தமிழ் மொழியில் எழுதும்போது எழுத்துப்பிழைகள் இல்லாமல் எழுதுவதே மிக நன்று. பிழைகளோடு எழுதினால் நாம் சொல்ல வந்த கருத்துக்கு மாறாகவும் வேறொரு செய்தியாகவும் மாறக்கூடும். அதனால் சரியான வார்த்தைகளைப் பயன்படுத்தி எழுதுதல் வேண்டும்.
           

      இவற்றில் முதலாவதாகச் சந்திப்பிழைகளைப் பார்க்கலாம். தேவையான இடத்தில் மட்டுமே ஒற்றுகளைப் பயன்படுத்த வேண்டும். அதற்கு ஒருசில விதிமுறைகளும் உண்டு.  அவற்றை மட்டும் பார்த்தால் இச்சந்திப்பிழைகளைத் தவிர்க்கலாம்.
 

           இதற்கு நாம் இரண்டு இடங்களை மட்டும் உற்று நோக்கினால் போதுமானது.


1.நிலைமொழி மற்றும் நிலைமொழியின் ஈற்றெழுத்து


2.வரும்மொழியின் முதலெழுத்து க,ச,த,ப – ஆக இருக்க வேண்டும்.


       ( க்,ச்,ட்,த்,ப்,ற் என்ற 6 வல்லின எழுத்துகளில் க,ச,த,ப என்ற 4 எழுத்துகளும் வரும்மொழியில் முதலாவதாக வந்தால் மட்டுமே அவ்விடத்தில் ஒற்று மிகும் என்பது விதி. அதனால்தான் இதற்கு வல்லினம் மிகும் எழுத்துகள் என்கிறோம். அந்த 4 எழுத்துகளின் ஒற்று க்,ச்,த்,ப் என்று வரும்)


இராமனை + கண்டேன் = இராமனைக் கண்டேன் (க் – என ஒற்று மிகுந்தது)


இங்கு,


இராமனை என்பது நிலைமொழி (நிலையாக நிற்கும் சொல்)


கண்டேன் என்பது வரும்மொழி (நிலைமொழியோடு சேர வரும் சொல்)


       இராமன் + ஐ என்பதில், நிலைமொழி ஈற்றெழுத்து இரண்டாம் வேற்றுமை உருபு    ன் +ஐ = னை என்று வருகிறது.  வரும்மொழியின் முதலில் ”க” என்று வல்லினம் வருவதால் இவ்விடத்தில்  ”க்”  என்ற ஒற்று வரும்.


     கீழ்க்கண்ட அனைத்து விதிகளும் நிலைமொழிக்கு மட்டுமே பொருந்தும்.  வரும்மொழியில் முதலெழுத்து – க,ச,த,ப என இருக்கிறதா என்பதை மட்டும் பார்த்தால் போதும்.  வல்லினம் மிகும் இடங்கள், ஒற்று மிகும் இடங்கள் என்றும் அழைப்பர்.


1.நிலைமொழி ஈற்றில் உயிரெழுத்து நிற்க, வருமொழி முதலில் வரும் வல்லினம் மிகுந்து ஒலிக்கும். (உயிரீற்றுச் சொற்களின் பின் வல்லினம் மிகும்)
 

நிலா + சோறு = நிலாச்சோறு


மழை + காலம் = மழைக்காலம்


பனி + துளி =பனித்துளி


 

2.அ, இ, உ என்னும் சுட்டெழுத்துகளின் பின்னும் ‘எ’ என்னும் வினா எழுத்திற்குப் பின்னும் வலி மிகும்.


அ+ குடம்  = அக்குடம்


இ+ புத்தகம்  =இப்புத்தகம்


உ +  சிறுவன் =உச்சிறுவன்


எ + தொழில் =எத்தொழில்


 

3.அந்த, இந்த, எந்த என்னும் சொற்களின் பின் வல்லினம் மிகும்.


அந்த + கிணறு = அந்தக்கிணறு  


இந்த + தோட்டம் = இந்தத்தோட்டம்


எந்த + செயல் = எந்தச்செயல்


 

4.அப்படி, இப்படி எப்படி என்னும் சொற்களின் பில் வல்லினம் மிகும்.


அப்படி + கூறினான் = அப்படிக்கூறினான்


இப்படி + சொன்னான் = இப்படிச்சொன்னான்


எப்படி + தந்தான் = எப்படித் தந்தான்


 

5.அங்கு, இங்கு, எங்கு என்னும் சொற்களின் பில் வல்லினம் மிகும்.


அங்கு +சென்றான் =அங்குச்சென்றான்


இங்கு +போனான்  = இங்குப்போனான் 


எங்கு + தேடினான் = எங்குத்தேடினான்


 

6.ஆறாம் வேற்றுமைத்தொகையில் வல்லினம் மிகும்.


தாமரை+ பூ = தாமரைப்பூ (தாமரையின் பூ)


குதிரை +கால் = குதிரைக்கால் (குதிரையினது கால்)

 


7. ஏழாம் வேற்றுமைத் தொகையில் வல்லினம் மிகும்


குடி +பிறந்தார் =  குடிப்பிறந்தார் (குடியின்கண் பிறந்தார்)


வழி +சென்றார் = வழிச்சென்றார் (வழியின்கண் சென்றார்)


 

8.இரண்டாம் வேற்றுமை உருபிற்குப்பின் வல்லினம் மிகும்.


கடையை + கண்டேன் = கடையைக் கண்டேன்


பொருளை + தேடு = பொருளைத் தேடு


புலியை + கொன்றான் = புலியைக் கொன்றான்


நூலை + படி = நூலைப் படி


 

9.நான்காம் வேற்றுமை உருபிற்குப்பின் வல்லினம் மிகும்


பள்ளிக்கு + சென்றான் = பள்ளிக்குச்சென்றான்


கடைக்கு + போனான் = கடைக்குப்போனான்

 


10.வன்றொடர்க் குற்றுயலுகரத்தின் பின் வல்லினம் மிகும்


பாக்கு + தூள்  = பாக்குத தூள்


தச்சு  + தொழில் = தச்சுத்தொழில்


கேட்டு + சொல் = கேட்டுச்சொல்


எட்டு + தொகை = எட்டுத்தொகை


பத்து + பாட்டு = பத்துப்பாட்டு


 

11. மென்றொடர்க் குற்றியலுகரத்தின் பின் சில இடங்களில் வல்லினம் மிகும்.


மருந்து + கடை =  மருந்துக்கடை


பண்பு + தொகை = பண்புத்தொகை


கன்று + குட்டி  = கன்றுக்குட்டி


 

12.இருபெயரொட்டுப் பண்புத்தொகையில் வல்லினம்  மிகும்


சாரை + பாம்பு = சாரைப் பாம்பு


மார்கழி + திங்கள் = மார்கழித் திங்கள்


மல்லி + பூ. =மல்லிப்பூ


 

13.பண்புத்தொகையில் வல்லினம் மிகும்.


சதுரம் + பலகை = சதுரப்பலகை


வட்டம் + பாறை = வட்டப்பாறை


பச்சை + பட்டு = பச்சைப்பட்டு


நீல + கடல் = நீலக்கடல்


 

14.அகர ஈற்று வினையெச்சத்தின் பின் வல்லினம் மிகும்


தேட + சொன்னான் = தேடச்சொன்னான்


என + கூறு = எனக்கூறு


நன்றாக + படிப்பான் = நன்றாகப் படிப்பான்


பாட +தெரியுமா?  = பாடத்தெரியுமா?


 

15.ஓரெழுத்து ஒரு மொழிக்குப் பின் வல்லினம் மிகும்


பூ + பறித்தான் = பூப்பறித்தான்


கை + காசு = கைக்காசு


தை + திங்கள் = தைத்திங்கள்


 

16.ஆய், போய் என்னும் வினையெச்சங்களின் பின் வல்லினம் மிகும்.


நன்றாய் + பேசினார் = நன்றாய்ப் பேசினார்


போய் + தேடு = போய்த்தேடு


 

17.இனி, தனி என்னும் சொற்களின் பின் வரும் வல்லினம் மிகும்.


இனி + காணலாம் = இனிக் காணலாம்


தனி + தமிழ்  = தனித்தமிழ்


 

18.என, ஆக என்னும் சொற்களுக்குப்பின் வரும் வல்லினம்


என + கூறினான் = எனக்கூறினான்


ஆக + சொன்னான் = ஆகச்சொன்னான்

 


19. சால, தவ என்னும் உரிச்சொற்களின் பின் வரும் வல்லினம் மிகும்.


சால +  சிறந்தது = சாலச்சிறந்தது


தவ + பெரிது = தவப்பெரிது

 


20.ஈறுகெட்ட எதிர்மறைப் பெயரெச்சத்தின் பின் வரும் வல்லினம் மிகும்.


உண்ணா + சோறு = உண்ணாச்சோறு


ஓடா + குதிரை = ஓடாக்குதிரை


அழியா + புகழ் = அழியாப்புகழ்


 

21.தனிக்குறிலையடுத்து வரும் ஆ என்னும் நெடிலுக்குப் பின்வரும் வல்லினம் மிகும்.


பலா சுளை  = பலாச்சுளை


இரா+ பகல் =  இராப்பகல்


கனா + காலம்  = கனாக்காலம்


 

22. இனி, தனி, மற்று, மற்ற, மற்றை எனும் சொற்களின் பின் வல்லினம் மிகும்.


இனி + போகலாம் = இனிப்போகலாம்


தனி + காடு = தனிக்காடு


மற்று + கண்டவை = மற்றுக்கண்டவை


மற்ற+பொருட்கள் = மற்றப்பொருட்கள்


மற்றை + கூறுகள் = மற்றைக்கூறுகள்


 

23.முற்றியலுகரச் சொற்களின் பின் வல்லினம் மிகும்.
 

திரு + குறள் = திருக்குறள்


பொது + சொத்து = பொதுச் சொத்து


 

24.இரண்டாம் வேற்றுமை உருபும் பயனும் உடன்தொக்கத்தொகையில் வல்லினம்மிகும்.


தண்ணீர்+ குடம் = தண்ணீர்க்குடம்


மலர் + கூடை = மலர்க்கூடை


 

25. மூன்றாம் வேற்றுமை உருபும் பயனும் உடன்தொக்கத் தொகையில் வல்லினம் மிகும்.


மரம் + பெட்டி = மரப்பெட்டி


இரும்பு + சாவி = இரும்புச்சாவி

 


26.நான்காம் வேற்றுமை உருபும் பயனும் உடன்தொக்கத் தொகையில் வல்லினம் மிகும்.


சட்டை + துணி = சட்டைத்துணி


குடை + கம்பி = குடைக்கம்பி


 

27.ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபும் பயனும் உடன்தொக்கத் தொகையில் வல்லினம் மிகும்.


அடுப்பு + புகை =அடுப்புப்புகை


விழி + புனல் = விழிப்புனல்


 

28.உவமைத்தொகையில் வல்லினம் மிகும்


பவளம் + செவ்வாய் = பவளச் செவ்வாய்


மலர் + கண் = மலர்க்கண்

 


29.நெடில் தொடர் குற்றியலுகரத்திற்குப் பின் வல்லினம் மிகும்.


நாடு + பற்று = நாட்டுப் பற்று


வயிறு +போக்கு = வயிற்றுப்போக்கு


முரடு + காளை = முரட்டுக்காளை


காடு + தேன்   = காட்டுத்தேன்.


 

30. ய்,ர்,ழ் என வரும்போது ஒற்று இரட்டிக்கும்


வாய்ப்பு, வார்ப்பு, வாழ்க்கை

 

 

வேற்றுமை என்றால் என்ன?
           

பெயர்ச்சொல்லின் பொருளை வேறுபடுத்துவது வேற்றுமை ஆகும்.


(உ.ம்)                         கபிலன் பாராட்டினார்.


                                     கபிலனைப் பாராட்டினர்.
          

        முதல் சொற்றொடரில் பாராட்டியவர் கபிலன் எனப் பொருள் தருகிறது. இரண்டாவது சொற்றொடரில் ‘ஐ’ எழுத்தைச் சேர்த்த பிறகு பாராட்டப்பட்டவன் கபிலன் எனும் பொருளில் முழுமையாக வேறுபடுகிறது.


இதையே வேற்றுமை என்கிறோம். ‘ஐ’ என்பது இங்கு ‘வேற்றுமை உருபு’ எனப்படுகிறது.


பெயர்ச் சொல்லின் இறுதியில் அமைந்து பொருள் வேறுபாட்டைச் செய்யும் இடைச் சொற்கள் வேற்றுமை உருபுகள் எனப்படுகின்றன.


வேற்றுமை – வகை பிரித்தல் எனலாம்.


பெயர்ச்சொல்லின் பொருளை வேறுபடுத்துவதன் அடிப்படையில் வேற்றுமையை எட்டு வகைப்படுத்துவர். அவை


1. முதல் வேற்றுமை (எழுவாய் வேற்றுமை)


2. இரண்டாம் வேற்றுமை


3. மூன்றாம் வேற்றுமை


4. நான்காம் வேற்றுமை


5. ஐந்தாம் வேற்றுமை


6. ஆறாம் வேற்றுமை


7. ஏழாம் வேற்றுமை

8. எட்டாம் வேற்றுமை (விளி வேற்றுமை)


1.முதல் வேற்றுமை
           

பெயர்ச்சொல் இயல்பாக வந்து எழுவாயாக நின்று, பயனிலையைக் கொண்டு முடிவது ‘முதல் வேற்றுமை` எனப்படும். இதனை ‘எழுவாய் வேற்றுமை’ எனவும் கூறுவர்.


(உம்) தமிழ்ச் செல்வன் பம்பரம் விளையாடினான்.


தமிழ்ச் செல்வன் தலைவர்.


தமிழ்ச் செல்வன் யார்?


மேற்கண்ட தொடர்களில் தமிழ்ச் செல்வன் என்பது இயல்பான பெயராய் நிற்கிறது பயனிலை கொண்டு முடிகிறது. எனவே இது முதல் வேற்றுமை அல்லது எழுவாய் வேற்றுமை  எனப்படுகிறது.


முதல் வேற்றுமைக்கு வேற்றுமை உருபு கிடையாது



2. இரண்டாம் வேற்றுமை
           

ஒரு பெயர்ச் சொல்லின் பொருளைச் செயப்படுபொருளாக வேறுபடுத்துவது இரண்டாம் வேற்றுமை எனப்படும். இதனை ‘செயப்படுபொருள் வேற்றுமை’ என்றும் வழங்குவர்.


(உம்) மாடு பயிரை மேய்ந்தது.
         

   இத்தொடரிலுள்ள பயிர் என்னும் பெயர்ச்சொல் ‘ஐ’ என்னும் உருபை ஏற்றுச் செயப்படுபொருளாக வேறுபடுகின்றது. இவ்வாறு பெயர்ச் சொல்லினது பொருளைச் செயப்படுபொளாக வேறுபடுத்துவது இரண்டாம் வேற்றுமையாகும்.


இரண்டாம் வேற்றுமை உருபு ‘ஐ’
           

ஆக்கல், அழித்தல், அடைதல், நீத்தல், ஒத்தல், உடைமை என்னும் ஆறு வகையினவாக இரண்டாம் வேற்றுமை அமையும்.


உதாரணம்


1.அழகன் சிலையைச் செய்தான் – ஆக்கல்


2.அதியன் பகைவரைக் கொன்றான் – அழித்தல்


3.தேன்மொழி ஊரை அடைந்தாள் – அடைதல்


4.கண்ணன் சினத்தை விடுத்தான் – நீத்தல்


5.எழிலன் காளையைப் போன்றவன் – ஒத்தல்


6.கார்மேகம் செல்வத்தை உடையவன் –  உடைமை.


3.மூன்றாம் வேற்றுமை


திருக்குறள் திருவள்ளுவரால் இயற்றப்பட்டது.


மரம் வாளால் அறுபட்டது.


ஆசிரியரொடு மாணவன் வந்தான்.


தாயோடு மகளும் வந்தாள்.


தந்தையுடன் மகனும் வந்தான்.
 

           இத்தொடர்களில் ஆல், ஆன், ஒடு, ஓடு, உடன் ஆகிய உருபுகள் வந்துள்ளன. இவை மூன்றாம் வேற்றுமை உருபுகள் ஆகும்.


‘உடன்’ என்பது பேச்சு வழக்கில் பயன்படும் சொல் உருபு ஆகும்.
 

           இவை பெயர்ச் சொல்லின் பொருளைக் கருவிப் பொருளாகவும், கருத்தாப் பொருளாகவும், உடனிகழ்ச்சிப் பொருளாகவும் வேறுபடுத்துகின்றன.


கருவிப்பொருள்
           

தமிழால் வாழ்ந்தான்  – வாழ்வதற்குத் தமிழ் கருவியாக இருந்தது என்பதை விளக்குகிறது.           

அறத்தான் வருவதே இன்பம் – வருவதற்கு அறமே கருவி என்பதை இத்தொடர் உணர்த்துகிறது.
          

  ‘இச்செயலுக்கு இது கருவியாக இருந்தது’ என்பதை விளக்குவதற்காகப் பெயர்ச் சொற்களுடன் ஆல், ஆன் என்னும் உருபுகள் இணைந்துள்ளன. இதுவே கருவிப் பொருளில் அமைந்த மூன்றாம் வேற்றுமையாகும்.


கருத்தாப் பொருள்


கரிகாலனால் கல்லணை கட்டப்பட்டது.
           

கல்லணை கட்ட கரிகாலன் கருத்தாவாக இருந்தான் என்பதை கரிகாலன் என்னும் சொல்லோடு ‘ஆல்’ உருபு சேர்ந்து உணர்த்துகிறது. எனவே இது கருத்தாப் பொருள் ஆகும்.


கருத்தாப் பொருள் இருவகைப்படும்.


1. ஏவுதற் கருத்தா


2. இயற்றுதற் கருத்தா


1.ஏவுதற் கருத்தா


கரிகாலனால் கல்லணை கட்டப்பட்டது.
         

   கல்லணையைக் கரிகாலன் தாமே கட்டவில்லை. உரிய பணியாட்களை ஏவி கல்லணையைக் கட்டி முடித்தான் என்பது இதன் பொருள். எனவே கரிகாலன் என்பது ‘ஏவுதற் கருத்தாட் ஆவார்.


2. இயற்றுதற் கருத்தா


தச்சரால் கட்டில் செய்யப்பட்டது
           

தச்சர் தாமே முயன்று கருவிகளைக் கொண்டு கட்டிலைச் செய்து முடித்துள்ளது விளங்குகிறது எனவே ‘தச்சர்’ இயற்றுதல் கருத்தா ஆவார்.


உடனிகழ்ச்சிப் பொருள்
           

உருபுகள், பெயர்ச்சொல்லின் பொருளை, உடன் நிகழ்வுப் பொருளாகக் காட்டினால் அது உடனிகழ்ச்சிப் பொருள் எனப்படும்.


கடிதத்தொடு பணமும் வந்தது.
           

இத்தொடரில் உள்ள ‘ஒடு’ என்னும் உருபு கடிதமும், பணமும் உடன் வந்ததை உணர்த்துகிறது.


தலைவரோடு தொண்டரும் வந்தனர்.
           

இத்தொடரில் உள்ள ‘ஓடு’ என்னும் உருபு இருவரும் இணைந்து வந்தனர் எனப் பொருள் தருகிறது. இவ்வாறு ஒடு, ஓடு என்னும் உருபுகள் பெயர்ச் சொல்லின் பொருளை உடன் நிகழ்வுப் பொருளாகக் காட்டுவதால் ‘உடனிகழ்ச்சிப் பொருள்’ எனப்படும்.
 

சொல்லுருபு
           

வேற்றுமை உருபுகள் தவிர, சில சொற்களும் வேற்றுமைக்கு உருபுகளாக அமைவதுண்டு. அதுவே ‘சொல்லுருபு’ என அழைக்கப்படுகின்றது.


ஊசி கொண்டு தைத்தான்.


இடி மின்னலுடன் மழை பெய்தது.
           

இத்தொடர்களில் ‘கொண்டு’, ‘உடன்’ என்பவை மூன்றாம் வேற்றுமையின் சொல்லுருபுகளாகும்.


4.நான்காம் வேற்றுமை


தாய் குழந்தைக்குப் பாலூட்டுகிறாள்.
           

தாய் என்னும் பெயர்ச்சொல் ‘கு` என்னும் உருபையேற்று, பொருள் வேறுபாட்டை உணர்த்தி வருகிறது. இதுவே நான்காம் வேற்றுமையாகும்.


நான்காம் வேற்றுமை உருபு ‘கு’
           

இது கோடற் பொருளை உணர்த்துகிறது. (கொடுப்பதை ஏற்றுக் கொள்வது ‘கோடல்’ ஆகும்)
           

நான்காம் வேற்றுமை உணர்த்தும் கோடற் பொருளானது கொடை, பகை, நேர்ச்சி, தகுதி, அதுவாதல், பொருட்டு, முறை என ஏழு வகைப்படும்.


உதாரணம்
மன்னன் புலவருக்குப் பரிசளித்தான்  – கொடை


புகைத்தல் மனிதனுக்குப் பகை – பகை


பாரிக்கு நண்பர் கபிலர்  – நேர்ச்சி (நட்பு)


கண்ணனுக்கு அணிகலன் கண்ணோட்டம்  – தகுதி


தயிருக்குப் பால் வாங்கினான் – அதுவாதல்


நாட்டின் விடுதலைக்குப் பாடுபட்டனர்  – பொருட்டு


வளவனுக்குத் தங்கை வளர்மதி – முறை


சொல்லுருபுகள்


பணத்திற்காகத் தீயவை செய்யேல்

தலைவர் பொருட்டுச் செயலாளர் பேசினார்.
           

இவற்றில் ஆக. பொருட்டு என்பவை நான்காம் வேற்றுமைக்குரிய சொல்லுருபுகளாகும்.


5. ஐந்தாம் வேற்றுமை


பண்பாட்டில் சிறந்தது தமிழ்நாடு.


ஒழுக்கத்தின் எய்துவர் மேன்மை.
           

இத்தொடர்களில் பண்பாடு, ஒழுக்கம் என்னும் சொற்களின் இல், இன் என்னும் உருபுகள் சேர்ந்து பொருளை வேறுபடுத்துகின்றன. இது ஐந்தாம் வேற்றுமை ஆகும்.


ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபுகள் – ‘இல்’, ‘இன்’



இவை நீங்கல், ஒப்பு, எல்லை, ஏது (காரணம்) என்னும் நான்கு பொருளை உணர்த்தி வரும்.


தலையின் இழிந்த மயிர் – நீங்கல்


கடலின் விரிந்த புகழுடையர் ஒப்பு


பழனியின் கிழக்கு மதுரை – எல்லை


வீணை வாசிப்பதில் வல்லவன் – ஏது.


சொல்லுருபுகள்


அன்பு ஊரிலிருந்து வந்தான்


வெண்ணிலா மேகத்தினின்று வெளிப்பட்டது.


மன்னனைவிடக் கற்றோரே சிறப்புடையர்.


தமிழைக் காட்டிலும் இனிமையான மொழியுண்டோ!
 

           இத்தொடர்களிலுள்ள இருந்து, நின்று, விட, காட்டிலும் என்பவை ஐந்தாம் வேற்றுமைக்குரிய சொல்லுருபுகளாகும்


6. ஆறாம் வேற்றுமை


மன்னது கை


எனாது கை        – அரிதாக வரும்


என கை

            இத்தொடர்களில் வரும் அது, ஆது, அ என்னும் உருபுகள் பெயர்ச்சொல்லைச் சேர்ந்து நின்று பொருள் வேறுபாட்டை உணர்த்துகின்றன. இது ஆறாம் வேற்றுமையாகும்.
          

  இது கிழமைப் பொருளில் வரும் – (கிழமை -உரிமை)


ஆறாம் வேற்றுமை உருபுகள் – அது, ஆது, அ


சொல்லுருபுகள்


நண்பருடைய இல்லம்.


ஆசிரியருடைய இருக்கை.
           

இத்தொடர்களிலுள்ள உடைய என்பது ஆறாம் வேற்றுமைக்குரிய செல்லுருபாகும்.


7. ஏழாம் வேற்றுமை


கிளையின்கண் அமர்ந்துள்ள பறவை.


பெட்டிக்குள் பணம் இருக்கிறது.


பிறரிடம் பகை கொள்ளாதே.


தலைமேலுள்ள சுமை.


வீட்டில் சோலை உள்ளது.
           

மேற்கண்ட தொடர்களில் கிளை, பெட்டி, மாணவர்கள், தலை வீடு போன்ற பெயர்ச்சொற்களுடன் கண், உள், இடம், மேல், இல் என்னும் உருபுகள் சேர்ந்து பொருள் வேறுபாட்டைத் தருகின்றன. இதுவே ஏழாம் வேற்றுமை ஆகும்.
           

ஏழாம் வேற்றுமை உருபுகள்: இல், சண், இடம், உள், மேல் இந்த ஏழாம் வேற்றுமை இடப்பொருளை உணர்த்தும்.
          

  ஐந்தாம் வேற்றுமையில் ‘இல்’ ஒப்புப் பொருளிலும் ஏதுப் பொருளிலும் வரும். ஏழாம் வேற்றுமையில் இடப் பொருளில் மட்டும் வரும். ‘இல்’ உருபை இட முடிவைக் கொண்டு வேற்றுமைப் பொருளை அறிய வேண்டும்.


(எ.கா.) பணம் பெட்டியில் இருக்கிறது – ஏழாம் வேற்றுமை.
  

          பணத்தைப் பெட்டியிலிருந்து எடுத்தான் – நீங்கல் பொருள் – ஐந்தாம் வேற்றுமை


8. எட்டாம் வேற்றுமை
          

  பெயர்ச்சொல் விளித்தல் பொருளில் வேறுபட்டு வருவது எட்டாம் வேற்றுமை ஆகும் இதனை ‘விளி வேற்றுமை’ என்றும் அழைப்பர்.(விளித்தல் – அழைத்தல்)


                                      கண்ணா வா!
           

இத்தொடரில் ‘கண்ணன்’ என்ற சொல்லின் இறுதி எழுத்து கெட்டு அயல் (முந்தைய) எழுத்து நீண்டு, அழைத்தல் பொருளைத் தருகிறது. எனவே இது எட்டாம் வேற்றுமை ஆகும்.


படர்க்கையில் உள்ள பொருளை முன்னிலைப் பொருளாக்கி அழைக்க இவ்வேற்றுமை பயன்படுகிறது.


எட்டாம் வேற்றுமைக்கு உருபு கிடையாது.


வேற்றுமை உருபுகளின் வகைகள்
   

                                                                  உருபுகள்                                      வேற்றுமை


குமரன் பாடினான்                    உருபு இல்லை              முதல் வேற்றுமை (எழுவாய்)


குமரனைக் கண்டேன்                             ஐ                        இரண்டாம் வேற்றுமை


குமரனால் முடியும்                                   ஆல்                  மூன்றாம் வேற்றுமை


குமரனுக்குக் கொடு                                கு                       நான்காம் வேற்றுமை


குமரனின் நல்லவன்                                இன்                 ஐந்தாம் வேற்றுமை


குமரனது புத்தகம்                                    அது                  ஆறாம் வேற்றுமை
குமரன்

கண் உள்ளது                                             கண்                   ஏழாம் வேற்றுமை


குமரா! வா!                                 தனி உருபு இல்லை    எட்டாம் வேற்றுமை

 

 

தொல்காப்பியம், எழுத்ததிகாரம், சொல்லதிகாரம், பொருளதிகாரம் என முப்பெரும் பாகுபாடு கொண்டது. இந்நூலின் பொருளதிகாரத்தில் வரும் செய்யுளியல் பின்னாளில் யாப்பிலக்கணம் எனத் தனியாகவும், உவமவியல் அணியிலக்கணமாகவும் உருவெடுத்தன என்பர். இதனால் தமிழ் இலக்கணம் எழுத்து, சொல், பொருள், யாப்பு, அணி என ஐவகைத்தாயிற்று. ஐவகை இலக்கணமும் ஒரு சேரக் கொண்டு தோன்றிய நூல்கள் வீரசோழியம். தொன்னூல் விளக்கம், முத்துவீரியம், இலக்கண விளக்கம் என்பன. வீரசோழியத்திற்குப் பின்னர் கி.பி.12ஆம் நூற்றாண்டில் அணியிலக்கணத்தைத் தனியே கொண்டு விளக்க வந்த நூல்,தண்டியலங்காரம் ஆகும். இதற்குப்பின் தோன்றிய அணியிலக்கண நூல்கள் மாறனலங்காரமும், சந்திராலோகமும் குவலயானந்தமும் ஆகும். அணி இலக்கணம் – அணிகளின் வகைகள் (தண்டியலங்காரம் முன்வைத்து)

            செய்யுளின் அழகையும் நயத்தையும் எடுத்து மொழிவது அணியிலக்கணம் “சிந்தை வைத்து இயம்புவன் செய்யுட்கு அணியே” எனத் தண்டியலங்கார முதல் நூற்பா சுட்டுகிறது. ஆடமைத் தோள் நல்லாராகிய நங்கையர்க்கு ஆபரணம் போலச் செய்யுளுக்கு அழகு செய்வன அணிகள் அணி என்பதை வடநூலார் அலங்காரம் என்பர். ‘அலங்காரம் சொல்லரசே உன்னுடைய தோழரோ என அலங்காரத்தைத் தமிழின் தோழனாகக் கூறுகிறது. தமிழ்விடுதூது. இதனால் அணியிலக்கணம் தமிழோடு நெருங்கிய தொடர்புடை யது என்பது போதரும்.

            இந்த அணி நிலையை எல்லா மொழிகளிலும் காணலாம். இவ்வகையில் எழுந்த இலக்கண நூல்கள் வட மொழியில் பலவாம். அவற்றுள் ‘காவியாதரிசம்’ என்னும் வட மொழி இலக்கண நூலின் மொழி பெயர்ப்பாக அமைந்ததே தமிழத் தண்டியலங்காரம் என்பர் ஆயினும் இது தொல்காப்பியத்தையும் வடமொழி அணியிலக்கண நூல்களையும் ஆதாரமாகக் கொண்டு அமைந்தது.

            காவியாதரிச ஆசிரியர் தண்டியின் பெயர் போலவே தமிழில் வந்த இந்நூலாசிரியர்க்கும் தண்டி என்னும் பெயரே காண்கிறது. இந்த நூலின் சிறப்புப் பாயிரத்தால் தெரியவரும் ஆசிரியர் பற்றிய செய்திகளாவன: நூலாசிரியர் பெயர் தண்டி, இவர் அம்பிகாபதியின் புதல்வர் எனவே கம்பரின் பேரராவார். இவர் வடமொழி தென்மொழி வல்லுநர், இவர்கள் சோழநாட்டினர். இந்நூல் சோழன் அவையில் அரங்கேற்றப் பெற்றது. இந்நூலில் உள்ள எடுத்துக் காட்டுச் செய்யுட்களில் சோழன் பெயரில் அமைந்த செய்யுட்கள் 45. அவற்றுள் அனபாயன் என்னும் பெயர் குறிப்பிடப்பெற்ற செய்யுட்கள் 6. இந்த அனபாயன் என்பது இரண்டாம் குலோத்துங்க சோழனைக் குறிப்பிடும் என்பர். இவனு டைய காலம் 12-ஆம் நூற்றாண்டு, எனவே தண்டியாசிரி யர் காலமும் இந்நூற்றாண்டே என்பது தெளிவு.

            தண்டியலங்காரம் பொதுவணி இயல், பொருளE இயல், சொல்லணி இயல் என மூன்று இயல்கள் கொண்டது. பொதுவணி இயலில் செய்யுட்களின் வகைகள், . வைதருப்பர் கௌடர் ஆகியோரின் சொல்லமைப்பு நெறிகள் விவரிக்கப்பட்டுள்ளன. பொருளணி இயல், உவமையணி முதல் பாவிக அணி ஈறாக 35 அணிகளின் இலக்கணம் விரிவாய் அமைகிறது. சொல்லணி இயல், மடக்கின் வகைகளும் சித்திரகவிகளின் இலக்கணம், வழு, வழுவமைதி மலைவுகள் ஆகியனவும் இடம் பெற்றுள்ளன.

            இந்நூலுக்கு உரிய பழைய உரை சுப்பிரமணிய தேசிகரால் இயற்றப்பெற்றது. இவர் உரை பழைய உரைகாரர்களின் அமைப்பிலும் நடைப்போக்கிலும் உள்ளமை காணத்தகும். இவர் ஆற்றொழுக்காக உரை எழுதிச் செல்கிறார். சிற்சில இடங்களில் பொழிப்புரை யின்றி அருஞ்சொற் பொருள் மட்டும் தந்தும் செல்கிறார். சிற்சில இடங்களில் இலக்கணக் குறிப்புக்களும் சுட்டுகிறார். ஒரு சில இடங்களில் அணிக்கும், மேற்கோள் பாடலுக்கும் உள்ள பொருத்தம் குறிப்பாய்ச் சுட்டிச் செல்கிறார். இந்நூலுக்குச் சுன்னாகம் குமாரசாமிப் புலவரின் புத்துரை 1903-இல் வெளியானது. இதில் மேற்கோள் செய்யுட்கள் இராமாயணம், கந்தபுராணம் முதலிய இலக்கியங்களிலிருந்தும் எடுத்துத் தந்துள்ளார். இது எளிய தமிழில் அமைந்த விளக்கமான உரையாகும்.

            சுப்பிரமணிய தேசிகரின் பழைய உரையை முதன் முதல் கி.பி1857-இல் பதிப்பித்தவர் தில்லையம்பூர் சந்திரசேகர கவிராஜ பண்டிதர், இதன் பின்னர் 1901-இல் திருவை.மு. சடகோப ராமாநுஜாச்சாரியார் தாம் எழுதிய குறிப்புரையுடன் பதிப்பித்தார். இதனை அடுத்து 1903-இல் சுன்னாகம் குமாரசாமிப் புலவரின் புத்துரை வெளி வந்தது இதன் பின்னர் இந்நூலைப் பழைய உரையுடன் மதுரை மாவட்டம் செம்பூர் வித்துவான் திரு.வீ ஆறுமுகம் சேர்வை பதிப்பித்தார். இதனை அப்படியே பின்பற்றிச் சிவத்திரு இராமலிங்கத் தம்பிரான் எழுதிய குறிப்புரையுடன் 1938-இல் சைவ சித்தாந்த நூற்பதிப்புக் கழகத்தார் வெளியிட்டனர். இதன் பின்னர் சொல்லணி இயலை மட்டும் பேராசிரியர் திரு சி. ஜெகந்நாதாச் சாரியார் குறிப்புரையுடன் வை.மு. நரசிம்மன் 1962-இல் வெளியிட்டார். 1967-இல் திருப்பனந்தாள் செந்தமிழ்க் கல்லூரி முதல்வர் புலவர். கு சுந்தரமூர்த்தி அவர்களின் முதற்பதிப்பு வெளிவந்தது. இப்பதிப்பில் பாடபேதங்கள் சுட்டிக காட்டியிருப்பது குறிப்பிடத் தக்கது. மேலும் எடுத்துக் காட்டுச் செய்யுட்கள் உரிய அணி இயல்புடன் பொருந்தி வரும்பான்மை நன்கு விளக்கப்பட்டுள்ளமை தனிச் சிறப்பாகும்.

மேற்கண்ட விளக்கங்கள் பேராசிரியர் மு.சண்முகம் பிள்ளை அவர்களின் பதிப்புரை

அணி வகைகள்

1.பொதுவணி இயல்

2.பொருளணி இயல்

3.சொல்லணி இயல்

2.பொருளணி இயல்

வ.எண்	அணிகள்	வகைகள்
1	தன்மையணி	01) பொருட்தன்மை 02) குணத் தன்மை 03) சாதித் தன்மை 04) தொழில் தன்மை
2	உவமையணி	01) விரி உவமை 02) தொகை உவமை 03) இதரவிதர உவமை 04) சமுச்சய உவமை 05) உண்மை உவமை 06) மறுபொருள் உவமை 07) புகழ் உவமை 08) நிந்தை உவமை 09) நியம உவமை 10) அநியம உவமை 11) ஐய உவமை 12) தெரிதரு தேற்ற உவமை 13) இன்சொல் உவமை 14) விபரீத உவமை 15) இயம்புதல் வேட்கை உவமை 16) பலபொருள் உவமை 17) விகார உவமை 18) மோக உவமை 19) அபூத உவமை 20) பலவயிற்போலி  உவமை 21) ஒருவயிற்போலி உவமை 22) கூடா உவமை 23) பொது நீங்கு உவமை 24) மாலை உவமை
3	உருவக அணி	01)தொகை உருவகம் 02) விரி உருவகம் 03) தொகை விசி உருவகம் 04) இயைபு உருவகம் 05)இயைபிலி உருவகம் 06) வியநிலை உருவகம் 07) சிறப்பு உருவகம் 08) விரூபக உருவகம் 09) சமாதான உருவகம் 10) உருவக உருவகம் 11) ஏகாங்க உருவகம் 12) அநேகாங்க உருவகம் 13) முற்று உருவகம் 14) அவயது உருவகம் 15) அவயவி உருவகம்
4	தீவிகம் அணி	01) முதல்நிலை குணம் 02) முதல்நிலை தொழில் 03) முதல்நிலை சாதி 04) முதல்நிலை பொருள் 05) இடைநிலை குணம் 06) இடைநிலை தொழில் 07) இடைநிலை சாதி 08) இடைநிலை பொருள் 09) கடைநிலை குணம் 10) கடைநிலை தொழில் 11) கடைநிலை சாதி 12) கடைநிலை பொருள்
5	பின்வருநிலை அணி	01)சொல் பின்வருநிலையணி 02)பொருள் பின்வருநிலையணி 03) சொற்பொருள் பின்வரு நிலையணி
6	முன்ன விலக்கு அணி	01)பொருள் முன்ன விலக்கு 02) குண முன்ன விலக்கு 03) காரண முன்ன விலக்கு 04) காரண முன்ன விலக்கு
7	வேற்றுப்பொருள் வைப்பு அணி	01)முழுவதும் சேறல் 02) ஒரு வழிச்சேறல் 03) முரணித் தேன்றல் 04) சிலேடையில் முடித்தல் 05) கூடா இயற்கை 06) கூடும் இயற்கை 07) இருமை இயற்கை 08) விபரீதப்படுத்தல்
8	வேற்றுமை அணி	01)உயர்ச்சி வேற்றுமை 02)குண வேற்றுமை 03)பொருள் வேற்றுமை 04)தொழில் வேற்றுமை 05)சாதி  வேற்றுமை
9	விபாவனை  அணி	01) அயற்காரண  விபாவனை 02)இயல்பு விபாவனை 03)குறிப்பு  விபாவன
10	ஒட்டணி
11	அதிசயம் அணி	01)பொருள் அதிசயம் 02) குண அதிசயம் 03) தொழில் அதிசயம் 04) ஐயஅதிசயம் 05) துணிவு அதிசயம் 06) திரிபு அதிசயம்
12	தற்குறிப்பேற்றம் அணி	01) பெயர் பொருள் தற்குறிப்பேற்றம் 02) பெயராப்பொருள் தற்குறிப்பேற்றம்
13	ஏது அணி	அ) காரக ஏது 01)கருத்தா காரக ஏது 02)பொருள் காரக ஏது 03)கரும காரக ஏது 04) கருவி காரக ஏது ஆ)ஞாபக ஏது இ)அபாவ ஏது 01)என்றும் அபாவ ஏது 02)இன்மையது அபாவ ஏது 03)ஒன்றின் ஒன்று அபாவ ஏது 04)உள்ளதன் அபாவ ஏது 05)அழிவு பாட்டு அபாவ ஏது ஈ) சித்திர ஏது 01)தூரக்காரிய சித்திர ஏது 02)ஒருங்குடன் தோற்ற சித்திர ஏது 03)காரணம் முந்துதலும் காரியநிலை சித்திர ஏது 04)யுத்த சித்திர ஏது 05)அயுத்த சித்திர ஏது
14	நுட்பம் அணி	01) குறிப்பு நுட்பம் 02) தொழில் நுட்பம்
15	இலேசம் அணி	01)புகழ்வது போலப் பழித்தல் இலேசம் 02)பழித்தல் போலப் புகழ்தல் இலேசம்
16	நிரல்நிறை அணி	01) நிரல்நிறுத்தி நேரே பொருள் கொள்ளும்அணி 02) நிரல் நிறுத்தி மொழிமாற்றிப் பொருள்கொள்ளும் அணி.
17	ஆர்வமொழி அணி
18	சுவையணி	01) வீரச்சுவை 02) அச்சச்சுவை 03) வியப்புச் சுவை 04) காமச்சுவை 05) அவலச்சுவை 06) இழிப்புச் சுவை 07) உருத்திரச்சுவை 08) நகைச்சுவை
19	தன்மேம்பாட்டு உரையணி
20	பரியாயம் அணி
21	சமாகிதம் அணி
22	உதாத்தம் அணி	01)செல்வ மிகுதி உதாத்தம் 02) உள்ள மிகுதி உதாத்தம்
23	நிரல்அவநுதி அணி	01)சிறப்பு அவநுதி 02) பொருள் அவநுதி 03)குண அவநுதி 04) சிலேடை அவநுதி
24	சிலேடை அணி	01)செம்மொழிச் சிலேடை 02) பிறிமொழிச் சிலேடை
25	விசேடம் அணி	01)பொருள்குறை விசேடம் 02) குணக்குறை விசேடம் 03) சாதிக்குறை விசேடம் 04) தொழில்குறை விசேடம் 05) உறுப்புக்குறை விசேடம்.
26	ஒப்புமைக் கூட்டம் அணி	01)புகழ் ஒப்புமைக் கூட்டம் 02)பழிப்பு ஒப்புமைக் கூட்டம்
27	விரோதம் அணி	01)சொல் விரோதம் 02)பொருள் விரோதம்
28	மாறுபாடு புகழ்நிலை அணி
29	புகழாப் புகழ்ச்சி அணி
30	நிதரிசனம் அணி
31	புணர்நிலை அணி	01)வினைப் புணர்நிலை 02)பண்புப் புணர்நிலை
32	பரிவருத்தனை அணி
33	வாழ்த்து அணி
34	சங்கீரணம் அணி
35	பாவிக அணி

யாப்பு இலக்கணம்

செய்யுளுக்குரிய உறுப்புகளைக் கொண்டு செய்யுள் அமைக்கும் இலக்கணத்தை விளக்குவதால் இது யாப்பிலக்கணம் எனப்படும்.

யாப்பின் உறுப்புகள்

ஆறு வகைப்படும். அவை,

1.எழுத்து

2.அசை

3.சீர்

4.தளை

5.அடி

6.தொடை என்பன…

1.எழுத்து:

தமிழ் எழுத்துகளை யாப்பிலக்கண முறையில் மூன்று பிரிவுகளாகப் பிரிக்கலாம்.

1.குறில் (க)

2.நெடில் (கா)

3.ஒற்று (க்) என்பனவாம்.

தொல்காப்பியர் எழுத்துகளை குற்றியலுகரம், குற்றியலிகரம், ஆய்தம் என்று மூன்றாகப் பிரிப்பார். நன்னூல் ஆசிரியர் சார்பெழுத்துக்கள் எனப் பத்து வகைகளாகச் சுட்டுகின்றார்.

2.அசை:

குறில்,நெடில்,ஒற்று என்னும் மூவகை எழுத்துகளால் அசைக்கப்படுவது அசை எனப்படும். எழுத்துகள் ஒன்று சேர்ந்து வருவது அசை (சொல்) ஆகும். அசை இரண்டு வகைப்படும்.

1.நேர் அசை

2. நிரை அசை

நேரசை:

1.குறில் தனித்து வருதல் – க

2.குறிலும் ஒற்றும் இணைந்து வருதல் – கல்

3.நெடில் தனித்து வருதல் – பா

4.நெடிலும் ஒற்றும் இணைந்து வருதல் – பால்

நிரையசை:

1.இரண்டு குறில்கள் இணைந்து வருதல் – பல

2.இரண்டு குறில்கலோடு ஒற்றும் இணைந்து வருதல் – பலர்

3.குறிலும் நெடிலும் இணைந்து வருதல் – படா

4.குறிலும் நெடிலும் ஒற்றும் இணைந்து வருதல் -படாம்

குறிப்பு:

1.முதல் எழுத்து நெடில் வந்தால் தனித்துதான் வரும்.

2.ஒற்றுகள் அசையாகாது. ஓன்றுக்கும் மேற்பட்ட ஒற்றுகள் சேர்ந்து வரினும் அவை ஒரு ஒற்றாகவே கருதப்படும். (உம்-ங்ங்ங்ங்)

3.இரண்டு நெடில் எழுத்துக்கள் சேர்ந்து வராது. அப்படி வந்தால் பிரிக்க வேண்டும்.

4.நெடில் எழுத்தை அடுத்து குறில் சேர்ந்து ஓர் அசையாக வராது.

3.சீர்:

செய்யுளில் ஓர் அசை தனியாகவோ, பல அசைகள் சேர்ந்தோ அமைந்து வருவது சீர் எனப்படும். அசைகள் ஒன்று சேர்ந்து வரவது சீர் ஆகும். (சீர்- ஒழுங்கு). சீர் நான்கு வகைப்படும். அவை,

1.ஓரசைச்சீர்

2.ஈரசைச்சீர்

3.மூவசைச்சீர்

4.நாலசைச்சீர்

1.ஓரசைச்சீர்:

அசைச்சீர் என்ற மற்றொரு பெயரும் உண்டு. வெண்பாவின் ஈற்றில் நேரசை அல்லது நிரையசையென தனித்து நின்று சீராய் அமையும். இவை நாள், மலர், காசு, பிறப்பு என்ற வாய்ப்பாட்டைக் கொண்டு முடியும்.

நேர் – நாள்

நிரை – மலர்

நேர் + நேர் =  நேர்பு – காசு

நிரை + நேர் = நிரைபு – பிறப்பு

2.ஈரசைச்சீர்:

இயற்சீர், ஆசிரிய உரிச்சீர் என வேறுபெயர்கள் உண்டு. நேர்,நிரை என்னும் அசைகள் இரண்டிரண்டாக இணைந்து வரும் சீர்கள் ஈரசைச்சீர்கள் எனப்படும். வெண்பா, ஆசிரியப்பாவில் வரும். இவை

மாச்சீர் (தேமா,புளிமா),

விளச்சீர் (கூவிளம்,கருவிளம்) என இரண்டு வகைப்படும்.

அசையின் அமைப்பு வாய்ப்பாடு

நேர் +நேர் = தேமா

நிரை+ நேர்  = புளிமா

நேர் + நிரை = கூவிளம்

நிரை + நிரை = கருவிளம்

3.மூவசைச்சீர்:

ஈரசைச்சீர்கள் ஒவ்வொன்றின் இறுதியிலும் நேர் என்னும் அசையைத் சேர்த்தால் காய்ச்சீர் நான்கு இடம்பெறும். இதனை வெண்சீர்,வெண்பா உரிச்சீர் என அழைக்கப்படும்.

நேர் +நேர் + நேர் – தேமாங்காய்

நிரை +நேர் +நேர் – புளிமாங்காய்

நேர்+ நிரை +நேர் – கூவிளங்காய்

நிரை +நிரை+ நேர் – கருவிளங்காய்

மேற்கூறிய நான்கும் நேரீற்று மூவசைச்சீர் என்று அழைக்கப்படுகிறது.

ஈரசைச்சீர்கள் ஒவ்வொன்றின் இறுதியிலும் நிரை என்னும் அசையைத் சேர்த்தால் கனிச்சீர் நான்கு இடம்பெறும். இதனை வஞ்சிச்சீர், வஞ்சி உரிச்சீர் என அழைக்கப்படும்.

நேர் +நேர் + நிரை – தேமாங்கனி

நிரை+ நேர்+ நிரை – புளிமாங்கனி

நேர்+ நிரை +நிரை – கூவிளங்கனி

நிரை +நிரை +நிரை – கருவிளங்கனி

மேற்கூறிய நான்கும் நிரையீற்று மூவசைச்சீர் என்று அழைக்கப்படுகிறது. மூவசைச்சீர்களாகிய காய்ச்சீர்கள் நான்கும், கனிச்சீர்கள் நான்கும் சேர்த்து மொத்தம் எட்டு வகைப்படும்.

4.நாலசைச்சீர்:

பொதுச்சீர் என்ற வேறுபெயரும் உண்டு. மூவசைச்சீர் எட்டுடன் நேரசையைச் சேர்க்க வேண்டும். அவை தண்பூ, நறும்பூ எனக் கொண்டு முடியும். இவை எட்டும் பூச்சீர் என்றும், நேரீற்றுப் பொதுச்சீர் எனவும் வழங்கப்பெறும்.

பூச்சீர் எட்டின் அமைப்பு வாய்ப்பாடு

நேர் +நேர் +நேர் +நேர் – தேமாந்தண்பூ

நிரை +நேர் +நிரை +நேர் -புளிமாந்தண்பூ

நேர் +நிரை +நிரை+ நேர் -கூவிளந்தண்பூ

நிரை +நிரை +நிரை +நேர் -கருவிளந்தண்பூ

நேர் +நேர் +நேர் +நேர் -தேமாநறும்பூ

நிரை +நேர் +நிரை+ நேர் -புளிமாநறும்பூ

நேர் +நிரை +நிரை +நேர் -கூவிள நறும்பூ

நிரை +நிரை +நிரை +நேர் -கருவிள நறும்பூ

மூவசைச்சீர் எட்டுடன் நிரையசையைச் சேர்க்க வேண்டும். அவை தண்ணிழல், நறுநிழல் எனக் கொண்டு முடியும். இவை எட்டும் நிழற்சீர், நிரையீற்றுப் பொதுச்சீர் என வழங்கப்பெறும்.

நிழற்சீர் எட்டின் அமைப்பு வாய்ப்பாடு

நேர் +நேர் +நேர் +நிரை -தேமாந்தண்ணிழல்

நிரை +நேர் +நிரை+ நிரை -புளிமாந்தண்ணிழல்

நேர் +நிரை +நிரை +நிரை- கூவிளந்தண்ணிழல்

நிரை +நிரை +நிரை +நிரை -கருவிளந்தண்ணிழல்

நேர்+ நேர் +நேர் +நிரை -தேமாநறுநிழல்

நிரை +நேர் +நிரை+ நிரை -புளிமாநறுநிழல்

நேர் +நிரை +நிரை+ நிரை -கூவிளநறுநிழல்

நிரை +நிரை +நிரை +நிரை -கருவிளநறுநிழல்

இவ் பூச்சீர் எட்டும், நிழற்சீர் எட்டும் ஆகிய பதினாறும் நாலசைச்சீர்களாக கருதப்படும்.

4.தளை:

சீர்கள் ஒன்றோடொன்று கட்டுப்பட்டு நிற்கும் நிலை தளை எனப்படும். சீர்கள் ஒன்றி வருவது தளை ஆகும். (தளை – கட்டு). நின்ற சீரின் ஈற்றசையும், வருஞ்சீரின் முதலசையும் ஒன்றியும் ஒன்றாமலும் வருவது தளை எனப்படும். தளை கூறும்போது முதல்சீர் இறுதி அசையின் வாய்ப்பாட்டோடு அடுத்த சீரின் முதல் அசையைச் சேர்த்துக் கூற வேண்டும்.

தளை ஏழு வகைப்படும். அவை,

1.நேரொன்றாசிரியத்தளை

2.நிரையொன்றாசிரியத் தளை

3.இயற்சீர் வெண்டளை

4.வெண்சீர் வெண்டளை

5.கலித்தளை

6.ஒன்றிய வஞ்சித்தளை

7.ஒன்றா வஞ்சித்தளை

1.நேரொன்றாசிரியத்தளை: ( மா முன் நேர் )

நிலைமொழியின் ஈற்றசை ‘மா’ என முடிந்து வரும்மொழியின் முதலசை ‘நேர்’ என வருமாயின் அது நேரொன்றாசிரியத்தளை எனப்படும்.

(உம்) பரிசில் வென்றான்

பரிசில் = நிரை நேர் = புளிமா , வென்றான் =நேர் நேர் = தேமா

2.நிரையொன்றாசிரியத்தளை: ( விள முன் நிரை )

நிலைமொழியின் ஈற்றசை ‘விளம்’ என முடிந்து வரும்மொழியின் முதலசை ‘நிரை’ என வருமாயின் அது நிரையொன்றாசிரியத்தளை எனப்படும்.

(உம்) மாம்பழம் விழுந்தது

மாம்பழம் – நேர் நிரை – கூவிளம், விழுந்தது – நிரை நிரை – கருவிளம்

3.இயற்சீர் வெண்டளை: (மா முன் நிரை, விள முன் நேர்)

நிலைமொழியின் ஈற்றசை ‘மா’ என முடிந்து வரும்மொழியின் முதலசை ‘நிரை’ என வந்தாலும், நிலைமொழியின் ஈற்றசை ‘விளம்’ என முடிந்து வரும்மொழியின் முதலசை ‘நேர்’ என வந்தாலும் அது இயற்சீர் வெண்டளை எனப்படும்.

(உம்) கன்று குதித்தது – மா முன் நிரை

பணிவுடன் சென்றான் – விள முன் நேர்

4.வெண்சீர் வெண்டளை : (மா முன் நேர்)

நிலைமொழியின் ஈற்றசை ‘காய்’ என முடிந்து வரும்மொழியின் முதலசை ‘நேர்’ என வருமாயின் அது வெண்சீர் வெண்டளை எனப்படும்.

(உம்) கல்விக்கு கம்பன் – மா முன் நேர்

5.கலித்தளை: (மா முன் நிரை)

நிலைமொழியின் ஈற்றசை ‘காய்’ என முடிந்து வரும்மொழியின் முதலசை ‘நிரை’ என வருமாயின் அது கலித்தளை எனப்படும்.

(உம்) வள்ளுவரின் திருக்குறள் – மா முன் நிரை

6.ஒன்றிய வஞ்சித்தளை : ( கனி முன் நிரை)

நிலைமொழியின் ஈற்றசை ‘கனி’ என முடிந்து வரும்மொழியின் முதலசை ‘நிரை’ என வருமாயின் அது ஒன்றிய வஞ்சித்தளை எனப்படும்.

(உம்) செந்தாமரை முகத்துடையாள்

7.ஒன்றா வஞ்சித்தளை : (கனி முன் நேர் )

நிலைமொழியின் ஈற்றசை ‘கனி’ என முடிந்து வரும்மொழியின் முதலசை ‘நேர்’ என வருமாயின் அது ஒன்றா வஞ்சித்தளை எனப்படும்.

(உம்) மாமுனிவரே அகத்தியர்

5.அடி :

சீர்கள் பல தொடர்ந்து வந்து ஓர் அடியாக அமைந்து செய்யுளுக்கு உறுப்பாவது அடி எனப்படும். ஓர் அடியில் சீர்கள் தொடர்ந்து வருவது சீர் அடிகள் ஆகும். அடிகள் ஐந்து வகைப்படும். அவை,

1.குறளடி

2.சிந்தடி

3.அளவடி

4.நெடிலடி

 5.கழிநெடிலடி

1.குறலடி :

இரண்டு சீர்களால் ஆன அடி. பல சீர்களால் ஆன இரண்டு அடிகள் ஆனது குறளடிகள் எனப்படும். இவ்வடிகள் வெண்பாவில் பயின்று வரும்.

(உம்) “இனிய உளவாக இன்னாது கூறல்

கனியிருப்பக் காய்கவர்ந் தற்று” – இரண்டு அடிகளால் ஆன குறலடி.

“காயும் கனியும்” – சீர்களால் ஆன குறலடி.

2.சிந்தடி :

மூன்று சீர்களால் ஆன அடி. பல சீர்களால் ஆன மூன்று அடிகள் ஆனது சிந்தடிகள் எனப்படும். வெண்பாவின் ஈற்றடிகள் சிந்தடிகளாக இருக்கும். இவ்வடிகள் ஆசிரியப்பா, வஞ்சிப்பாவிலும் பயின்று வரும்.

(உம்) “அகவன் மகளே! அகவன் மகளே!

மனவுக் கோப்பு அன்ன நல்நெடுங் கூந்தல்

அகவன் மகளே! பாடுக பாட்டே”  – மூன்று அடிகளால் ஆன சிந்தடி.

“ஞானத்தின் மாணப் பெரிது” – சீர்களால் ஆன சிந்தடி.

3.அளவடி :

நான்கு சீர்களால் ஆன அடி. பல சீர்களால் ஆன நான்கு அடிகள் ஆனது அளவடிகள் எனப்படும். நேரடி என்றும் அழைக்கப்பெறும். வெண்பா, ஆசிரியப்பா, கலிப்பா, மருட்பாவிலும் இடம்பெறும்.

(உம்)அகழ்வாரைத் தாங்கும் நிலம்போலத் தன்மை – நான்கு சீர்களால் ஆன அளவடி

“தென்பாண்டி குட்டங் குடங்கற்கா வேண்பூழி

பன்றியருவா வதன்வடக்கு – நன்றாய

சீதமலாடு புனனாடு செந்தமிழ்சேர்

ஏதமில் பன்னிரு நாட் டெண்” – நான்கு அடிகளால் ஆன அளவடி.

4.நெடிலடி:

ஐந்து சீர்களால் ஆன அடி. பல சீர்களால் ஆன ஐந்து அடிகள் ஆனது நெடிலடிகள் எனப்படும்.

(உம்) மங்குவென் உயிரோடென்றுன் மலரடி சென்னி வைத்தாள் – ஐந்து சீர்களால் ஆன நெடிலடி.

கல்லாக் கோவலர் கோலின் தோண்டிய

ஆன் நீhப் பந்தல் யானை வெளவும்

கல்லதர்க் கவலை செல்லின், மெல் இயல்

புயல் நெடும் கூந்தல் புலம்பும்

வயமான் தோன்றல்! வுல்லாதீமே. (ஐங்.304) – ஐந்து அடிகளால் ஆன நெடிலடி

5.கழிநெடிலடி :

ஐந்துக்கும் மேற்பட்ட சீர்களால் ஆன அடி. பல சீர்களால் ஆனதும் ஐந்துக்கும் மேற்பட்ட பல அடிகள் கொண்டது நெடிலடிகள் எனப்படும்.

(உம்) “மூலையில் கிடக்கும் வாலிபனே – தினம்

முதுகிலா வேலையைத் தேடுகிறாய்!

பாலை வனம்தான் வாழ்க்கையென – வெறும்

பல்லவி எதற்குப் பாடுகிறாய்?

வெறுங்கை என்பது மூடத்தனம் – உன்

விரல்கள் பத்தும் மூலதனம்!

கருங்கல் பாறையும் நொறுங்கி விழும் -உன்

கைகளில் பூமி சுழன்று வரும்!” – ஐந்துக்கும் மேற்பட்ட சீர்களால் ஆன அறுசீர் கழிநெடிலடி.

6. தொடை :

தொடை – தொடுக்கப்படுவது. ஒரு செய்யுளில் எழுத்துக்களை அசைகளாக்கி, அசைகளைச் சீர்களாக்கி, சீர்களையெல்லாம் அடிகளாகக் கொண்டது மட்டுமல்லாமல் ஓசையின் இன்பமும், செய்யுளில் தோன்றும் பொருட்பயனும் முழுமையாக தொடுக்கப்படுவது தொடை எனப்படும். தொடை எட்டு வகைப்படும். அவை,

1. மோனைத் தொடை

 2. எதுகைத் தொடை

3. முரண் தொடை

4.இயைபுத்தொடை

5. அளபெடைத் தொடை

6.அந்தாதித் தொடை

7.இரட்டைத்தொடை

8. செந்தொடை என்பதாகும்.

1.மோனைத்தொடை :

செய்யுளின் முதலெழுத்து ஒன்றி வருவது மோனை எனப்படும். இவ்வகைகளில் முதலெழுத்துகளின்றி அதற்குரிய இனவெழுத்துகளும் ஒன்றி வரும். இதனை இணை மோனை, கிளை மோனை என்றும் கூறுவர். (மோனை – முதன்மை).

மோனைத் தொடை இரு வகைப்படும். அவை,

1.அடி மோனை

2. சீர் மோனை என்பன.

1.அடி மோனை:

அடிகள் தோறும் முதலெழுத்து ஒன்றி வருவது அடி மோனை எனப்படும்.

(உம்) “சொல்லுதல் யார்க்கும் எளிய அரியவாம்

சொல்லிய வண்ணம் செயல்”

இங்கு, முதலடியின் முதலெழுத்தும் (சொ) இரண்டாமடியின் முதலெழுத்தும் (சொ) ஒன்றி வந்துள்ளன. இவ்வாறு அடிகளில் முதலெழுத்து ஒன்றி வருவது அடி மோனை எனப்படும்.

2. சீர் மோனை :

சீர்கள் தோறும் முதலெழுத்து ஒன்றி வருவது சீர் மோனை எனப்படும்.

(உம்) “கற்க கசடற கற்றவை கற்றபின்”

இங்கு, நான்கு சீர்களிலும் முதலெழுத்தாக (க) வந்துள்ளது. இதுபோல் ஓர் அடியில் சீர்கள் தொறும் முதலெழுத்து ஒன்றி வருவது சீர் மோனை எனப்படும்.

2.எதுகைத் தொடை:

செய்யுளின் இரண்டாம் எழுத்து ஒன்றி வருவது எதுகைத் தொடை எனப்படும். எதுகைத் தொடை இரு வகைப்படும். அவை,

1.அடி எதுகை

2. சீர் எதுகை

1.அடி எதுகை:

அடிகள் தோறும் இரண்டாம் எழுத்து ஒன்றி வருவது அடி எதுகை எனப்படும்.

(உம்) “காலத்தி னாற்செய்த நன்றி சிறிதெனினும்

ஞாலத்தின் மாணப் பெரிது”

இங்கு, முதலடியின் இரண்டாம் எழுத்தும் (ல) இரண்டாமடியின் இரண்டாம் எழுத்தும் (ல) ஒன்றி வந்துள்ளன. இவ்வாறு அடிகளில் இரண்டாம் எழுத்து ஒன்றி வருவது அடி எதுகை எனப்படும்.

2.சீர் எதுகை :

சீர்கள் தோறும் இரண்டாம் எழுத்து ஒன்றி வருவது சீர் எதுகை எனப்படும்.

(உம்) “நன்றி மறப்பது நன்றன்று நன்றல்ல”

இங்கு, மூன்று சீர்களிலும் இரண்டாம் எழுத்தாக (ன்) வந்துள்ளது. இதுபோல் ஓர் அடியில் சீர்கள் தொறும் இரண்டாம் எழுத்து ஒன்றி வருவது சீர் எதுகை எனப்படும்.

3.முரண் தொடை :

செய்யுள் அடிகளில் உள்ள முதற்சீர்களோ அல்லது ஓர் அடியில் உள்ள சீர்களோ சொல்லாலும், பொருளாலும் முரண்பட்டு (எதிர்மாறாக) நிற்பது முரண்தொடை எனப்படும். இவையும் அடி முரண், சீர் முரண் என இரண்டு வகைப்படும்.

ஒரு செய்யுளில் அடிகளில் முரண்படுவது அடிமுரண் ஆகும்.

ஓர் அடியில் உள்ள சீர்களில் முரண்படுவது சீர் முரண் எனப்படும்.

(உம்) “துன்பம் உறவரினும் செய்க துணிவாற்றி

இன்பம் பயக்கும் வினை”

இக்குறட்பாவில் துன்பம் – இன்பம் என அடிகளில் முரண்பட்டு நிற்பதைக் காண்கிறோம். இவை அடிமுரண் ஆகும்.

(உம்) “இனிய உளவாக இன்னாது கூறல்”

இவ்வடியில் இனிய – இன்னாத என சீர்கள் முரண்படுவதால் இவை சீர்முரண் எனப்படும்.

4.இயைபுத் தொடை :

ஒரு செய்யுளின் அடிகளிலும், சீர்களிலும் இறுதி எழுத்தோ, அசையோ, சீரோ, ஒன்றி வருவது இயைபுத்தொடை எனப்படும்.

ஒரு செய்யுள் அடிகளில் இயைபு அமைவது அடிஇயைபு ஆகும்.

ஓர் அடியில் உள்ள சீர்களில் இயைபு அமைவது சீர் இயைபு எனப்படும்

(உம்) “திங்கள்முடி சூடுமலை தென்றல்விளை யாடுமலை

தங்குபுயல் சூழுமலை தமிழ்முனிவன் வாழுமலை”

இங்கு மலை என இரண்டு அடிகளிலும் இயைந்து வந்ததால் இவை அடி இயைபு எனப்படும்.

(உம்) “பழமணல் மாற்றுமின் புதுமணல் பரப்புமின்”

இவ்வடியில் உள்ள சீர்களில் மின் என இயைந்து வந்துள்ளதால் இவை சீர் இயைபு எனப்படும்.

5.அளபெடைத்தொடை :

ஒரு செய்யுளின் அடிகளிலும், சீர்களிலும் அசைகள் அளபெடுத்து வருவது அளபெடைத்தொடை எனப்படும்.

ஒரு செய்யுள் அடிகளில் அளபெடை அமைவது அடிஅளபெடை ஆகும்.

ஓர் அடியில் உள்ள சீர்களில் அளபெடை அமைவது சீர் அளபெடை எனப்படும்.

(உம்) “கெடுப்பதூஉங் கெட்டார்க்குச் சார்வாய்மற் றாங்கே

எடுப்பதூஉம் எல்லாம் மழை”

இங்கு கெடுப்பதூஉங் – எடுப்பதூஉம் என இரண்டு அடிகளிலும் அளபெடுத்து வந்துள்ளதால் இவை அடி அளபெடை எனப்படும்.

(உம்) “அழிவதூஉம் ஆவதூஉம் ஆகி வழிபயக்கும்”

இவ்வடியில் உள்ள சீர்களில் அழிவதூஉம் – ஆவதூஉம் என அளபெடுத்து வந்துள்ளதால் இவை சீர் அளபெடை எனப்படும்.

6.அந்தாதித்தொடை :

செய்யுளில் ஓர் அடியின் இறுதிச்சீரின் இறுதி எழுத்தோ அல்லது அசையோ அல்லது சீரோ அடுத்த அடியின் தொடக்கமாக வருவது அந்தாதித் தொடை எனப்படும்.

(உம்) “செல்வத்துள் செல்வம் செவிச்செல்வம் அச்செல்வம்

செல்வத்துள் எல்லாம் தலை”

7.இரட்டைத்தொடை:

செய்யுளில் ஓர் அடி முழுவதும் ஒரே சொல்லை தொடர்ச்சியாக வருமாறு அமைத்துப் பாடுவது இரட்டைத் தொடை எனப்படும்.

(உம்) “வாழி வாழி வாழி வாழி

அம்ம கோவே வாழி”

8.செந்தொடை :

மோனைத் தொடை முதல் இரட்டைத் தொடை வரையிலான ஏழு தொடைகளுக்கும் சொல்லப்பட்ட இலக்கணங்கள் எதற்குள்ளும் பொருந்தாமல் தனித்து நிற்கும் தொடை செந்தொடை எனப்படும்.

(உம்) “தீயினால் சுட்டபுண் உள்ளாறும் ஆறாதே

நாவினால் சுட்ட வடு”

தொடையின் வகைகள் அமையும் முறை

மோனை  – முதல் எழுத்து ஒன்றுபடல்

எதுகை – இரண்டாம் எழுத்து ஒன்றுபடல்

இயைபு – இறுதி எழுத்து ஒன்றுதல்

முரண் – முரண்பட்டு நிற்றல்

அளபெடை – அளபெடுத்து வருதல்

அந்தாதி இறுதி – முதலாக வருதல்

இரட்டைத் தொடை – ஒரே சொல்லே அடிமுதல் வருதல்

செந்தொடை – இவற்றில் பொருந்தாமல் தனித்து

தொடை விகற்பத்தின் வகைகள்

விகற்பங்கள் தொடைகளுடன் சேரும் முறை

விகற்பங்கள்

1.இணை                              = 1, 2 சீர்கள்                                         

2.பொழிப்பு                         =  1, 3  சீர்கள்                          

3.ஒருஉ                                 =  1, 4   சீர்கள்  

4.கூழை                                =  1, 2, 3  சீர்கள்                  

5.மேற்கதுவாய்                =  1, 3, 4  சீர்கள்      

6.கீழ்க்கதுவாய்                =   1, 2, 4  சீர்கள்  

7.முற்று                                =   1, 2, 3, 4 சீர்கள்  

உதாரணம் :

ஐந்து தொடைகளுடன் ஏழு விகற்பங்களும் ஒன்றாய்ச் சேரும்.

01.இணை மோனைத் தொடை

02.பொழிப்பு மோனைத் தொடை

03.ஒருஉ மோனைத் தொடை

04.கூழை மோனைத் தொடை

05.மேற்கதுவாய் மோனைத் தொடை

06.கீழ்க்கதுவாய் மோனைத் தொடை

07.முற்று மோனைத் தொடை

இது போன்று ஒவ்வொரு விகற்பமும்  தொடையுடன் சேர்ந்து வரும்.

குறிப்பு :

அந்தாதித் தொடை,  இரட்டைத் தொடை, செந்தொடை ஆகிய மூன்றுக்கும் தொடை விகற்பங்கள் இல்லை.

இதன் அடிப்படையில் தொடை விகற்பங்கள் மொத்தம் (7x 5=35) 35 ஆகும்.

மேற்கண்ட குறிப்புகள் இனியவை கற்றல் பன்னாட்டுத் தமிழியல் மின்னிதழால் வெளியிடப்படுகின்றன.