📜 ஒரு நாள்…
கோபாலகர்கள்
யமுனா நதி அருகே
ஆநிரைகளை மேய்த்துக் கொண்டிருக்க..!
📜 கண்ணனும் பலராமனும்
உடன் இருந்தார்கள்!
பசுக்களோ
தனது தாகத்தைத் தணிக்க
யமுனை நதி
நீரைப் பருகின..!
📜 சட்டென்று
மயங்கி விழுந்தன..
கோபாலகர்கள்
பயத்துடன் செய்வது
அறியாது திகைத்தனர் !
📜 கண்ணனை அழைத்தனர்
விரைந்தான் விலாசி
நீரெல்லாம்
விடம் பரவியது
மனமெல்லாம் பதறியது..!
📜 அம்மோ!
பாம்புகளின் தலைவன்! – என்று
அதிர்ந்த நண்பர்களை
ஆதரவாய் அனைத்துக் கொண்டான்!
ஆராவமுதன்
“ஆணவத்தோடு
காளிங்கன் தலைதூக்கி சீறினான்!
📜 ஆணவத்தை
அழிக்க வந்த ஆழியான் !
காளிங்கனின் தலையைத்
தூக்கி எறிய சீறினான்!
பகை மூண்டது போர் நீண்டது
பெற்றோரின் கண்ணீருக்கு
பேரரதரவாய் பிரகாசித்தான்
பலராமன்..!
📜 காளிங்கன்
தனது வலிய வாலால்
வல்லவனை கட்டினான்
விஷத்தை எல்லாம் கக்கினான்
கட்டுக்குள் அடக்கி விட முடியுமா?
ஆராவமுதனை..!
📜 தன் உருவத்தைப்
பெரிதாக்கினார்
சரீரத்தைச் சிகரம் ஆக்கினார்
யோகபாலன்..!
📜 சட்டென்று
படம் எடுத்த பாம்பின் பிடி
பட்டென்று நழுவியது
நயமாக நாகத்தின் மேல் ஏறி
நர்த்தனம் ஆடினான்
நீலமோகனன்..!
📜 இவன் சிறுவன் அல்ல
சிந்தனைக்கினியன்!
பாற்கடலில் வீற்றிருக்கும்
பரந்தாமன்!
என “கர்வம் தெளிந்தான்”
காளிங்கன்..!
📜 “நாகராஜா ரமணகத்
தீவிற்குச் செல்
ஆனந்தமாய் இரு” என
வரம் அளித்த வரையெடுத்தோன்,
காளிங்கன் தலைமேல்
திருபாதச் சின்னத்தைப் பதித்தான்!
அவனது ஆணவத்தை அழித்தான்!
📜 நாகஅரசனின்
கருட பயத்தை
நீக்கினான் நிமலன்!
பரந்தாமனின் பாதம்
சரண் அடைந்தான் – காளிங்கன்
பாக்கியமானான் பாம்பரசன்..!
📜 நாம் ஓதி உணர வேண்டிய
பாடம் இதோ!
நர்த்தனத்தில்
நாராயணன் நவின்ற
மறைமொழி இதோ!
அகங்காரம் அழிவை தரும் !
ஆணவம் இழிவைத் தரும் !
📜 மனமே!
மயக்கம் கொண்டு
மாயையில் சிக்காதே
மாயவன் வரவா? போகிறான் – என்ற
மமதையில் மிதக்காதே..!
📜 சலிப்புற்று வராமல்
இல்லை சாரங்கன்
சரணாகதியாகத் திருவடி
புகுவோர்க்கு அவன் இரங்கன்!
புராணக் கதையில்
பாம்பரசனுக்குப் பரம மோட்சம்
பாவம் புரிவோருக்கு
என்றும் இல்லை,
சாபவிமோசனம்
உடைத்தெறிவோம்
‘நான்’ எனும் அகங்காரத்தைத்
தஞ்சம் அடைவோம் தனுசாரியை..!
📜 ‘கிருஷ்ணம் வந்தே
தேவ தேவன்
வந்தே கிருஷ்ணம்..!
கவிதையின் ஆசிரியர்
முனைவர் ச.திவ்யபாரதி,
உதவிப்பேராசிரியர்,
தமிழ்த்துறை,
சோனா கலை மற்றும் அறிவியல் கல்லூரி,
சேலம் – 636 005.
