முன்னுரை


பாட்டியல் நூல்களுக்கு எடுத்த பழைய உரைகளின் அமைப்பு மட்டுமே இங்கு நோக்கப் பெறுகின்றன. பண்டைய பாட்டியல் உரைகள் பிற இலக்கண உரைகள் போலவே அமைந்துள்ளன. எனினும் பிற இலக்கண உரைகள் போல விரிந்த நிலையிலோ மிகுதியாக மேற்கோள் காட்டும் போக்கையோ நடைநல சிறப்புகளையோ பெரிதும் கொள்ள வில்லை என்று கூறலாம்.
 பாட்டியல் உரைகள் பெரிதும் சுருக்கமாகவே அமைந்துள்ளன. இலக்கிய வகைப் பற்றிக் கூறும் இடங்களில் முழுமையாக இலக்கியங்களை எடுத்துக்காட்டல் என்பது சாத்தியமற்றது ஆகையால் உதாரணங்கள் இந்த உரைகளில் மிகுதியும் இடம்பெறவில்லை.
 பாட்டியல் இலக்கண செய்திகளுள் வடமொழி இலக்கண செய்திகளும் இடம்பெற்றுள்ளதால் வடமொழி சார்ந்த சொற்கள், ஆட்சிகள் ஓரளவு காணப்படுகின்றன. பாட்டியல் இலக்கண உரைகள் தமது அமைப்புகள் இலக்கண நூற்பாக்களை மேற்கோள்களாக கொண்டுள்ளன. சில இடங்களில் இலக்கிய இலக்கணங்களில் இருந்து மேற்கோள்களாக கொண்டுள்ளன.


உரைகளில் கலைச்சொல் விளக்கம்


பாட்டியல் இலக்கண உரைகள், பாட்டியல் கலைச்சொற் களுக்குச் சுருக்கமாகவும், தெளிவாகவும் விளக்கம் அளித்துள்ளன. ஒரே கலைச்சொல்லுக்கு ஒவ்வொரு உரையும் தந்துள்ள விளக்கத்தைப் பின்வரும் பகுதியில் நோக்கலாம்.
வெண்பாப் பாட்டியல், வரையறுத்த பாட்டியல், நவநீதப் பாட்டியல், சிதம்பரப் பாட்டியல், இலக்கண விளக்கம், தொன்னூல் விளக்கம், முத்துவீரியம் இவற்றால் உரைகளின் கலைச்சொல் விளக்கம் கூறும் போக்கினை அறியலாம்.


மங்கலச்சொல்


வெண்பாப் பாட்டியல்


சீர், எழுத்து, பொன், பூ, திரு, மணி, நீர், திங்கள், சொல், கார், பரிதி, யானை, கடல், உலகம், தேர், மலை,மா, மங்கை, தீபம் இவை மங்கலச்சொல்.


நவநீதப்பாட்டியல்


திரு, மணி, பூ, திங்கள், ஆரணம், சொல், சீர், எழுத்து, பொன், தேர், புனல், கார், புயம், நிலம், கங்கை, மாலை, உலகம், பரி, கடல், ஆனை, பருதி, அமுதம், புகழ் ஆக இருபத்து மூன்று மங்கலச்சொல்


சிதம்பரப்பாட்டியல்


மா. மணி, தேர், புகழ், அமுதம், எழுத்து, கங்கை, மதி, பரிதி, களிறு, பரி, உலகம், நீர், நாள், பூ. மலை, கார், திரு, கடல், தீர், பழமை, பார் சொல், பொன், திகிரி இவை இருபத்தைந்தும்.


இலக்கண விளக்கம்


சீர், பொன், பூ, மணி, திங்கள், பரிதி, கார், திரு, எழுத்து, கங்கை, யானை, கடல், நிலம், மா, உலகம், சொல், நீர், தேர், அமுதம், புகழ், நிலம், ஆரணம், கடவுள், திகிரி முதலிய முதற் சீர்கண் அமைவது மங்கலச்சொல்.


முத்து வீரியம்

கார், புயல், மா, மணி, கடல், ஆரணம், உலகு, பூ, அமுதம், தேர்,வயல்,திங்கள், பொன், எழுத்து, சூரியன், யானை, குதிரை, கங்கை, நிலம், திரு, இவை முதலிய மங்கலச்சொல்.


தொன்னூல் விளக்கம்


கங்கை, மாலை, நிலம், கார், புயல், பொன், மணி, கடல், சொல், கரி, பரி, சீர், புகழ், எழுத்து, அவர், திங்கள், தினகரன், தேர் வயல் அழுத்தம், திரு, உலகு, ஆரணம், நீர் என்று சொல்லப்பட்ட இருபத்தினான்கு சொல்லு மித்தொடக்கத்தான் மங்கலச்சொல்.
காலத்தால் முந்தையது வெண்பாப் பாட்டியல் தொடக்கி தொன்னூல் விளக்கம் வரை மங்கலச்சொல் மாற்றம் பற்றி கலைச் சொல்லுக்கு விளக்கம் அமையுமாறு அமைந்துள்ளது.
 மங்கலம், சொல், பால், வருணம், உண்டி, தானம், அக்கரம், நாள், கதி, கணம் என்று பத்து பொருத்தங்களில் மூன்றுக்கு மட்டும் கலைச்சொல் எவ்வாறு காலத்திற்கு ஏற்ப மாறுபடுகிறது என்பதை காண்கிறோம். முதன்மொழிக்கு அடுத்து இயலில் சிற்றிலக்கியத்திற்கு கலைச்சொல் கூறப்படுகிறது.


வெண்பாப் பாட்டியல்

கோவை
கட்டளைக் கலித்துறை நானூறு அகப்பொருள் மேல் வருவன கோவை.


நவநீதப்பாட்டியல்


பொருளதிகாரத்துப் பிரமம், பிராஜா பத்தியம், ஆரிடம், தெய்வம். காந்திருவம், அசுரம், இராக்கதம் பைசாசம் என்று சொல்லப்பட்ட எட்டு வகை மணத்தினுள் காத்திருவ மணத்தில் நானூறு கலித்துறைப் பாடுவது கோவை.


சிதம்பரப் பாட்டியல்


அகப்பொருள்மேற் கலித்துறை நானூறு பாடுவது கோவையாம்.


இலக்கண விளக்கம்


கட்டளைக்கலித்துறை நானூறாகத் திணை முதலாக துறை ஈறாகக் கூறப்பட்ட பன்னிரண்டு அகப்பாட்டு உறுப்பும் வழுவின்றித் தோன்றப் பாடுவது அகப்பொருட் கோவையாகும்.


தொன்னூல் விளக்கம்


பொருளதிகாரத்தின் கண்ணே காட்டிய தன்மையிற் களவு, கற்பென விருபா லுடைய வகப்பொருட்டிணைகளேழும் விளக்கிக் கலித்துறை நானூறாகப் பாடித் தொகுத்த செய்யுள் கோவை.


முத்து வீரியம்


இருவகையாகிய முதற்பொருளும் பதினான்கு வகையாகும். கருப்பொருள் பத்துவகையாகிய உரிப்பொருளும் பெற்றுக் கைக்கிளை முதலுற்ற அமையும் காமப்பகுதியவாம் களவொழுக்கமுற் கற்பொழுக்கமும் கூறவே யெல்லையாகக் கட்டளைக் கலித்துறை நானூற்றால் திணை முதலாகத் துறையீறாகக் கூறப்பட்ட பன்னிரண்டாகப் பாட்டுறுப்பும் வழுவின்றித் தோன்றப்பாடுவது அகப்பொருள் கோவை.
ஆறு பாட்டியல் உரைகளில் கோவை கலைச்சொல்லுக்கு விளக்கம் கூறுகிறது.


நவநீதப்பாட்டியல்


இருவர் வேந்தர் யானை பொருத வெற்றி ஒருவன் செய்கிற புறநடைசேர் குரவைமேல் நேரடி முதலான சீர்களின் இவ்விரண்டடியாகத் தாழிசையான் வருவது பரணி.


இலக்கண விளக்கம்


போரிடை ஆயிரம் களிற்றியானை படைவென்ற வீரத் தன்மை உடையோனுக்குப் பாடப்படுவது பரணி.


தொன்னூல் விளக்கம்


பரணி யாமாறுணர்த்தும் போர்முகத் தாயிரம் யானையைக் கொன்ற வீரனே பாட்டு நாயகனாகக் கொண்டு பரணிக் குறுப்பெனக் கடவுள் வாழ்த்துங் கடைதிறப்பும். பாலை நிலமுங் காளிகோயிலும் பேய்களோடு காளியுங் காளியோடு பேய்களுஞ் சொல்ல, சொல்லக் கருதிய நாயகன் கீர்த்தி விளங்கறு மவன் வழியாகப் புறப்பொருள் போன்ற வெம்போர் வழங்க விரும்பறு மென்றிவை யெல்லா மிருசீர் முச்சீரடி யொழிந்தோழிந்த மற்றடியாக வீரடி பஃநொழிசையாய்ப் பாடிய செய்யுளே பரணி.


முத்துவீரியம்


போர், முகத்து ஆயிரம் யானையைக் கொன்ற வீரனைத் தலைவனாகக் கொண்டு கடவுள் வாழ்த்து, கடைதிறப்பு, பாலை நிறம், காளிகோயில், பேய்களோடு காளி, காளியோடு பேய்கள் கூறத் தான் சொல்லக்கருதிய தலைவன் கீர்த்தி விளங்க அவன் வழியாகப் புறப்பொருள் தோன்ற வெம்போர் வழங்க விரும்பல். இவையெல்லாம் இருசீரடி, முச்சீரடி, யொழித்து, ஒழிந்த மற்றடி யாக ஈரடிப் பலதாழிசையாற் பாடுவது பரணி.
வெண்பாப் பாட்டியல், சிதம்பரப் பாட்டியல் இவை இரண்டு நூல்களில் பரணி இலக்கணம் கொடுத்துள்ளன. ஆனால் உரையில் கலைச்சொல் விளக்கம் கொடுக்கவில்லை.


உரைகளில் மேற்கோள் நூற்பாக்கள்


உரைகளில் நவநீதப்பாட்டியலில் பல மேற்கோள் பாடல்கள் கையாண்டுள்ளார் உரையாசிரியர்.

📜
”இந்திர கணமே பெருக்கஞ் செய்யும் சந்திர கணமே வாணாற் தரூஉம் சீர்த்த நீர்கணம் பூக்கணஞ் செழுந்திரு ஆங்கு மென்றாய் கறையப் படுமே”
என்பது மாமூலம்,


📜 “நேரசை யாகவும் நிரையசை யாகவும் சீர்பெற வெடுத்தல் சிலவிடத் துளவே”
என்பது இந்திர காளியம்,


📜“அந்தர கணமே வாழ்நாட் குன்றும் சூரிய கணமே வீரிய மகற்றும் வாயுகணமே செல்வ மழிக்கும் தீயின் கணமே நோயை விளக்கு”
என்று ஒப்புமையாக தொன்னூல் விளக்கம் கூறுகிறது என்ற கருத்து பாட்டியலே ஒப்புமையாக கூறியுள்ளதை காட்டுகிறது.


📜கலம்பகத்தின் செய்யுட் தொகை பற்றி பாட்டியல் நூல்களில் கூறப்பட்டுள்ளது. அதற்கு ஒப்புமை மற்ற இலக்கணங்கள் நூல்களில் இருந்து எடுத்துக்காட்டியுள்ளார் உரையாசிரியர்.


📜“அமராக்கு நூறந் தணருக் கிழிவைத் தரசர்க்குத் தொண்ணூறு மூன்றாம் பட்ட முடிபுடையா மன்னர்க் கெண்பது வணிநர்க் கெழுபது மற்றை யோர்க்குத் துணியி லறுபத் தஞ்சு சொல்லும்”
இது முள்ளியார் கலித்தொகை.

📜
”அந்தணர் அரசர் வணிகர் வினைஞர்க்குத் தொண்ணூ றென்ப தெழுப தறுபது விண்ணோர் தமக்கு நூறெனவிளம்பினர்”
என்பது கல்லாடம்.


📜“அமர்ரர்க்கு நூறந் தணருக் கிழிவைத் தரசக்குத் தொண்ணூ நன்றி முடிபுடையாய் புதல்வாக கெண்பது புகலுங் காலை.”
”தானைத் தலைவர்க்கும் வணிகர்க்கும் எழுப தேனை யோர்க்கிழி பிருபது பாட்டே”


முடிவுரை


இவ்வியலில் பாட்டியல் இலக்கண உரைகளின் இயல்புகள் அமைப்புகள், நோக்கப்பெற்றன. பாட்டியல் இலக்கண உரைகள் ஓரளவு சுருக்கமாகவே அமைந்துள்ளன. வடமொழி செய்திகளை ஒப்பிட்டு காட்டு கின்றன. வடமொழி கலைச்சொற்களை இணைத்து சுட்டுகின்றன. முந்தைய, பிற பாட்டியல் இலக்கண நூல்களின் நூற்பாக்கள் பலவற்றை மேற்கோள்காக காட்டுகின்றன. ஆங்காங்கு நடைநயம், தொடர்களைக் கொண்டுள்ளன. தொடர்புடைய பிற பாட்டியல் நூலாரின் கருத்துக்களை ஒப்பிட்டுக் கூறுகின்றன.
 வடமொழி இலக்கண கலைச்சொல், விளக்கம் தருதல், இலக்கிய மேற்கோள்காட்டல் பிற பாட்டியல் நூலாரின் கோட்பாட்டை ஒப்பிட்டு ஒத்தோ உறந்தோ கூறுதல், நடைநலம் வாய்ந்த தொடர்களை கொண்டிருத்தல் ஆகியக் கூறுகளை உரையின் சிறப்பியல்புகளாக கருதமுடிகின்றது.

ஆய்வுக்கட்டுரையின் ஆசிரியர்,

முனைவர் ஞா.விஜயகுமாரி,

                                                                                                                                   உதவிப் பேராசிரியர்,

                                                                                                                 அகர்சந்த் மான்மல் ஜெயின் கல்லூரி,

                                                                                                                          மீனம்பாக்கம், சென்னை-61.

இயற்கையோடு ஒட்டி வாழ்ந்தவன் தமிழன். எனவே, தான் தொடக்கக் காலத்தில் உறைவிடங்களை அமைத்து வாழத்தொடங்கிய இயற்கை நிலங்களின் பெயர்களையே தான் அமைத்த இடப்பெயர்களுக்குப் பெயரடைகளாக அமைத்துள்ளான். திவாகர நிகண்டு, உரிச்சொல் நிகண்டு, பாரதிதீபம் நிகண்டு, சூடாமணி நிகண்டு, கைலாச நிகண்டு, அபிதானமணிமாலை, ஆசிரிய நிகண்டு ஆகிய ஏழு நிகண்டுகளில் மட்டும் நெய்தல்நிலப் பெயர்கள் இடம்பெற்றுள்ளன. ஏழு நிகண்டுகளில் இடம்பெறும் இடப்பெயர்களில் ஒன்றான நெய்தல்நிலப் பெயர்களை மட்டும் ஆராய்வதாக இக்கட்டுரை அமைகின்றது.


சமுத்திரத்தின் பெயர்


திவாகர நிகண்டு       
     

“அத்தி, பௌவம், அளக்கர், ஆர்கலி,
       

ஆழி, பெருநீர், அம்பரம், முந்நீர்…” (878)


1. அத்தி, 2. பௌவம், 3. அளக்கர், 4. ஆர்கலி, 5. ஆழி, 6. பெருநீர், 7. அம்பரம், 8. முந்நீர், 9. உப்பு, 10. வீரை, 11. சக்கரம், 12. சாகரம், 13. வேலை, 14. வெள்ளம், 15. மகாலயம், 16. நேமி,  17. சலநிதி, 18. வாரி, 19. சலதி, 20. அலை, 21. பாராவாரம், 22. உததி, 23. சமுத்திரம், 24. பரவை, 25. உவா, 26. நரலை, 27. புணரி, 28. வேலாவலயம், 29. கார்கோள், 30. வாரம், 31. வாருணம், 32. சிந்து, 33. வாரம், 34. அம்புராசி, 35. உவரி.


உரிச்சொல் நிகண்டு
              

“நீர்புணரி நேமி பரவைவேலாவலய
     

மார்கழி யத்தி திரைநரலை – வாரிதி…” (119)


1. நீர், 2. புணரி, 3. நேமி, 4. பரவை, 5. வேலாவலயம், 6. ஆர்கலி, 7. அத்தி, 8. திரை,  9. நரலை, 10. வாரிதி, 11. பாராவாரம், 12. பௌவம், 13. வேலை, 14. முந்நீர், 15. உவரி, 16. ஆழி, 17. வாரி, 18. கடல்
  

“கலராசி தோயநிதியம்பர முப்புச்
    

சலநிதி யேயுததி சிந்து சலதி…” (120)


1. கலராசி, 2. தோயநிதி, 3. அம்பரம், 4. உப்பு, 5. சலநிதி, 6. உததி, 7. சிந்து,
8. சலதி, 9. வெள்ளம், 10. நதிபதி, 11. வரை, 12. எக்கர்


கரை, கடற்றிரை, நீர்க்குமிழி, நீர்நுரை


உரிச்சொல் நிகண்டு


“கூலம்பா ரந்தீரங்கோடு தடங்கரைகல்
 

லோந்தரங்க மலைதிரை – வேலையிற்…” (121)


கரை        :       1. கூலம், 2. பாரம், 3. தீரம், 4. கோடு, 5. தடம்


கடற்றிரை     :       1. கல்லோம், 2. தரங்கம், 3. அலை


நீர்க்குமிழி     :       புற்புரம்


நீர்நுரை   :       பேனம்


கடலின் பெயர்


பாரதிதீப நிகண்டு


“பரவை யளக்கர் மகரா லையமத்தி பௌவமுந்நீர்
 

நரலை சமுத்திரம் வேலா வலயம் நதிபதியே…” (256)
               

1. பரவை, 2. அளக்கர், 3. மகராவையம், 4. மத்தி, 5. பௌவம், 6. முந்நீர், 7. நரலை, 

8. சமுத்திரம், 9. வேலாவலயம், 10. நதிபதி, 12. திரை, 13. இறவாலையம், 14. கார்கோள்,

15. கவருப்பு, 16. சித்தலை, 17. அரிகூலம், 18. ராசி, 19. கடல், 20. வேலை, 21. ஆர்கலி,

22. வாருதி


கடல், கடற்றிரை


பாரதிதீப நிகண்டு


“மாவாரி வீரையுததி சலதி மகோததிபா
 

ராவார நேமி பெருநீர் புணிரிமை யம்பரமே…” (257)
               

1. மாவாரி, 2. வீரை, 3. உததி, 4. சலதி, 5. மகோததி 6. பாராவாரம், 7. நேமி,
8. பெருநீர், 9. புணிரிமை, 10. அம்பரம், 11. பூவாடை, 12. சாகரம், 13. சக்கரம், 14. ஆழி,
15. புணரி


நீர்த்திரை, கடற்கரை, நீர்க்கரை


பாரதிதீப நிகண்டு


“தரங்கங்கல், வோலம் விசிகர மேயறல் தத்துமலை
 

விரிந்தான் னீர்த்திரையாலண்பர் பாரமல் வேலையுட…” (258)


நீர்த்திரை   :   1. தரங்கங்கல், 2. வோலம், 3. விசிகரம், 4. அறல், 5. தத்துமலை


கடற்கரை   :   1. ஆலண்பர், 2. பாரமல், 3. வேலை, 4. அருங்கரை


நீர்க்கரை : 1. கோடணை, 2. கூலம், 3.அந்திரம், 4.அடர், 5.வரையார், 6.வசிசம், 7. புனல்


செய்கரை, மலைச்சாரல், முல்லைநிலக் கான்யாறு, ஆறு


பாரதிதீப நிகண்டு


“செங்குலை சேதுக் குரம்பிவை செய்கரை தெள்ளருவி
 

யங்கிரிச் சாரல் வருமாறுபவை யருங்கலுழி…” (259)


செய்கரை       : 1. செங்குலை, 2. சேது, 3. குரம்பு


மலைச்சாரல் : 1. தெள்ளருவி, 2. கிரி


முல்லைநிலக் கான்யாறு : 1. கலுழி, 2. ஆறுத்தி, 3. குடிஞை


ஆறு               : சிந்துநதி


கழிமுகம், உப்பளம், காவிரி, பொருனை, ஆன்பொருனை


பாரதிதீப நிகண்டு


“புகல்புகரோடை யதோமுக மென்னிற் பொருந்துகழி
 

முகமது வாகுமுகங்காய லாங்கழி மொய்யுப்பள…” (260)


கழிமுகம்         : 1. புகல், 2. புகரோடை, 3. அதோமுகம்


உப்பளம்            : 1. வாகுமுகம், 2. காயலாம், 3. கழிமொய்


காவிரி             : கானல்


பொருனை     : பொன்னி


ஆன்பொருனை : 1. மகவாணி, 2. ஆனி


கடலின் பெயர்
சூடாமணி நிகண்டு
           

“பரவைதெண் டிரையே சிந்து பௌவமே பாராவாரம்
 

நரலையார் கலியே யுந்தி நதிபதியம்பு ராசி…” (361)
               

1. பரவை, 2. தெண்டிரை, 3. சிந்து, 4. பௌவம், 5. பாராவாரம், 6. நரலை, 7. ஆர்கலி, 8. உந்தி, 9. நதிபதி, 10. அம்புராசி, 11. குரவை, 12. சக்கரம், 13. கார்கோள், 14. வேலாவலயம், 15. முந்நீர், 16. அரி, 17. மகராலயம், 18. நீராழி, 19. அம்பரம்,
20. வேலை
“

வாரிதி யளக்கர் நீண்ட வாரியே யுததி யோதம்
 

வீரையன் னவமே யத்தி வெள்ளஞ்சா கரமே யாழி…” (362)
               

1. வாரிதி, 2. அளக்கர், 3. வாரி, 4. உததி, 5. ஓதம், 6. வீரை, 7. அன்னவம், 8. அத்தி, 9.  வெள்ளம், 10. சாகரம், 11. ஆழி, 12. சலதி, 13. உப்பு, 14. சலநிதி, 15. சமுத்திம், 16. வாரணம், 17. உவரி


மண்ணிற் கடல் வகை, கடல் பெயர்


கைலாச நிகண்டு


“ஆர்கலி பௌவம் அளக்கர் அத்தி
 

ஆழி பெருநீர் அம்பர முந்நீர்…” (382)
               

1. ஆர்கலி, 2. பௌவம், 3. அளக்கர், 4. அத்தி, 5. ஆழி, 6. பெருநீர், 7. அம்பரம், 8. முந்நீர், 9. விரை, 10. சகரம், 11. வேலை, 12. வெள்ளம், 13. சலதி, 14. உப்பு, 15. சமுத்திரம், 16.  நேமி, 17. வாரி, 18. நரலை, 19. மகராலையம், 20. உவரி, 21. பாராவாரம், 22. பரவை, 23. கார்கோள், 24. வாருணம், 25. சிந்து, 26. வாரம், 27. அம்புராசி, 28. சானவி, 29. புணரி, 30. சலநெதி, 31. ஓதம், 32. நெய்தல், 33. தரங்கி, 34. நீர், 35. தொன்னீர், 36. அரி, 37. மாநீர், 38. குரவை, 39. மகோததி, 40. பயோததி, 41. உததி, 42. காராழி, 43. உந்தி, 44. நதிபதி, 45. அலையிரத்தி, 46. நாகரம், 47. அவனியாடை, 48. வேலாவலயம், 49. மேகமோனை


கடற்பெயர், கடற்கடவுள் பெயர்


ஆசிரிய நிகண்டு


“பரவைதெண் டிரைவேலை பெருநீர்முன் னீருவரி
           

பௌவனதி பதிவாரணம்…” (151)
               

1. பரவை, 2. தெண்டிரை, 3. வேலை, 4. பெருநீர், 5. முன்னீர், 6. உவரி, 7. பௌவம், 8. நதிபதி, 9. வாரணம், 10. பாருடை, 11. சமுத்திரம், 12. சக்கரம், 13. சலநதி, 14. பயோதரம், 15. வெள்ளம், 16. நரலை, 17. அரலை, 18. அலை, 19. ஆழி, 20. அரி, 21. அத்தி, 22. அம்பரம், 23. அம்புராசி, 24. சலராசி, 25. உந்தி, 26. அளக்கர், 27. ஆர்கலி, 28. உததி, 29. வாருதி, 30. மகோததி, 31. அன்னவம், 32. புணரி, 33. குரவை, 34. வருணம், 35. மணியாகரம், 36. வாராகரம், 37. சிந்து, 38. வரி, 39. உவா, 40. வீரை, 41. உப்பு, 42.வாரி, 43. சாகரம், 44. நேமி, 45. சலதி, 46. திரை, 47. ஓதம்,  48. கராலையம், 49. மகராலையம், 50. விரிநீர், 51. வேலாவலையம், 52. ஆரல், 53. பாராவாரம், 54.மிகுகார்கோள்


கடற்கடவுள் பெயர் : வருணன்


அபிதான மணிமாலை


“செந்நீர்ப் பவளந் திகழ்கடல் தெண்டிரை


முந்நீர் புணரி சமுத்திரம் சாகரம்…” (1223)
               

1. செந்நீர், 2. பவளம், 3. திகழ்கடல், 4. தெண்டிரை, 5. முந்நீர், 6. புணரி, 7. சமுத்திரம், 8. சாகரம், 9. கந்தி, 10. சலதி, 11. சக்கரம், 12. கலி, 13. ஆர்கலி, 14. உந்தி, 15. நதி, 16. பதி, 17. உததி, 18. பயோததி, 19. குரவை, 20. நரலை, 21. கார்கோள், 22. கலராசி, 23. பரவை, 24. மகோததி, 25. பயோநிதி, 26. வாரிதி, 27. உப்பு, 28. உவர், 29. ஓதம், 30. உவரி, 31. வாரி, 32. அப்பு, 33. நீராழி, 34. ஆழி, 35. சிந்து, 36. அளக்கர், 37. அலை, 38. அம்போதி, 39. அம்பரம், 40. அத்திவேலா, 41. வலயம், 42. அரி, 43. சலநிதி, 44. வாரணம், 45. வாருணம், 46. அருணவம், 47. அன்னவம், 48. அம்புதி, 49. நேமி, 50. கருநிறவேலை, 51. பெருநீர், 52. பௌவம், 53. பாராவாரம், 54. பரப்பு, 55. பயோததி, 56. வாரம். 57. வீரை, 58. மகராலயம்


திரையின் பெயர்கள்


கடற்றிரையின் பெயர்


திவாகர நிகண்டு
           

“ஓதமும், புணரியம், கடற்றிரையாகும்” (879) – 1. ஓதம், 2. புணரி


புணற்றிரைப் பொதுப்பெயர்


திவாகர நிகண்டு
               

“விசிகரம், தரங்கம், அறல், கல்லோகம், அலை,
             

புணற்றிரைக்கு வரும் பொதுப்பெயரே” (880)
               

1. விசிகரம், 2. தரங்கம், 3. அறல், 4. கல்லோலம், 5. அலை


வெண்திரையின் பெயர்


கைலாச நிகண்டு      
           

“புணரியுமோதமும், பொங்கு கல்லோலமும்
       

அலையுந் தரங்கமும் ஆழிவெண்திரையே” (383)
       

1. புணரி, 2. ஓதம், 3. பொங்கும், 4. கல்லோலம், 5. அலை, 6. தரங்கம், 7. ஆழி


விரிதிரையின் பெயர்


கைலாச நிகண்டு


“அறலுந் தரங்கமும் அலையுங் கல்லோலமும்
 

விசிகரமும் புனலின் விரிதிரைப் பெயரே” (384)
       

1. அறல், 2. தரங்கம், 3. அலை, 4. கல்லோலம், 5. விசிகரம், 6. புனல், 7. விரிதிரை


உவர்த்திரை


கைலாச நிகண்டு                


“இருணம் உவர்த்திரை யென்மார் புலவர்” (392) – இருணம்


கடலலையின் பெயர்


அபிதான மணிமாலை
           

“கடலலை அறல் சீகரம் திரை தரங்கம்
             

ஓதம் புணரி என்றோதப் படுமே” (1228)
       

1. அறல், 2. சீகரம், 3. திரை, 4. தரங்கம், 5. ஓதம், 6. புணரி


கடல் பேரலையின் பெயர்


அபிதான மணிமாலை
           

“கல்லென்றொலிக்குங் கடற் பெருந்திரைப்பெயர்
             

உல்லோலம் கல்லோலம் என்றோதுப” (1229)
       

1. கல்லென்றொலிக்கும், 2. உல்லோலம், 3. கல்லோலம்      


திரையின் பெயர்


அபிதான மணிமாலை
           

“திரை அலை தரங்கம் சீகரம் வாரம்
             

அறை கல்லோலம் அறல் எனப்படுமே” (1231)
       

1. திரை, 2. அலை, 3. தரங்கம், 4. சீகரம், 5. வாரம், 6. அறை, 7. கல்லோலம், 8. அறல்


உவர்நீரின் பெயர்


கைலாச நிகண்டு
           

“உறையென் றுரைப்பது உவர் நீராகும்” (387) – உறை


கரையின் பெயர்கள்


கடற்கரையின் பெயர்


திவாகர நிகண்டு
           

“வேலையும், பாரா வாரமுங்கடற்கரை” (881) – 1. வேலை, 2. பாராவாரம்


கைலாச நிகண்டு
           

“வரையணை கூலம் வாரம் பாரம்
     

 தீரம் கோடுதிரைக் கடற்குரைத்தனரே” (385)
       

1. வரையணை, 2. கூலம், 3. வாரம், 4. பாரம், 5. தீரம், 6. கோடு, 7. திரை
அபிதான மணிமாலை
           

“நீரார் பரவை நெடுங்கரை வேலை
             

பாரா வாரம் பாரம் என்ப” (1230)
       

1. நீரார், 2. பரவை, 3. நெடுங்கரை, 4. வேலை, 5. பாரா, 6. வாரம், 7. பாரம்
           

“ஆழி தீரம் அணை வரை பாரம்
             

வாரம் விளிம்பு என வைக்கப்படுமே” (1232)
   

1. ஆழி, 2. தீரம், 3. அணை, 4. வரை, 5. பாரம், 6. வாரம், 7. விளிம்பு


கரைப்பொதுப்பெயர்


திவாகர நிகண்டு
           

“தீரம், பாரம், வரை, அணை, கோடு,
           

கூலம், வார், புனற்கரைக்கு பொதுப்பெயர்” (882)
       

1. தீரம், 2. பாரம், 3. வரை, 4. அணை, 5. கோடு, 6. கூலம்


செய்கரையின் பெயர்


திவாகர நிகண்டு     


“குலையும், சேதுவும், குரம்பும், செய்கரை” (883) – 1. குலை, 2. சேது, 3. குரம்பு


அபிதான மணிமாலை
           

“செய்கரை குலை அணை சேது குரம்பே” (1233)
                       

1. குலை, 2. அணை, 3. சேது, 4. குரம்பு


கரையின் பெயர்


கைலாச நிகண்டு
     

“குரம்புஞ் சேதுவும் குலையும் அணையும்
       

வரம்புஞ்செய் கரையென வகுத்தனருளரே” (386)
       

1. குரம்பு, 2. சேது, 3. குலை, 4. அணை, 5. வரம்பு


உப்பளத்தின்பெயர்


திவாகர நிகண்டு
           

“காயல், உப்பளம், ஆகக் கருதுவர்” (889) – காயல்


கைலாச நிகண்டு
 

“கானலுங்கழியுங் கருதில் உப்பளம்” (389) – 1. கானல், 2. கழி
           

“அகர முப்பள மாகுமென்ப” (391) – அகரம்


அபிதான மணிமாலை
           

“உப்பளம் அளக்கர் அளம் உவளகம் கழி
           

 உவர்க்களம் இருணம் இரிணம் உவர்த்தரை” (1227)
       

1. அளக்கர், 2. அளம், 3. உவளகம், 4. கழி, 5. உவர்க்களம், 6. இருணம், 7. இரிணம்


கழிமுகத்தின் பெயர்கள்


கழியின்பெயர்


திவாகர நிகண்டு
           

“காயலும், முகமும், கழியெனப்படுமே” (887) – 1. காயல், 2. முகம்


கைலாச நிகண்டு
           

“காயலென்பது கழிப்பெயராமே” (388) – காயல்


கழிமுகத்தின் பெயர்


திவாகர நிகண்டு
           

“அதோமுகம், புகாரோடு, அருவி, கூடல்,
             

கழிமுகமென்று கருதல் வேண்டும்” (888)
                       

1. அதோமுகம், 2. புகவர், 3. அருவி, 4. கூடல்


கைலாச நிகண்டு


“அதோமுகம் புகாரே பிறாக் கழிமுகம்” (393) – 1. அதோமுகம், 2. புகார்


அபிதான மணிமாலை
           

“கழிமுகம் அதோமுகம் கயவாய் கயவு
           

அழிவி கூடல் அரவி புகார் ஆம்” (1225)
     

1. அதோமுகம், 2. கயவாய், 3. கயவு, 4. அழிவி, 5. கூடல், 6. அரவி, 7. புகார்


கழிகாயல்


அபிதான மணிமாலை
           

“கழி காயல் உப்பளம் கானல் முரம்பே” (1224) – 1. உப்பளம், 2. கானல், 3. முரம்பு


சூழ்கழியிருக்கை


அபிதான மணிமாலை  

 
“சூழ்கழியிருக்கை கோணாமுகம் தோட்டி ஆம்” (1226) – 1. கோணாமுகம், 2. தோட்டி


மணலின் பெயர்கள்


புதுமணற் குன்று


கைலாச நிகண்டு
           

“புளின மென்பது புதுமணற் குன்றே” (390) – புளினம்


வெண்மணல்


திவாகர நிகண்டு
           

“வாலுகம், வெண்மணல்” (912) – வாலுகம்


கைலாச நிகண்டு
               

“வாலுகமென்பது வெண்மணலாகும்” (399) – வாலுகம் 


நுண்மணல்


கைலாச நிகண்டு
           

“அயிரென் கிளவி யாகு நுண்மணல்” (400) – அயிர்


கருமணல்


கைலாச நிகண்டு                


“அறலென்பது யலைநுணங்கு கருமணல்” (401) – அறல்


மணற்குன்றின் பெயர்


திவாகர நிகண்டு                 


“புளினம் மணற்குன்றே” (913) – புளினம்


நுண்மணலின் பெயர்


திவாகர நிகண்டு


“அதர், அயிர், நுண்மணல்” (914) – 1. அதர், 2. அயிர்


கருமணலின் பெயர்


திவாகர நிகண்டு     
           

“அறலே, அலைநுண் கருமணலாகும்” (916) – அறல்


அகராதி வடிவில் நிகண்டுகளின் நெய்தல்நிலப் பெயர்கள்
               

திவாகர நிகண்டு, உரிச்சொல் நிகண்டு, பாரதிதீபம் நிகண்டு, சூடாமணி நிகண்டு, கைலாச நிகண்டு, அபிதானமணிமாலை, ஆசிரிய நிகண்டு ஆகிய ஏழு நிகண்டுகளில் மட்டும் நெய்தல்நிலப் பெயர்கள் இடம்பெற்றுள்ளன.
 ஏழு நிகண்டுகளில் இடம்பெறும் இடப்பெயர்களில் ஒன்றான நெய்தல்நிலப் பெயர்களை அகராதி வடிவில் அகரவரிசைப்படுத்தி கீழே கொடுக்கப்பட்டுள்ளன. கீழே இடம்பெறும் அட்டவணையில் முதலில் இடப்பெயர்களும் அடுத்து அப்பெயருக்குரிய பொருள்களும், அடுத்து அந்நெய்தல்நிலப் பெயர்கள் எந்தெந்த நிகண்டுகளில் இடம்பெற்றுள்ளன என்பதும் கொடுக்கப்பட்டுள்ளன. மேலே குறிப்பிடப்பட்ட அனைத்து நெய்தல்நிலப் பெயர்களில் மீண்டும் மீண்டும் வரக்கூடிய சொற்களை விட்டுவிட்டு ஒரு பதிவினை மட்டும் கணக்கில் கொண்டு 34 நெய்தல்நிலப் பெயர்கள், பொருள், இடம்பெறக்கூடிய நிகண்டுகள் என்ற வகையில் இவ்வட்டவணையில் தொகுத்துக் கூறப்பட்டுள்ளன.


அகர வரிசையில் நெய்தல்நிலப் பெயர்களின் அட்டவணை

முடிவுரை

இக்கட்டுரையில் திவாகர நிகண்டு, உரிச்சொல் நிகண்டு, பாரதிதீபம் நிகண்டு, சூடாமணி நிகண்டு, கைலாச நிகண்டு, அபிதானமணிமாலை, ஆசிரிய நிகண்டு ஆகிய ஏழு நிகண்டுகளில் மட்டும் நெய்தல்நிலப் பெயர்கள் இடம்பெற்றுள்ளன. அந்நெய்தல்நிலப் பெயர்கள் அனைத்தும் தொகுத்துரைக்கப்பட்டுள்ளன. நெய்தல்நிலம் சார்ந்த பெயர் என்பதை கடலின் பெயர், திரையின் பெயர், கரையின் பெயர், உப்பளத்தின்பெயர், கழிமுகத்தின் பெயர், மணலின் பெயர் போன்ற 34 நெய்தல்நிலம் சார்ந்த பெயர்கள் குறித்து ஆராயப்பட்டுள்ளன.

இன்றுள்ள இயந்திர யுகத்தாலும், புதுமை ஆக்கத்தாலும், இலக்கிய இலக்கண, நிகண்டு நூல்களில் கையாளப்பட்ட சொற்கள் அனைத்தும் நம் சமூக வழக்கினின்று மறைந்துக் கொண்டு வருகின்றன. எனவே அச்சொற்களை அறிந்து கொள்ளும் விதமாக ஆய்வுகள் பல மேற்கொள்ளப்பட வேண்டும். அவ்ஆய்வுகள் மூலம் அரிய சொற்களைத் தேடிக் கண்டறிந்து அவற்றையெல்லாம் தொகுப்பதாலும், தொகுத்த சொற்களுக்குப் பொருள் விளக்கம் காண்பதன் மூலமும் பல்வேறு அகராதிகளை உருவாக்க முடியும். அதற்கு முன்னோடி முயற்சியாகத்தான் இவ்ஆய்வுக் கட்டுரை அமைந்துள்ளது.

துணைநின்ற நூல்கள்

1.சுப்பிரமணியன், ச.வே., (ப.ஆ), தமிழ் நிகண்டுகள் தொகுதி – 1 & 2, மெய்யப்பன் பதிப்பகம், 53, புதுத்தெரு, சிதம்பரம் – 608 001. முதற்பதிப்பு, டிசம்பர் – 2008.

2.சற்குணம், மா., தமிழ் நிகண்டுகள் ஆய்வு, இளவழகன் பதிப்பகம், புதிய எண் 16,  முதல் தளம், பாலாஜி நகர், இரண்டாவது தெரு, இராயப்பேட்டை, சென்னை – 14.

3.நாச்சிமுத்து, கி., தமிழ் இடப்பெயராய்வு, சோபிதம் பதிப்பகம், நாகர்கோயில். 1983.

4.சேதுப்பிள்ளை, ரா.பி., தமிழகம் ஊரும் பேரும், சீதை பதிப்பகம், 10/14, தோப்பு வெங்கடாசலம் தெரு, திருவல்லிக்கேணி, சென்னை – 5. முதற்பதிப்பு, பிப்ரவரி 2012.

5.ஜெயதேவன், வ., தமிழ் அகராதியியல் வளர்ச்சி வரலாறு, ஐந்திணைப் பதிப்பகம், 282, பாரதி சாலை, திருவல்லிக்கேணி, சென்னை – 5. முதற்பதிப்பு, 1985.

ஆய்வுக்கட்டுரையின் ஆசிரியர்

முனைவர் கி. சுமித்ரா

உதவிப்பேராசிரியர், தமிழ்த்துறை

ஸ்ரீ மூகாம்பிகை கலை மற்றும் அறிவியல் கல்லூரி (மகளிர்)

மல்லுப்பட்டி, பாலக்கோடு, தருமபுரி – 63

முன்னுரை
                 

விளையாட்டு என்பது பொழுதுபோக்காகவும் வெற்றி தோல்வியை நிர்ணிக்கும் என்றாலும் பத்து ஆண்டுகளுக்கு முன்பு விளையாட்டு என்பது கிராமப்புறங்களில் நகர்புறங்களிலும்  வயது வேறுபாடு இன்றி சிறுவர் முதல் பெரியவர் வரை ஒன்று கூடி  விளையாண்ட காலகட்டம் அது. இன்று தொலைக்காட்சியை கைபேசி மற்றும் பல அடுக்கு கட்டிடங்கள் விளையாட்டினை முடக்கிவிட்டது அழித்துவிட்டது என்றைக்கு கூறலாம் இயற்கையோடு கலந்து ஓடி ஆடி விளையாடிய நோய் நொடி இல்லாமல்  வாழ்ந்த காலமும் அது தான். இந்த தலைமுறைக்கு விளையாட்டு பற்றியும் வியர்வை பற்றியும் ஏசி வகுப்பில் பாடம் எடுக்கப்படுகின்றன.


தமிழர்களின் பாரம்பரிய விளையாட்டு             

தமிழர்களின் விளையாட்டு என்பது உடலும் வியர்வையும் சேர்ந்து ஆடுவது ஆகும். விளையாட்டின் போது உடல் வலிமை மனவலிமை ஆகியவை மேம்பட்டு இருந்தது. சிறுவர் முதல்  பெரியவர் வரை தனது சிந்தனைகளையும் பிறர் சிந்தனைகளையும் தோன்றினர் பொழுதுபோக்காகவும் அறிவியலாகவும்  இருந்தது என்பது ஆச்சரியத்தை அளிக்கிறது.
 

விளையாட்டுக்களின் வகைகள்               

விளையாட்டினை அவற்றை நிலையைக் கொண்டு வீர விளையாட்டு, பொழுதுபோக்கு விளையாட்டு, தனி நபர் விளையாட்டு, இருவர் விளையாட்டு, குழு விளையாட்டு,  சிறுவர் விளையாட்டு, சிறுமியர் விளையாட்டு, சிறுவர் சிறுமியர் செய்து விளையாடும் விளையாட்டு, மகளிர் விளையாட்டு, ஆடவர் விளையாட்டு, பொது விளையாட்டு என பல விளையாட்டுகளை கொண்டிருந்தது
      பொழுதுபோக்கு  விளையாட்டாகும் விளையாடினர். போட்டி மனப்பான்மை கொண்டு விளையாடினர் அக விளையாட்டு பர விளையாட்டு என இரண்டு வகையாகவும் பிரித்து விளையாடினர். இதில் உடல் திறன் அறிவுத்திறன்  மனமகிழ்ச்சி ஆகியவை மேம்பட்டு இருந்தது. விளையாட்டுகளில் விட்டுக் கொடுக்கும் மனப்பான்மையும் இருந்தது விடாமுயற்சியும் இருந்தது


சிறுவர்கள் விளையாட்டுகள் 
        

சிறுவர்கள் ஒன்றாக ஆடிப்பாடி மகிழ்ந்து விளையாண்டு இருந்த காலகட்டம் அன்று ஒற்றுமையும் பலப்படுத்தியது இயற்கையோடு கூடி காலை மாலை இன்று வெயிலும் மழையிலும் விளையாட காலகட்டம் . ஆவியம் பம்பர விளையாட்டு தவிட்டு குச்சி கிளித் தட்டு கில்லி சைக்கிள் உப்பு விளையாட்டு கள்ளன் போலீஸ் விளையாட்டு கோலி கண்ணாடி குண்டு கால் தாண்டி கிட்டிப்புலி மந்தியோடுதல் பந்து விளையாட்டு ஒச்சியப்பன் தலைவனைக் கண்டுபிடித்தல் உருண்டை திருட்டை விளையாட்டு மாட்டுக்கால் திருவிளையாட்டு சைக்கிள் விளையாட்டு தேர் அல்லது சப்பர விளையாட்டு சாமி ஊர்வள விளையாட்டு மாட்டு விளையாட்டு வண்டி விளையாட்டு நுங்கு வண்டி விளையாட்டு குருடனை கொக்கு விளையாட்டு  ஐஸ் பால் ரெடி விளையாட்டு கல் எடுக்கும் விளையாட்டு  காற்றாடி பட்டம்  ஒத்தையா ரெட்டையா, தை தாத்தாதை, தைத்தக்கா தை, பட்டத்திரி எலியும் பூனையும் காக்கா குருவி குண்டு விளையாட்டு ஆடு விளையாட்டு சக்கர விளையாட்டு கண்ணாமூச்சி விளையாட்டு என சிறுவர்கள் சேர்ந்து விளையாடிய விளையாட்டுக்கள் இருந்தது


சிறுமியர்கள் விளையாட்டு


பூப்பறிக்க வருகிறோம், பூசணிக்காய் விளையாட்டு, உன் புருஷன் பெயர் என்ன, பூச்சொல்லி விளையாட்டு, ஒன்று பத்தி இருபத்தி,குச்சி குச்சி ராக்கம்மா, சோற்றுப் பானை விளையாட்டு, கலாக்காய் விளையாட்டு, பல்லாங்குழி,பொம்மை விளையாட்டு, என் தலைக்கு எண்ணெய் ஊத்து, கரகரவெண்டி, சமையல் விளையாட்டு,நொண்டி, கல்லாட்டம் குச்சி ஆட்டம்,  ராஜா ராணி, 


சிறுவர் சிறுமியர்  விளையாட்டுகள்
               

நொண்டி,நிலா பூச்சி,கிறுகிறு மாம்பழம், சாட்டு பூட்டு,கண்ணாமூச்சி,ஒரு தலையிலே ஆடுமேயுதாம்,யாருக்கு வேட்டை? பல்லாங்குழி, தாயம், சில்லுக் கோடு,  தட்டா மாலை, கும்மி, கோலாட்டம்,பாண்டி, பூசணிக்காய், குலைகுலையா முந்திரிக்காய், எலியும் பூனையும், ஒரு குடம் தண்ணி ஊத்தி,பூப்பறிக்க வருகிறோம், கரகர வண்டி,சில்லுக் கோடு,கிச்சுக் கிச்சுத் தாம்பாளம், பல்லாங்குழி, கொழுக்கட்டை,நொண்டி, ராஜா மந்திரி


மகளிர் விளையாட்டு


பல்லாங்குழி, தட்டாங்கல்,தாயம்


ஆடவர் விளையாட்டு


கில்லி, சடுகுடு, உறியடித்தல், சேவல்,கட்டு, எருது கட்டு,சிலம்பாட்டம்,ஆடுபுலிஆட்டம்,
மஞ்சுவிரட்டு,சிலம்பம்,கபடி,வழுக்கு மரம்
 

சிலம்பாட்டம்
               

கையில் உள்ள கம்பினை  வீசி ஒலியெழுப்பும் விளையாட்டு  கம்பு வீசுதரன் காலடியை எடுத்து வைக்கும் முறை வேகமாக வீசும் திறன் இவை மூன்றுமே சிலம்பாட்டத்தின் முக்கியத்துவம் ஆகும்


சடுகுடு
    

சடுகுடு விளையாட்டு பழந்தமிழர் விளையாட்டை என்பர் கபடி என்றும் கூறுவர்
 

தாயம்
               

மகளிர் விளையாடும் விளையாட்டுகளில் தாயகம் ஒன்று விளையாடுவதற்கு வரைபடம் கட்டத்தில் தாயகட்டம் என்று சொல்வார்கள் உருட்டு கட்டை பகடைகளை பயன்படுத்துவார்கள் சோழியம் பயன்படுத்துவார்கள்
 

பல்லாங்குழி
           

பல்லாங்குழி என்பது பெண்கள் பருவம் அடைந்த பொழுது விளையாடத் தொடங்கும் விளையாட்டாகும் மரத்தில் அல்லது ஏதேனும் ஒரு உலோகத்தால் 7  குழியான கட்டையில் இருபக்கமும் இரு பெண்கள் உட்கார்ந்து விளையாடும் விளையாட்டு ஆகும்
 

தட்டாங்கல்
            

கல்லை மேலே தூக்கிப்போட்டு அது கீழே வந்து விழுவதற்குள் முன்பாக கைகளால் தரையில் தட்டி கல்லை பிடிக்கும் விளையாட்டை ஆகும்


கண்ணாமூச்சி
           

சிறுவர் சிறுவீர்கள் இணைந்து கண்களை மூடிக்கொண்டு விளையாடும் ஆட்டம் கண்களை மூடிக்கொண்டு சுற்றியும் இருக்கு நண்பர்களே கண்டுபிடிப்பது ஆகும்
 

நொண்டி விளையாட்டு
             

ஒரு காலனி பயன்படுத்தி ஆடும் ஆட்டம் நொண்டி விளையாட்டு ஆகும் ஒருவர் நொண்டி அடித்துக் கொண்டு மற்றவர்களை தொட்டு விளையாடு மாட்டமாகும். 


கிட்டிப்புள்
               

இது சிறுவர்கள் விளையாடும் விளையாட்டாகும் நீல குச்சி கிட்டி என இரண்டு வைத்திருப்பார்கள் நிலத்தில் சிறிது பள்ளம் தோண்டி அவற்றில் கிட்டியை வைத்து நீளக்குச்சியால் அடிப்பார்கள்
 

பம்பரம்
          

பம்பரம் எனும் விளையாட்டு  சாட்டையை எடுத்து பம்பரத்தில் சுழற்றி கையால் எடுக்க வேண்டும் அல்லது மற்றொரு பம்பரத்தை உடைக்க வேண்டும் ஒரு வட்டத்திற்குள் பம்பரம் விடுவதும் உண்டு


குண்டு விளையாட்டு
         

கோழி விளையாட்டு என்றும் கூறுவர் நிலத்தில் குளிகை தோண்டி அதனை நோக்கி குண்டை வைத்து அடித்து விழச் செய்ய வேண்டும் கிராம மக்களின் பொழுதுபோக்கு விளையாட்டாகவும் இருந்தது


ஒத்தையா? இரட்டையா? விளையாட்டு 
       

கிராமங்களில் புளியங்கொட்டை முத்து அல்லது அவரை கையில் வைத்து மறைத்து விளையாடும் விளையாட்டு ஒத்தையா இரட்டையா என்பதை கண்டுபிடிப்பதை ஆகும்
 

பட்டம் விடுதல்
      

கிராமங்களில் மட்டுமல்ல நகரங்களிலும் கூட இப்போது பட்டம் விடுவது என்பது பொழுது பார்க்க இருந்தது ஒரு காகிதத்தில் இரண்டு குச்சிகளை வைத்து நூல்களை கட்டி உயரம் பறக்க விடுவார்கள்


 கரகர வண்டி
    

சிறுவர் சிறுமிகள் பலர் நின்று கொண்டு சுற்றிக்கொண்டு இருப்பார்கள் யார் கடைசியாக சுற்றுகிறார்களோ அவரை சென்றடைவர் கரகர வண்டி காமாட்சி வேண்டி என பாடிக்க கொண்டு விளையாடுவார்கள்
 

கள்ளன் போலீஸ் விளையாட்டு
        

கள்ளன் போலீஸ் அல்லது திருடன் போலீஸ் என்று சிறுவர்கள் ஒன்றாக அமர்ந்து விளையாடும் விளையாட்டு  களனாகும் போலீசாகவும் மாறி மாறி நடித்து விளையாண்டு தனது திறமையும் அறிவையும் வெளிப்படுத்துவார்கள்
 

கால் தாண்டி 
    

பச்சை குதிரை என்றும் கூறுவார்கள் காலை நீட்டி உட்காந்தவாறு கால் மேல் கால் வைப்பார் பின் கால் மேல் விரல் வைப்பான் பின் இரண்டு விரல் வைப்பார்கள் பின்பு குனிவான் மற்றவர்கள் அதனைத் தாண்டுவார்கள். அவன் மீது படாமல் தாண்டுவது இந்த விளையாட்டாகும்


உருண்டைத் திரண்டை விளையாட்டு 
        

விளையாட்டில் ஒருவன் குனிந்து கொள்வான்  அவன் முதலில் மீது மற்ற பையன் ஒருவன் கை மீது ஒருவன் வைத்துக் கொள்வான் தலைவனா இருப்பின் யாரிடமாவது ஒருவன் துரும்பு கொடுப்பான். அவன் அனைவரின் உருண்டை திரட்டு உள்ளங்கையை பிரட்டை எடப்பாடிக்கொண்டே கையை தேய்ப்பார் குனிந்தவன் யாரிடம் துரும்பு உள்ளது எனக் கூறிவிட்டால் அவன் குனிய வேண்டும்
 

சைக்கிள் விளையாட்டு
                  

இரண்டு பையன்கள் நின்று கொண்டு கைகளை கோர்த்துக்கொள்வார்கள் மூன்றாவது பையன் கைகோர்த்து இருப்பவன் மீது அமர்ந்து கொள்வான் அமர்ந்த பையன் சைக்கிளில் ஓடுவது போன்று காலை ஆட்டுவான் ஒரு எல்லைக்கு போக வேண்டும் எல்லைக்கு போனவுடன் மாறி மாறி உட்கார்பவர் முடிவு செய்யப்படுவார்
 

கல் எடுக்க விளையாட்டு
                           

ஒரு வட்டத்தில் ஒரு கல் இருக்கும் எத்தனை பேர் வேண்டுமானால் பங்கு பெறலாம் ஒவ்வொரு பக்கத்திலும் உள்ளவர்கள் எண்கள் உண்டு விளையாட்டு தலைவன் என்ன ஒன்று கூறினால் அந்தப் பக்கத்தில் அதே என் உள்ளவர் கல்லை எடுக்காவிட்டால் தோற்றவன் அவன் கல்லை எடுத்து விட்டால் தோற்றவன் பக்கத்தில் உள்ள ஜெயித்தவன் பக்கத்தில் போய் நிற்க வேண்டும் அதேபோன்று ஒரு பக்கத்தில் உள்ள நான்கு பேரும் கல்லை எடுத்து விட்டால் அவர்கள் வெற்றி பெற்றவர்
 

வட்டத்திரி
     

பிள்ளைகள் வட்டமாக உட்கார்ந்து கொண்டு ஒருவர் துணியை கையில் வைத்துக் கொண்டு அவர்களை சுட்டு சுற்றி வருவான் அப்போது குலை குலையை முந்திரிக்காய் என்று சொல்வார்கள் நிறைய பேர் இருப்பார்கள். ஒருவருக்கு பின்னால் போட்டுவிட்டு சுற்றி சுற்றி போடுவார்கள் துணியை எடுத்தவன் இவனைப்போலவே சுற்றி வருவான் துணியை எடுக்காவிட்டால் இது யாருக்குப் பின் உள்ளதோ அவனை துணியால் அடிப்பான்
 

எலியும் பூனையும்
     

எலியாக இருப்பவன் வட்டத்திற்குள்ளே இருப்பான் பூனையாக இருப்பவன் வட்டத்திற்கு வெளியே இருப்பான் பூனையாக வெளியே சுற்றிக் கொண்டிருப்பவன் உள்ளே நுழைய முயற்சிப்பான் துணி உள்ளே வந்துவிட்டால் எலிவேலியே சென்றுவிடும் போனாய் இருப்பவன் எலியை தொட்டுவிட்டால் விளையாட்டு முடிந்துவிடும் இவ்வாறு மீண்டும் மீண்டும் விளையாடுவது


ஆடு ஓநாய் விளையாட்டு
       

சிறுவர்கள் வரிசையாக ஒருவர் இருப்பினை ஒருவர் பிடித்துக் கொண்டு நிற்பார் ஒருவர் மற்றவர் சுற்றி சுற்றி வருவான் என் ஆட்டைக் காணமோ என நிற்பவர் கூறுவர் வரிசையில் இருந்து பிரிந்து நிற்பவனை தொடுவான் பின்பு தொட்டவன் சுற்றிவர வேண்டும் வரிசையாக நிற்பவர்களை ஆடுகளாகவும் சுற்றி இருப்பவர் ஓநாய்களாகவும் கருதுவதால் இவ்வாறு இந்த விளையாட்டு பெயர் உண்டானது
 

நிலாப்பூச்சி
         

நிலா காலங்களில் விளையாடும் விளையாட்டு ஆகும் சிறுவனும் சிறுமியும் பிடித்து வருவாள் அவள் நிலா வெளிச்சத்தில் நின்று கொள்வாள் மற்றவர்கள் நிழலில் நின்று கொள்வார்கள் வெளிச்சத்திற்கு வந்தால் தொடுவார் வெளிச்சத்தில் உள்ள நிழலை தொட்டாலும் தொடுபவர்கள் பிடித்து கொண்டு வர வேண்டும்


பூசணிக்காய் விளையாட்டு
               

சிறுமிகள் விளையாடும் விளையாட்டு தரையில் அமர்ந்து ஒருவர் இருப்பினை மற்றொருவர் பிடித்துக் கொண்டு முதலில் இருக்கும் சிறுமி தோட்டக்காரன் கடைசியில் இருக்கும் சிறுமி பூசணிக்காய் ஒரு சிறுமி ராஜாவாகும் மற்றொரு சிறுமி சேவானாகவும் நடிப்பர் ஒவ்வொரு நடிப்பும் ஒவ்வொரு பெயர்கள் உள்ளது. பூசணிக்காய் விதை விதைத்தது முதல் அதை அறுவடை செய்யும் வரை ஒவ்வொன்றாக சொல்லி சொல்லி விளையாடுவார்கள்
.

மஞ்சுவிரட்டு
       

ஜல்லிக்கட்டு மாடு பிடி காளைப்போர் மஞ்சு விரட்டி  என பல பெயர்கள் உண்டு  பழந்தமிழ் ஏறுதழுவுதல் என்றும் வழங்கினர். பொங்கல் விழாவின்போது இவ் விளையாட்டு நடைபெறும் வெற்றி பெற்ற வீரனுக்கு பரிசு பொருள்கள் வழங்கப்படும் மாடு அல்லது காளையை ஒரு குறிப்பிட்ட அளவுக்கு சென்று அதன் முதுகில் உள்ள பரிசு பொருளை எடுப்பது இந்த போட்டியாகும்
 

பொம்மை விளையாட்டு
                

பொம்மை துணி மரக்கட்டை மண் கல் போன்றவற்றில் பொம்மைகளை செய்து விளையாடுவார்கள் குழந்தைகள் சிறு வீடு கட்டி விளையாடுவதும் இந்த விளையாட்டு தான் சாப்பாடு செய்து விளையாடுவார்கள்


அம்மானை விளையாட்டு
     

பெண்கள் குழுவாக அமர்ந்து வினா விடை கேட்டு விளையாடுவது இதற்கு இறுதியில் அம்மானை என்று சொல்லி முடிப்பார்கள்
 

ஊஞ்சல் விளையாட்டு
      

மரத்தடியில் அல்லது ஒரு இடத்தில் கயிறு கொண்டு ஊஞ்சல் கட்டி  அதில் அமர்ந்து விளையாடுவார்கள். ஊஞ்சல் மேலும் கீழும் போய்வரும்
 

முடிவுரை
               

அந்த காலகட்டத்தில் விளையாட்டு என்பது பொழுதுபோக்காகவும் அறிவியல் ரீதியாகவும் பல நன்மைகளை செய்தது. ஏதேனும் ஒரு தேடலும் கட்டலும் அதிலிருந்து  இயற்கையோடு ஒன்றி வாழ்க காலகட்டங்களில்விளையாட்டுகளும் வாழ்வியலில் ஒன்றாக இருந்தது ஆனால் இன்று கைக்கும் கண்களுக்கும்  மட்டுமே விளையாட்டு நடைபெறுகிறது  தொலைபேசியில் விளையாடும் விளையாட்டு பொருளாதாரத்தையும் குழந்தைகளின் மனநிலையையும் மூளையின் செயல்பாட்டையும் குறைக்கிறது.இன்றைய விளையாட்டு ஓடவும் முடியாமல் விளையாடவும் முடியாமல் ஆட்களும் இல்லாமல் நான்கு சுவருக்குள் கூண்டுக்கிளியை போல வாழ்கிறது இந்த கால சமுதாயம் என்பது வேதனையாக ஒன்று. மீண்டும் இயற்கையோடு விளையாடப் பழகிக் கொண்டு வாழ வேண்டும்


துணை மற்றும் பார்வை நூல்கள்

1) நாட்டுப்புறவியல் ஆய்வு  – டாக்டர் சு.சக்திவேல்


2) நாட்டுப்புறவியல் – சு.சண்முகசுந்தரம்


3) அமைப்பியல் ஆய்வியல் நாட்டுப்புற விளையாட்டுகள் – முனைவர் செ.இளையராஜா


4) தமிழக கிராமிய விளையாட்டுக்கள் – குமரி ஆதவன்


ஆய்வுக் கட்டுரையின் ஆசிரியர்
 

வெ. கெளதம்
 

துறைத்தலைவர் மற்றும்
உதவிப் பேராசிரியர்


தமிழ்த்துறை


சசூரி கலை மற்றும் அறிவியல் கல்லூரி


விஜயமங்கலம்

 முன்னுரை
           

சங்கத்தமிழர்கள் காதலையும் வீரத்தையும் தங்களது இருகண்களாகப் போற்றினர். இத்தகைய காதல் பொருட்டும் வீரம் பொருட்டும் தூதுவிடும் முறை சங்ககாலம் தொட்டே நடைமுறையில் இருந்து வந்துள்ளதை அறிந்துகொள்ள முடிகின்றது. ஒருவருக்கொருவர் தங்களின் ரகசியக் கருத்துகளைப் பரிமாறிக்கொள்ள இவ்வகைத் தூதுமுறை உதவுகின்றது. தூது செல்வோர்களைத் தூதுவர் எனவும் வேவுபார்போர்களை ஒற்றர்கள் எனவும் சங்கநூல்கள் குறிப்பிடுகின்றன. இவர்களின் வாழ்வியல் கூறுகளைப் பற்றியும் அரசமைப்பு முறைகளில் இவர்களின் பங்களிப்புகள் குறித்தும்  இவ்வாய்வுக்கட்டுரையில் காண்போம்.


தூதின் இலக்கணம்
         

தூது என்பது சிற்றிலக்கிய வகைகளில் ஒன்றாகும். தமிழ் இலக்கிய நூல்களான இலக்கண விளக்கம், பிரபந்தத்தீபிகை, முத்துவீரியம், இரத்தினச்சுருக்கம்,  நவநீதப்பாட்டியல் ஆகியவற்றில் தூது குறித்த  இலக்கணத்தைக் காணமுடிகின்றது. ஆனால் இது சங்ககாலம் தொட்டே வழக்கத்தில்  இருந்துவந்துள்ளது. மன்னர்கள் ஓலைச்சுவடிகளிலோ அல்லது பட்டுத்துணிகளிலோ செய்திகளை எழுதி தூதுவர்கள்,  ஒற்றர்கள் மூலமாகக் குதிரையில் அனுப்புவது  அக்காலத்தில்  வாடிக்கை.


தூதுவர்கள் 
               

தூது என்னும் தொழில் மிகவும் நல்லியல்புடைய ஒரு தொழிற்பிரிவாகும்.   இருநாட்டு மன்னர்களுக்கு இடையே பகை உண்டாகாமல் நல்லிணக்கத்தை ஏற்படுத்துபவரே தூதர் எனப்படுவர். தற்கால  வழக்கில் கூறினால் ‘Ambassador’ எனும் சொல் நிலைத் தூதர்களையும் ‘Envoy’  என்பது தற்காலகத் தூதரையும் குறிக்கும்.    தூதர்கள் கல்வி, போர், சந்து செய்வித்தல் (“ஓதல் பகையே தூதிவை பிரிவே”, தொல்.   பொருள்:25) என்னும் மூன்று காரணங்களை முன்னிட்டுத் தங்கள் தலைநகரை விட்டுப் பிரியலாம் எனத் தொல்காப்பியம் குறிப்பிடுகின்றது.  தூது உயர்ந்தோருக்கு உரியது.   உயர்ந்தோர் என்பதற்கு “ஒழுக்கத்தானும் குணத்தானும், செல்வத்தானும், ஏனையரினும் உயர்வுடையவராதலின் உயர்ந்தோர் ஆவர்”¹ என்பது இளம்பூரணர் கருத்து ஆகும்.  தூதுத் தொழில் அரசியலிலும், போர்ச்சூழலிலுமே பெருமளவு நிகழ்ந்தது என்றாலும் அகவாயில்களாகத் தூது செல்வதும் மரபாகக் கடைப்பிடிக்கப்பட்டது.


சங்க காலத்தில் காணலாகும் புகழ்பெற்ற தூது அதிகமான் நெடுமானஞ்சியிடமிருந்து தொண்டைமானிடம் ஒளவையார் சென்ற தூதேயாகும். (புறம்.93) புறப்பாடல்களில் அரசர்கள் போர் குறித்த செய்திகளைச் சொல்லத் தூதுவரை அனுப்புவர்.   ஒருக்கால் மன்னன் போர் குறித்து வீரர் பலரும் வந்து சேருமாறு தூது விடுத்தான்.   தூதுவன் கூறிய செய்தியைக் கேட்டு வீரர் பலரும் திரண்டனர் எனப் புறநானூறு குறிப்பிடுகின்றது. (புறம். 284, 1-2), மேலும் பதிற்றுப்பத்து பாடலொன்றும் தூதுவரைப் பற்றி,


“ஒடிவில் தெவ்வர் எதிர்நின்று உரைஇ


இடுக திறையே புரவெதிர்ந்  தோற்கென


அம்புடை வலத்தர் உயர்ந் தோர் பரவ”            (பதிற்.  80:9-11)
               

என ’நும்மைக் காக்குடம் பாதுகாவற் பணியை மேற்கொள்வோனாகிய என் இறைவனுக்கு நீரும் திறை இட்டுப் பணிவீராக’ என்று சொல்லி ‘உயர்ந்த பண்புடையவராகிய நின் தூதுவர் நின்னுடைய அருங்குணங்களை எல்லாம் பாராட்டி எடுத்துக்கூறுவர் என அரிசில் கிழார் இரும்பொறையினைப் பாடுவதாக இப்பாடல் அமைந்துள்ளது.   இங்குத் தூதுவரைச் சிறந்த வலிமையானோர் என்றும் உயர்ந்த ஆற்றலுடையவர் என்றும் குறிப்பிடப்படுகின்றார்.
                வயலைக்கொடி போல வாடிய இடையினையும், வருத்தந்தோய்ந்த நடையினையும்  உடைய இளம் பார்ப்பான் இரவின்கண் வந்து உள்ளே சென்று சில சொற்களே சொன்னான்.  உடனே மதில் கோடற்கென்று வைத்திருந்த ஏணியையும், வாயில் கதவுக்கு வலியாக உள் வாயிற்படியிலே நிலத்தே வீழ இடும் மரமான சீப்பையும் களைந்துவிட்டனர்.   அதுபோன்றே வேந்தன் ஊர்ந்து செல்லும் யானையின் மணியும் களையப்பட்டது.   என்னும் கருத்தமைந்த பாடல் புறநானூற்றில் இடம்பெற்றுள்ளது,


“வயலைக் கொடியின் வாடிய மருங்குல்

உயவ லூர்திப் பயலைப் பார்ப்பான்

எல்லி வந்து நில்லாது புக்குச்

சொல்லிய சொல்லோ சிலவே யதற்கே


ஏணியுஞ் சீப்பும் மாற்றி


மாண்வினை யானையு மணிகளைந் தனனே”         (புறம்.305)
               

என்ற இப்பாடல் பார்ப்பான் தூது சென்றதற்குச் சான்றாக அமைந்துள்ளது.  வேந்தனொருவன் போருக்கு ஆயத்த நிலையில் இருந்தபொழுது, பார்ப்பான் சொன்ன செய்தியைக் கேட்டவுடன் ஏணியும், சீப்பும், யானையின் மணியும் களையப்பட்டன என்னும் செய்தியில் இருந்து பார்ப்பானும் தூது சென்றுள்ளனர் என்பது தெளிவு. இவர்கள் மட்டுமின்றி பாணர்கள், குறுநில மன்னர்கள், சீறூர் மன்னர்கள்.   புலவர்கள், முதலானோரும் தூது சென்றுள்ளனர்.   பண்டைய வேந்தர்கள் தம்முடைய ஆட்சி சிறக்க வேண்டி, நல்ல திறன் வாய்ந்த தூதுவர்களை நியமித்தனர்.    எனவே தூதருக்கும் – வேந்தருக்கும், தூதருக்கும் – அரசுக்கும்  இடையே நல்லுறவு இருந்ததால் இவர்கள் சங்க காலத்தில் மதிப்பு வாய்ந்து காணப்பட்டனர்.  எனவே   இவர்கள் முதல் நிலைத் தொழிற்பிரிவில் வைத்துப்போற்றப்பட்டனர்.


ஒற்றர்கள்
               

பகை நாட்டின் / அண்டை நாட்டின் நிகழ்வுகளை அறிவதற்கு அரசர்கள் ஒற்றர்களைப் பயன்படுத்தினர்.  இவர்கள் ‘ஒற்றர்கள்’ அல்லது ‘வேவு பார்ப்போர்’ என அழைக்கப்பட்டனர். சந்தேகப்படாத மாற்று உருவத்துடன், பார்த்தவர்க்கு அஞ்சாமல், அறிந்ததை யாருக்கும் வெளிப்படுத்தாமல் இருப்பவனே ஒற்றன்.  பகை நாட்டின் திட்டங்கள், சூழ்ச்சிகள், அரசியல் நிகழ்வுகள் முதலானவற்றை அறிந்து அவற்றைத் தம் அரசர்களிடம் தெரிவித்தல் இவர்களின் பணியாகும்.
               

வேவு பார்ப்போரைத் தமிழ் மன்னர்கள் அதிக அளவில் பயன்படுத்தினர்.   இவர்களின் தொழில் ‘ஒற்று’ அல்லது ‘வேய்’ எனப்பட்டது.   நாட்டிலுள்ள நிலைகளை, மக்களின் நிலைகளை ஒற்றர்களின் மூலம் அரசு புரிபவன் அறிவானேயானால், அவன் மீதும் அரசின் மீதும் மக்கள் நம்பிக்கை வைத்துப் போற்றுவர்.  பிறநாடுகளுக்கு ஒற்றாடச் செல்வோர், பிறர் அறியாவண்ணம் உடை உடுத்தியும், பேசியும் பழகியும் நடித்தும் ஒழுகி வந்தாலும், சிலபோது பிறரால் அறிய நேர்வதுண்டு.   இந்நிலையில் துன்பத்தைத் தாங்கிக் கொள்ளத் துணிந்தும், உயிரைவிட துணிந்தும் தம் தொழிலைச் செய்வர்.
   

‘ஒற்றினாகிய வேயே’ (தொல் பொருள்:58) இதில் வேய் என்பது ஒற்றருடைய அறிக்கை, ஒற்று என்பது அவர்கள் செய்யும் தொழில் எனத் தொல்காப்பியம் குறிப்பிடுகின்றது.   புறத்தினையின் தொடக்க நிலையான நிரை கவர்வோரும், மீட்போரும் ஒற்றர்களை ஏவினர்.   இவ்வாறு “ஒற்றறிதல் நாட்டில் நெருக்கடி நிறைந்த காலங்களில் மட்டுமின்றி எல்லாக் காலங்களிலும் நிகழ்ந்து வந்துள்ளது”².  எதிரிப் படைகளிடமிருந்து செய்திகளைத் திரட்டிவந்த ஒற்றர்க்கு நிறையப் பரிசுப்பொருட்கள் வழங்கப்பட்டது.   மதுரைக்காஞ்சி குறிப்பிடும் ‘நாற்பெருங்குழுவில்’³  ஒற்றரும் ஒருவர் என்பார் நச்சர்.  


பண்டைத் தமிழ்ச் சமூகத்தில் “அரசனின் அவையில் ஒற்றர்களுக்குத் தூதுவர்களைப் போல் அதிகாரமும், தகுதியும் வழங்கப்படவில்லை.   தூதர்கள் பொது நிர்வாக அதிகாரிகள், எனவே அவர்கள் மரியாதையாக நடத்தப்பட்டனர். ஆனால் “ஒற்றர்களோ ரகசிய வேவு வேலைப் பார்ப்பவர்கள்.   அவர்கள் அகப்பட்டால் உடனே கொல்லப்படுவர்”⁴  என்ற ராமச்சந்திர தீட்சிதரின் கருத்து இங்கு ஒப்புநோக்கத்தக்கது.


உறையூரை ஆண்ட நெடுங்கிள்ளி என்னும் சோழ மன்னன் இளந்தகன் என்னும் புலவர், ஒருவரை ஒற்றன் எனக்கருதிக் கொல்ல முற்பட்டான்.   (புறம்.   47) இதனை அறிந்த கோவூர்கிழார் கிள்ளிக்கு உண்மையினை எடுத்துக்கூறி அவ்விளந்தகனைக் காத்தார் என்பதை அறிய முடிகின்றது.
 அரசர் ஒரு செய்தியை அறிந்துவர மூன்று ஒற்றர்களை அனுப்புவர்.   அம்மூவருமே ஒருவரையொருவர் ஒற்றர் என அறியார்.   பின்னர் அவர்கள் மூவரும் அறிந்துவந்த செய்தியினைக் கேட்டு ஒப்பிட்டு உண்மையினை அறிவர். உள்நாட்டு மக்களையும் அயல்நாட்டு மக்களையும் மாறுவேடத்தில் வேவு பார்த்து வந்த இவர்கள் பல்வேறு வகைப்பட்ட சப்தங்களை ஏற்படுத்தி தங்களது செய்திகளைப் பரிமாறி வந்தனர்.    இவ்வாறாகத் தம் அறிவையும் திறமையும் பயன்படுத்திப் பணி செய்த ஒற்றர்களைப் பற்றிய சில குறிப்புகள் சங்க இலக்கியங்களில் காணக்கிடைக்கின்றன.   எனவே இவர்கள் சமுதாயத்தில் மிக முக்கியத் தொழில்களில் தம் உயிரைப் பணையம் வைத்து ஒற்றர்களாகச் செயல்பட்டதால் இவர்கள் சங்க அடுக்கமைவுச் சமுதாயத்தில் முதல்நிலைத் தொழிற்பிரிவினர்களில் இருந்திருக்கலாம் எனக் கருத இடம் இருக்கின்றது.


குறிப்புகள்


1.இளம் பூரணர் (உரை), 1973, தொல்,பொருள்.28, கழகம், பக்.30.


2.நச்சினார்க்கினியார் (உரை), தொல், பொருள்.58. கழகம். சென்னை

3.நச்சினார்க்கினியார் (உரை),1974 பத்துப்பாட்டு, உ.வே.சாமிநாதையர் (பதி), ப.396. உ. வே. சாமிநாதர் நூல் நிலையம், சென்னை.


4.VRR.   Dikshiter : Mauryan polity, பக்.181.
5.https://www.tamilvu.org/ta/courses-degree-a031-a0311-html-a0311661-6941


பார்வை நூல்கள்


1.திவாகர நிகண்டு, திவாகரர்.


2.தமிழில் தூது இலக்கியம், முனைவர் வே.இரா.மாதவன்., அன்னம் பதிப்பகம், தஞ்சை-007.


3.பிரபந்தப் பாட்டியல் (மரபியல்-15), கு.சுந்தரமூர்த்தி, கழக வெளியீடு..


4.தொல்காப்பியம் (பொருளதிகாரம்), இளம்பூரணம், கழக வெளியீடு.
5.புறநானூறு, ஔவை துரைசாமிப்பிள்ளை, சாரதா பதிப்பகம், சென்னை-14, 2015.

ஆய்வுக்கட்டுரையின் ஆசிரியர்


முனைவர். த. தினேஷ், 

உதவிப் பேராசிரியர்,

தமிழ்த்துறை,

வி. இ. டி கலை மற்றும் அறிவியல் கல்லூரி,


(வேளாளர் கல்வி நிறுவனம்)   ஈரோடு.


ஆய்வுச்சுருக்கம்


  சமூகத்தில் ஒரு சிக்கல் முதிர்ந்து உச்சம் பெறும்போது அதனைக் களையும் வண்ணம் உருவெடுத்ததே இலக்கியங்கள்.இவ்விலக்கியங்கள் காலத்தின் தேவைக்கேற்பத் தன்னளவில் செயலாற்ற வேண்டிய கட்டாயத்துடன் தோற்றம் பெறுகின்றன. நவீனக் காலத்தில் சூழல் பாதுகாப்பின் அவசியம் இன்றியமையாத ஒன்றாக விளங்குகிறது.சூழல் என்பது உயிரியப் பன்மயம் என்பதை மறந்து விட்டது மனிதக் குலம்.உயிர்ம மண்டலத்தில் பல்லுயிர் ஓம்பல் நிலைத்து நிற்கும் போது தான் அவை நற்சூழலை நீடித்த முறையில் ஆண்டாண்டு காலமாகத் தொடர்ச்சி அறாது பார்த்து வரும்.
இயற்கையைப் பயன்படுத்தி அனைத்துத் தலைமுறைகளும் மகிழ்ந்து வாழ முடியும் என்ற பகுத்தறிவு மனிதரிடையே இல்லாமல் போய்விட்டது. தனது வாழ்நாளுக்கான மகிழ்ச்சியை மட்டும் கருத்தில் கொண்டு இயற்கையை சுய லாபத்திற்காக மனிதன் அழித்து வருகிறான். 
 இயற்கை வளங்களில் ஒன்றாகவும் இயற்கையையே பாதுகாக்கும் காரணிகளில் ஒன்றாகவும் விளங்கும் மழைக்காடுகள் தொடர்ந்து அழிவுக்கு உள்ளாக்கப்பட்டு வருகின்றன.மனித இனத்தின் சுயநலம், பேராசை, வியாபார நோக்கம், அரசியல், ஆடம்பரம்,அறியாமை போன்றவையே இதற்குக் காரணங்களாக அமைகின்றன.  உயிர்ச்செறிவு மிக்க மழைக்காடுகளின் அழிவுக்கான காரணங்களையும் விளைவுகளையும் ஆராய்ந்து அதைத் தடுப்பதற்கான ஆலோசனைகளையும் இவ்வாய்வின் வழி பெற முடிகின்றது.


முன்னுரை


  இலக்கியங்களே தொடக்கம் முதல் இன்று வரை மனிதக் குலத்தின் பிரதிபலிப்பாக இருந்து வருகின்றன. மனிதச் சமுதாயத்தின் அறிவுப்பரப்பும் ஆழமும் விரிந்து கொண்டே வருவதால் பல்வேறு துறை சார்ந்த இலக்கியங்களும் படைக்கப்பட்டு வருகின்றன. அவ்வகையில் சூழலியல்சார் சிந்தனைகள் படைப்புகளாக நவீனக் காலத்தில் வெளிவந்த வண்ணம் உள்ளன. இயற்கையானது தன்னகத்தே நிலம், நீர், காற்று, வானம், நெருப்பு போன்ற ஐந்து காரணிகளை உள்ளடக்கியது. இவை ஒன்றோடொன்று நெருங்கிய தொடர்புடையவையும் கூட.இவற்றை பேணி பாதுகாக்காவிடில் பல்வேறு விபரீதங்களைச் சந்திக்கக்கூடும். இன்றளவிலும் அதை நம்மால் உணர முடிகின்றது. இயற்கையின் வளங்களில் ஒன்றான மழைக்காடுகள் வெகு நாட்களாக அழிக்கப்பட்டு வருவதைச் சூழலியல் எழுத்தாளர் நக்கீரன் அவர்கள், “மழைக்காடுகளின் மரணம்”என்ற தனது படைப்பில் விளக்கியுள்ளார். அவரது கூற்றை சூழலியல்  நோக்கில் ஆராயும் பாங்கினைக் கட்டுரையில் காண்போம்.


சூழலியல் விளக்கம்


  ஓர் உயிரினம் தன்னைச் சுற்றியுள்ள காரணிகளுடன் நெருங்கியத் தொடர்புடையது. இந்தக் கூட்டமைப்பு தொடர்பைச் சுற்றுச்சூழல் என்று பொதுவாகக் கூற முடியும். சுற்றுச்சூழல் சார்ந்த அறிவியலைச் சூழலியல் (Ecology) என்று குறிப்பிடலாம். Ecology என்ற வார்த்தை Oikos என்ற கிரேக்கப் பதத்திலிருந்து தோன்றியது.Oikos என்றால் வீடு என்றும் logos என்பது அதைப்பற்றி அறிவது என்றும் அர்த்தம் கொள்ளப்படுகின்றது. 1868 இல் சூழலியல் என்ற வார்த்தையை முதலில்  ஹென்ஸ் ரெய்ட்டன் என்ற அறிஞர் அறிமுகப்படுத்தினார். இருப்பினும் (1866-1870) இல் எர்னெஸ்ட் ஹெக்கேல்  என்பவரே சூழலியலுக்கான இலக்கணத்தை வகுத்தவர் ஆவார். அவரது கூற்றுப்படி,
 

“சூழலியல் என்பது ஒர் உயிரினத்திற்கும் அதனைச் சூழ்ந்துள்ள  உயிருள்ள மற்றும் உயிரற்ற காரணிகளுக்கும் இடையிலான உறவு முறையாகும்” என்று கூறுகிறார்.
 ( சுற்றுச்சூழல் கல்வி,ப.எ.1 )


தமிழ் இலக்கியங்களில் சூழலியல்


சங்க இலக்கியங்கள் பலவும் ஆதி சமூகத்தினர் இயற்கையோடு இணைந்த வாழ்வை மேற்கொண்டதை எடுத்துரைக்கின்றன. நம்முடைய மூதாதையர்கள் இயற்கையை எப்போதும் தங்களது அக வாழ்க்கைக்குப் புறமாகப் பார்த்ததில்லை . சூழல் சார்ந்த தெளிவான அறிவுடன் இயற்கையோடு இணைந்த வாழ்வை வாழ்ந்திருந்தனர்.


தொல்காப்பியம்


தமிழின் தலைசிறந்த இலக்கண நூலாக விளங்குவது தொல்காப்பியம். இதனைத் தமிழ் உலகிற்கு அளித்த தொல்காப்பியர் ஐந்திரம் படைத்தவராக விளங்கியவர். ஐந்திரம் என்பது நிலம், நீர்,வளி, விசும்பு, நெருப்பு ஆகியவற்றை பற்றிய ஆழ்ந்த அறிவுடைமையாகும்.இதனாலேயே,


“நிலம் தீ நீர் வளி விசும்பாடைந்தும் கலந்த மயக்கம் உலகம்”
    (தொல்.பொரு.635)


என்று கூறியுள்ளார். உலகம் தோன்றிய முறையை ஐம்பூதங்களின் இயல்பான சேர்க்கை என்று கூறியுள்ளார்.
தொல்காப்பியர் இன்றைய சூழலியல் பார்வையை அன்றே திணைக் கோட்பாட்டில் விளக்கிச் சென்றுள்ளார்.பொருள் அதிகாரத்தில் திணையியல் கோட்பாட்டை நிலத்தின் அடிப்படையில் வகுத்தளித்துள்ளார். திணை என்பதை வாழும் இடம்,புரியும் ஒழுகலாறு என்ற நோக்கில் ஐவகை திணையாகவும்,நால்வகை நிலமாகவும் வகுத்துள்ளார்.முதல், கரு, உரி என்ற மூன்று பொருட்களாக அந்நிலத்துக்கும் அங்கு வாழும் அனைத்து உயிரினங்களுக்கும் இடையிலான தொடர்பை விளக்கியுள்ளார். அவரது கருத்து இன்றைய சூழலியல் கருத்தோடு ஒத்திசைவாக அமைந்துள்ளது.


புறநானூறு


தொல்காப்பியரின் கூற்றை உறுதிப்படுத்தும் விதமாக ஐம்பூதங்கள் சேர்ந்ததே இயற்கை என்னும் கருத்தை புறநானூறும் எடுத்துரைக்கின்றது.


“மண் திணிந்த நிலனும்


நிலம் ஏந்திய விசும்பும்


விசும்பு தைவரு வளியும்


வழித்தலைஇய தீயும்


தீ முரணிய நீரும்
 

என்றாங்கு ஐம்பெரும் பூதத்தியற்கை”
   ( புறம்.பா.எ.2-5 )


திருக்குறள்


உலகப் பொதுமறை என்று அனைவராலும் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட திருக்குறளிலும் சூழலியல் சார்ந்த சிந்தனைகள் எடுத்துரைக்கப்பட்டுள்ளன.


“மணிநீரும் மண்ணும் மலையும் அணிநிழற்


காடும் உடைய  தரண் ”  (திரு.பொரு.742)


என்பது வள்ளுவரின் குறள். இதில் நிலம், நீர், மழை, அடர்ந்த நிழல் உடைய காடு இவை நான்கும் அமைந்தது அரண் என்று வள்ளுவர் குறிப்பிடுகின்றார்.இவை உலக உயிர்களுக்குப் பாதுகாப்பாக விளங்குவதைச் சுட்டியும் காட்டுகின்றார்.
இதுபோன்று நம் இலக்கியங்கள் பலவும் இயற்கையின் தன்மையையும் சிறப்பினையும்  எடுத்துரைப்பதாக அமைந்துள்ளன.


மழைக்காடுகள்


காடுகள் பல்வேறு வகைப்படுத்தப்படுகின்றன. அவற்றில் ஒன்றாக மழைக்காடுகள் விளங்குகின்றன. இக்காடுகள் ஓர் உயிர்மப் புதையல் என்று சூழலியல் எழுத்தாளர் நக்கீரன் கூறுகிறார். அழிந்துவரும் மழைக்காடுகள் பற்றி அவர் கூறுகையில், அமேசான் மற்றும் போர்னியோ மழைக்காடுகள் பற்றிச் சுட்டிக்காட்டி விளக்குகிறார்.
இக்காடுகள் அதன் அமைவு முறையால் பல்லுயிர் வாழக்கூடிய இடமாகவும் சுற்றுச்சூழலை வளமுடன் பாதுகாக்கக்கூடிய மிகச்சிறந்த காரணியாகவும் இருக்கின்றன. அதனைக் கீழ்க்காணும் பட்டியல் மூலமாக அறிய இயலும்.

(மழைக்காடுகளின் மரணம்.ப.எ.10,22)


மழைக்காட்டின் அமைவு முறை

மழைக்காட்டின் மரங்கள் 200 அடி உயரம் வளரக்கூடியவை. உயரடுக்கு,கவிகை அடுக்கு, தாளடுக்கு, தரை அடுக்கு என்னும் நான்கு அடுக்குகளை உடையது.உயர்ந்த மரம், அதற்கடுத்தார் போல் குட்டை மரங்கள், அதற்கடுத்தார் போல் புதர் செடிகள், அடுத்ததாக செடி இனங்கள், தரையை மூடி இருக்கும் மூடாக்கு பயிர்கள் ,பின்னர் தரைக்குள் உள்ள கிழங்கு வகைகள், நீண்ட  கொடி இனங்கள் என்று  இங்கே வளர்கின்றன.இந்த அமைவு முறையால் சூரிய ஒளி ஊடுருவாத படி எப்போதும் நிழல் பரவி குளிர்ச்சியான சூழலையும் கொண்டு விளங்குகின்றன. இவ்வாறு வளிமண்டலம் முழுவதும் குளிர்ச்சியான சூழல் நிலவுவதால் இக்காடுகளில் எப்போதும் லேசான தூரலோ மழையோ பெய்து கொண்டே  இருக்கும். ஆகவே தான் இக்காடுகள் மழைக்காடுகள் என்று அழைக்கப்படுகின்றன.இத்தகைய மழைக்காடுகளை  நம் இலக்கியங்கள் அணிநிழற்காடு என்று குறிப்பிடுகின்றன.    (திரு.பொரு.742)
  இதனை,


“காய்மாண்ட தெங்கின் பழம் வீழக் கமுகின் நெற்றிப்

பூமாண்ட தீந்தேன் தொடைகீறி  வருக்கை போழ்ந்து


தேமாங்கனி சிதறி வாழைப் பழங்கள் சிந்தும்


ஏமாங்கத மென்றிசையில் திசை போயதுண்டே”


    என்று  தென்னை (தெங்கு)பாக்கு (கமுகு) பலா (வருக்கை) மா, வாழை என்ற ஒரு வகையான அடுக்கு முறையைக் கூறி,சீவக சிந்தாமணியில் ஏமாங்கத நாட்டின் வளத்தை  திருத்தக்கத்தேவர் பாடியுள்ளார்.
  (திணையியல் கோட்பாடு.ப.எ. 40-42 )


மழைக்காட்டின் பயன்கள்


      மழைக்காட்டின் அமைவு முறையால் மரங்களிலும் புதர்களிலும் பல்வேறு வகையான உயிரினங்கள் வாழ்கின்றன. மேலும் நீர் நில வாழ்விகளும் அதிகப்படியான நுண்ணுயிர்களும் வாழ்கின்றன. இங்குள்ள மரங்களின் அடர்த்தியால் மழை பெய்யும் போது மொத்தமாகத் தரையில் விழாமல் துளித்துளியாக இறங்குவதால் நிலத்தடி நீர் வளம் பாதுகாக்கப்படுகின்றது.மேலும் மரத்தில் உள்ள இலைகள் மற்றும் உயிரினங்களின் கழிவுகள்  கலந்து  தரைப்பரப்பில் சத்துள்ள உரமாக உருவாகின்றன. இதனால் அங்குள்ள மண், வளமானதாக உருவாகின்றது. ஆனால் இத்தகைய உரம் உருவாகி மண் வளம் பெறப் பல ஆண்டுகள் ஆகும் என்று கூறப்படுகின்றது. மேலும் தரைப்பரப்பு முழுவதும் மரங்களின் வேர்களாலும் செடிகளும் போர்த்தப்பட்டு இருப்பதினால் மண்ணரிப்பு ஏற்படாமல் தடுக்கப்படுகிறது. இத்தகைய மண்ணரிப்பில்லா இடத்தில் விழும் மழைநீரானது நிறமற்று காணப்படும்.இதையே வள்ளுவர் மணி நீர் என்று குறிப்பிடுகிறார்.        (திரு.742)


மழைக்காட்டின் மரணம்


காடழிப்பில் மிக முக்கிய பங்கு வகிப்பவை, பெரு வணிக நிறுவனங்களே ஆகும். இந்நிறுவனங்களுக்கு அனுமதி வழங்கி உலக நாடுகளுக்கிடையே வியாபார அரசியல் நடைபெற்று வருகின்றது. இதில்  நிதி நிறுவனங்களுக்கும் நெருங்கியத் தொடர்பு உண்டு. இவர்களது சூழ்ச்சி வலையில் அறிந்தும் அறியாமலும் விழுந்த ஏழை நாடுகள் சுற்றுச்சூழலின் வில்லன்களாகப் பார்க்கப்படுகின்றனர். வருமானத்திற்காக மழைக்காடுகளை அழிப்பதால் ஏழை நாடுகளுக்கு இப்பெயர்.ஆனால் வெட்டப்பட்ட மரங்களை  இறக்குமதி செய்யும் வளர்ந்த நாடுகளுக்கோ இப்பெயர் பொருந்துவது இல்லை.


தொழிற்சாலைகள்


அமேசான் காட்டின் ஒரு பகுதியில் தொழிற்சாலைக்கு அனுமதி கொடுக்கப்பட்டதால் சில ஆயிரம் மைல்கள் அழிக்கப்பட்டன. பின் அந்த ஆலைகள் இயங்குவதற்கு மின்சாரம் தயாரிக்க மரக்கரி எடுப்பதற்காக தொடர்ந்து மரங்கள் வெட்டப்பட்டன.
 

காகித ஆலை


காகித ஆலை அமைக்கவும் மேற்ச்சுட்டியவாறு   அமேசான் காடுகள் அழிக்கப்பட்டன. சுமார் 5600 சதுர மைல்கள் அளவுக்கு மரங்கள் வெட்டப்பட்டன.இதுபோன்று பல மழைக்காடுகள் தொடர்ந்து அழிக்கப்பட்டு வருகின்றன.


ஆடம்பர நுகர்வு கலாச்சாரம்


கார் தயாரிக்க பயன்படுத்தப்படும் எஃகு போன்ற பொருட்களை தயாரிக்கும் ஆலைகள் இயங்குவதற்காக காடுகள் அழிக்கப்படுகின்றன. பணக்காரர்கள் சொகுசுப் பயணம் செல்ல தொடர்ந்து மரங்கள் இவ்வாறு வெட்டப்படுகின்றன.பியானோவின் தாளக்கட்டைகள் செய்ய ‘ஜெலுத்தோங் ‘என்ற மரம் வெட்டப்படுகின்றது. பியானோ இசைக்கப்படும் போது அதன் இன்னிசையில் நாம் மெய் மறக்கலாம். ஆனால் அதன் பின்புறம் உள்ள பல உயிரினச்  சூழலுக்கு தீங்கு விளைவிக்கிறோம் என்பதை மனிதர் அறியாதது போல் செயல்படுகின்றனர்.


கனிம வளங்கள்


நாம் பயன்படுத்தும் அனைத்துப் பொருட்களும் கனிமங்களால் ஆனது. உலோகக் கனிமங்கள், உலோகம் அல்லாத கனிமங்கள் இவற்றால் தயாரிக்கப்படும் பொருள்களுக்காகவும் அதன் பயன்பாட்டிற்காகவும் காடுகள் தொடர்ந்து அழிக்கப்பட்டு வருகின்றன.


மேய்ச்சல் நிலங்கள்/ பண்ணை அமைப்பு


உணவு உற்பத்தி செய்யும் மேய்ச்சல் நிலங்களுக்காகவும் காடுகள் அழிக்கப்படுகின்றன. இறைச்சிக்காகக் கால்நடைகள் வளர்க்கப்பட்டு வளர்ந்த நாடுகளுக்கு ஏற்றுமதி செய்யப்படுகின்றன. இதில் அதிக லாபம் அடைவது வணிக நிறுவனங்களே. மேய்ச்சல் நிலங்களுக்காக அழிக்கப்பட்ட காட்டின் பரப்பும் கால்நடைகளின் மேய்ச்சலால் வளம் இழந்த காட்டின் பரப்பும்  தரிசாக மாற்றப்படுகிறது.


வேளாண்மை


சோயா உற்பத்தி மற்றும் கொழுத்த வாழைப்பழங்களுக்காகவும் இக்காடுகள் அழிக்கப்படுகின்றன. அழிக்கப்பட்ட காட்டின் நிலப்பரப்பு அதிக உரச்செறிவு மிக்கதாக இருக்கும். இந்நிலத்தில் பயிரிடப்படும் பொருட்கள் அதிக சத்துள்ளதாகவும் அதிக விளைச்சலையும் கொடுக்கும். ஆனால் நாளடைவில் நிலத்தின் வளம் குறைந்து விடும். பின் அந்நிலங்கள் கைவிடப்பட்டு வேறு இடங்கள் கையகப்படுத்தப்படுகின்றன. இவ்வாறு  விளைநிலங்களுக்காகக் காடுகள் அழிக்கப்படுவதை,
”வேளாண்மைக்காகக் காடுகளை அழிக்க வேண்டிய அவசியம் இல்லை. அதற்குப் போதுமான நிலங்கள் வெளியே உள்ளன” என்று கிரீன்பீஸ் அமைப்பைச் சேர்ந்த டேனியல் பிரிண்டிஸ் கூறியுள்ளார். இதிலிருந்து வேளாண்மை செய்ய வேண்டிய இடத்தை விட்டுவிட்டு காட்டை அழிப்பது மூடத்தனம் என்பது தெளிவாகிறது. (மழைக்காடுகளின் மரணம்.ப.எ.24 )


காட்டுத்தீ


காட்டுத்தீயினால் மழைக்காடுகள் அழிவது சொற்ப அளவில்  மட்டுமே. ஆனால் வியாபார அரசியலால் அழிவது தான் அதிகம். இயற்கையாக ஏற்படும் காட்டுத் தீயினால் விபரீதம் ஏற்படுவதைவிட நன்மைகளும் உண்டு. எவ்வாறெனில் காட்டில் உள்ள விதைகளில் சில வெப்பம் படும்போது மட்டுமே  விதை வெளிப்பட்டு முளைப்பு ஏற்படும்.மேலும் காட்டுத் தீயினால் எரியும் தாவரங்கள் சொற்ப அளவில் மட்டுமே உண்டு. அவையும் சாம்பல் உரமாக மக்கிப் பிற தாவரங்களுக்கு உரமாக மாறுகின்றது. செயற்கையாக ஏற்படுத்தப்படும் காட்டுத் தீக்குப் பின்னால் அப்பகுதியை பாதுகாப்பற்றது என அறிவித்து அதைக் கையகப்படுத்தும் வியாபார அரசியல் ஒளிந்துள்ளது.அநியாயமாகப் பல காட்டுவாழ் உயிரினங்கள் தீயில் கருகி மடிகின்றன. மேலும் இங்கு காலம் காலமாக வாழ்ந்து வரும் பழங்குடிகளின் வாழ்விடம் பறிக்கப்பட்டு அவர்களின் வாழ்வாதரமும் முடக்கப்பட்டு தினக்கூலிகளாக மாற்றப்படுகின்றனர்.


காடழிப்பின் விளைவுகள்


மழைக்காட்டில் வெட்டுமர நிறுவனங்களால் துண்டு துண்டாக வெட்டப்பட்டு பின் எஞ்சிய துண்டுக் காடுகள் “பாதுகாக்கப்பட்ட கான் பகுதி” என்று அழைக்கப்படுகின்றன.ஆனால் இவற்றால் எந்த பயனும் இல்லை. காடு சுருக்கமடைவதால் உயிரினங்கள் குறிப்பிட்ட எல்லைக்குள்ளேயே முடக்கப்படும் கட்டாயம் ஏற்படுகிறது. இதனால் விலங்குகளின் வலசைப் பாதைகள் மாற்றம் பெறுகின்றன.மேலும் மகரந்தச் சேர்க்கை, விதைப்பரவல், உணவு சுழற்சித் தடை போன்றவை நடைபெறுகின்றது. மேலும் ஓடைகள், ஆறுகள் மாசுபடுகின்றன அங்கு வாழும் நீர்வாழ் உயிரினங்களுக்கும் பாதிப்பு ஏற்படுகின்றது. 
வெட்டப்பட்ட காட்டிற்குள் நேரடியாக வெயில் தாக்குவதால்  தாவரங்கள் அழிவைச் சந்திக்கின்றன.ஒரு பெரிய மரத்தினை வெட்டி அது கீழே விழும் போது அதைச் சுற்றியுள்ள பல மரங்களும் தாவரங்களும் நுண்ணுயிர்களும் அழிக்கப்படுகின்றன. மேலும் மரங்களை நம்பி வாழ்கின்ற உயிரினங்கள் வாழ்விடத்தை இழக்கின்றன. இவ்வாறு  ஒரு சங்கிலித் தொடர்பு போன்று பல உயிர்களுக்கான அழிவு ஒரு மரத்தை வெட்டும்போது நிகழ்கின்றது.
இதுபோன்று செய்துவிட்டு மறு காடுவளர்ப்பு என்றும் பாதுகாக்கப்பட்ட பகுதி என்றும் பசப்புவது வியாபார அரசியலின் உச்சகட்ட தந்திரம் என்றே கூறலாம்.  இவ்வாறு ஒட்டுமொத்த உயிர் மண்டலத்திற்கும் எதிரான செயலைச் செய்வதினால் பருவநிலையில் மாற்றம் ஏற்படுகின்றது. பருவநிலை மாற்றத்தால் பல்வேறு வகையான இன்னல்களை எதிர்கொள்ள வேண்டி உள்ளது.
ஒரு மரத்தை வெட்டி அதன் தலைமுறையை அழிப்பது  நாம் ஒவ்வொருவரும் நமது தலைமுறையை அழிக்க இப்போதே ஆயுதம் தயார் செய்து வைக்கிறோம் என்பதில் ஐயமில்லை.


கானகத்தின் மீட்பு


இவ்வுலகம் பன்மயத்தன்மை கொண்டது. அதுபோல ஒரு காடு நெடுங்காலம் தொடர்ந்து இயங்க வேண்டுமானால் அங்குள்ள மரங்கள், செடிகள், கொடிகள், உயிரினங்கள், நுண்ணுயிரிகள் அனைத்தும் வாழ வேண்டும் இல்லையென்றால் அதன் நிலை மாறி காடே அழிந்து விடும்.இது அனைத்து அமைப்புகளுக்கும் பொருந்தும். இதனை வலியுறுத்தும் விதமாக வள்ளுவர்,


“பகுத்துண்டு பல்லுயிர் ஓம்புதல் நூலோர்


தொகுத்தவற்றுள் எல்லாம் தலை”    (குறள் 322)


என்று கூறியுள்ளார்.உயிரியப் பன்மயத்தில் பல்லுயிர் ஓம்பி, இயைந்து வாழ்வதே சிறப்பான வாழ்வாகும்.
காடுகளை அழித்து வருமானம் ஈட்டுவதை விட காடுபடு பொருட்கள் மூலம் நிரந்தர வருமானம் கிடைக்கும். இதனை,


“சிறு பொருள்களான பழங்கள் கொட்டைகள் நார் பஞ்சு மூலிகை வாசனை பொருட்கள் நச்சுப் பொருட்கள் மூங்கில் பிரம்பு என்னை ரப்பர் தேன் அரக்கு பிசின் இறந்த விலங்குகளின் தந்தம் மற்றும் தோல்” போன்ற 18 வகையான பொருட்களில் இருந்து அதிக வருமானம் ஈட்ட முடியும் என்கின்றனர் வல்லுநர்கள் .(மழைக்காடுகளின் மரணம்.ப.எ.9 )


முடிவுரை


இவ்வுலகம் தொடர்ந்து இயங்கக்கூடிய ஒரு இயங்கு தளம். இதில் அனைத்து உயிரினங்களும் அதற்கான பங்கினை ஆற்றி வருகின்றன.  இதில் ஒன்றில்லாமல் மற்றொன்று இல்லை.  ஒன்றோடு ஒன்று தொடர்புடையதாகவும்இருக்கின்றன.
ஆறறிவு படைத்ததால் மற்ற உயிரினங்களில் இருந்து மேலானவன் என்ற நிலையை மனிதன் அடைகிறான். ஆனால் அறிவியல், வளர்ச்சி என்ற எந்திரத்தனமான ஆற்றலினால் அறமற்ற அறிவு  நிலையை அடைந்து விட்டான். இயற்கை விதிகளை மறந்து விட்டு செயற்கைத் தன்மையான வாழ்க்கையை அமைத்துக் கொள்கிறான். இந்நிலையில் இருந்து மீண்டு அனைத்து உயிரினங்களையும் மதித்து போற்றுகின்ற மாண்புடன் இயற்கையோடு இணைந்த வாழ்க்கை வாழ்வானாயின் நிகழ்காலமும் எதிர்காலமும் சிறப்பானதாய் அமையும்.


துணைநூல் பட்டியல்


முதன்மை நூல்


1.நக்கீரன்    –  மழைக்காடுகளின் மரணம்
                            

முதல் பதிப்பு – டிச. 2021
                            

வெளியீடு  – காடோடி பதிப்பகம்
                            

நன்னிலம் – 610105
, திருவாரூர் மாவட்டம்


துணைமை நூல்கள்


1 .  சுற்றுச்சூழல் கல்வி
      டாக்.சுசிலா அப்பாத்துரை
     முதல் பதிப்பு –  அக்.2005
     பாவை பிரிண்டர்ஸ் (பி) லிட் இராயப்பேட்டை
     சென்னை –  14


2.  திணையியல் கோட்பாடு
     பாமயன்
    முதற்பதிப்பு – நவ. 2012
    வெளியீடு  – தடாகம்
    திருவான்மியூர்
    சென்னை – 41


3. திருக்குறள்
    மாணிக்கவாசகன்,ஞா
    உமா பதிப்பகம், 58
    ஐயப்ப செட்டி தெரு
   மண்ணடி
   சென்னை- 600001 


4.தொல்காப்பியம் (தெளிவுரை )
    புலியூர் கேசிகன்
5. புறநானூறு ( மூலமும் உரையும் )
    புலியூர் கேசிகன்


ஆய்வுக்கட்டுரையின் ஆசிரியர்


சி.மேரி ஜீவிதா,


முனைவர்பட்ட ஆய்வாளர்(பகுதிநேரம்),


டாக்.என்.ஜி.பி கலை மற்றும் அறிவியல் கல்லூரி,   


காளப்பட்டி
கோயம்புத்தூர் – 48.

ABSTRACT
         

       The craving  just made everyone of the common creatures show up. Just to concieve and live on this planet, they dove into many inconveniences by taking up many birth and endured. They bear the wrong doings of the yester years other than the challenges they face while they live. The joy can be acquired just when we change our longings that established to us lead it branches and transform into desires. Just to assuage those material things, men continue to run looking for it and make their lives domination. Vallalar in his thiruvarutpa has broadcast approaches to achieve live the life of immortal vallalar has offered his experiences as tunes.


KEY WORDS: Desire, elimination, salvation, eternal, run after desire, dwells on, chariot of desire, denied.


முன்னுரை
 

   அனைத்து உயிர்களின் பிறவிப் போக்கை ஆசை என்னும் விதைதான் முடிவு செய்கிறது என்கின்றன அறநூல்கள். தொடர்ந்து பிறந்து அல்லல்படாது ஒருவன் இருக்கவேண்டுமானால் அவன் அவா அறுத்தல் வேண்டும். இப்பிறவி இத்துடன் முடிந்துவிட வேண்டும். இறந்து விடுதல் வேண்டும். மீண்டும் பிறத்தல் கூடாது என்ற கோட்பாடு மக்களின் பொதுச்சிந்தனையாக உள்ளது. ஒருவனை வீழ்த்திக் கெடுக்க வல்லது ஆசை. ஆசை இல்லாது வாழ்தலே அறவாழ்க்கை ஆகும்.மனிதன் தன் மனம் போனப்போக்கில் ஆசைக்கென சில அளவீடுகளைக் கொண்டுள்ளான்.அளவான ஆசை, நியாயமான ஆசை, பேராசை என இன்னும் பல. சிற்றறிவுக் கொண்டு சிந்திக்கப்படும் இவற்றால் விளைவது துன்பமே என்கின்றனர் நம் முன்னோர்கள்.
               

உலகெலாம் உணர்ந்து ஓதற்கரியவனான இறைவனை உணர்ந்து அறியவும் மானுடம் தழைக்கவும் தமிழில் ஞானப்பனுவல்கள்; அதிகமாக உள்ளது. அத்தகு ஞானப்பனுவல்கள் வரிசையில் வள்ளலார் அருளிய திருவருட்பா அறநெறி உணர்த்தும் ஓரு ஞான நூல் ஆகும். ஞானத்தில் உயர்ந்தோரே மக்களில் உயர்ந்தோர் ஆவர் என்ற கூற்றிற்கிணங்க மனிதன் முக்திப்பெற கடைப்பிடிக்க வேண்டிய வழிமுறைகளில் ஒன்றான “அவா அறுத்தல்” பற்றி வள்ளலார் கூறும் பாடல்களை ஈண்டுக் காண்பதே இக்கட்டுரையின் நோக்கமாகும்.


பொருள்
               

பேராசை பெரு நட்டம் என்ற பழமொழி ஆகட்டும் ஆசையே துன்பத்திற்க்குக் காரணம் என்ற புத்த மொழி ஆகட்டும் அத்தனைக்கும் ஆசைப்படு, ஆசைப்படு அடைந்துவிடு என்ற நவீனக் குருமார்கள் மொழி ஆகட்டும் இவை எல்லாமே மனித மன எல்லைக்கு உட்பட்டதாக இருந்தாலும் இவற்றின் விளைவுகளைக் காலமே நிர்ணயிக்கும் என்பதே உண்மை ஆகும். ஆசையால் நிகழ்(புகழ்) வாழ்வில் மயங்கி உழன்று பின் இறந்து கர்ம வினையால் பிறவிப்பல எடுத்து அல்லல்பபடுதல் கூடாது என வள்ளலார் அறிவுறுத்திப் பாடியுள்ளார். தமிழில் அறநூல்களும் அதனைத் தொடர்ந்து வந்த பக்தி இலக்கியங்களும் ஆசைக் கொண்ட மனிதன் படும் இன்னல்களை எடுத்தியம்புவதாக அமைந்துள்ளது. வள்ளலாரின் அருட்பாக்கள் பெண்ணாசைக் கூடாது, உடலை அழகெனப் புரத்தல் தவறு, உணவின் மீது அவா கொள்ளுதல் தவறு, பொருள் பற்று கூடாது, பிறர் பொருளை விரும்புதல் கூடாது, மோகம் தவிர் என அவா அறுத்தலை வலியுறுத்துகின்றன.


வள்ளலார் கூறும் அவா அறுத்தல்
 

மனித வாழ்க்கையில் நொடிதோறும் அலைக்கழிக்கும் ஆசை வகைகளை வள்ளலார் எடுத்தோதி அவற்றின் தொடர்பை ஒழிக்க வேண்டுமென்கிறார். அவா மனப்பொறுமையைக் கெடுத்து துன்பம் உண்டாக்கும் என்பதை திருவருட்பா பாடல்கள் எடுத்தியம்புகின்றன. உயர்ந்தோர் சிலர் உய்தல் வேண்டி பூசைக் கடன்களைச் செய்ய யான் ஆசை மிக்குச் சோற்றுக்கடன் முடிக்கின்றேன் என்பதை,


“தலவாழ்க்கையிலே சார்ந்தவர் எல்லாம்தக்கமு போதினும்

தனித்தே
சீலமார் புசைக்கடன் முடிக்கின்றார்

சிறியனேன் தவஞ்செய்வான் போலே
ஞால

மேலவர்க்குக் காட்டிநான் தனித்தேநவிலும்

இந்நாய்வயிற்றுனுக்கே
காலையாதியமுப் போதினும்

சோற்றுக்கடன்முடித் திருந்தனன் எந்தாய்” 
(திருவருட்பா- அவா அறுத்தல்:3353)


என்கிறார். அதாவது எந்தைப் பெருமானே மண்ணக வாழ்வு மேற்க்கொண்டவர் மூன்று காலத்தும் ஒழுக்கமுடன் பூசைக்கடன்களை முடிக்கின்றனர். ஆனால் நானோ வயிறு நிறைத்தற் பொருட்டு மூன்று பொழுதும் சோறுண்ணும் கடனையே முடிக்கின்றேன் என தன் அவா குறித்து இடித்துக் கூறிக்கொள்கிறார் வள்ளலார். மனிதன் போதும் என்ற சொல்லை உணவு உண்டு வயிறு நிறைந்தவுடன் மட்டுமே சொல்வது வழக்கமாகும். அப்படி அல்லாமல் உணவின் மீது உள்ள அவாவினால் மிக்கு உண்டால் உடல் நலம் கெட்டு அவனுக்கு துன்பமே வந்து சேரும். போதும் என்ற நிறைவை ஒருக்காலும் தராத இயல்பை உடைய ஆசையை ஒருவன் ஒழித்து விடுவானேயானால் அசைக்க முடியாத இயற்க்கை இன்பத்தை அந்நிலையே அவனுக்கு தரும் இதனை வள்ளுவர்,

“ஆரா இயற்கை அவாநீப்பின் அந்நிலையே 

பேரா இயற்க்கை தரும்”  (திருக்குறள்:அவா அறுத்தல்:370

என்கிறார்.


பேராசை நீக்கினால் வீடுபேறு கிட்டும்
                 

உணவின் மேல் உளதாகிய பேராசைக் குற்றத்தை வள்ளலார் கூறுகையில் எந்தை பெருமானே ஒருவனுக்கு உண்ணும் உணவிலே மிக ஆசை உண்டாயின் அவன் மேற்கொள்ளும் நல்ல தவங்கள் யாவும் நீர் பெருகியோடும் ஆற்றில் கரைத்த புளியைப் போல் நில்லாது கெட்டொழியும் என்று நல்லறிஞர் உரைத்த அறிவுரையைச் சிறிதும் கருத்தில் கொள்ளாமல் உன்னை வழிபடாமல்; சுவையமைந்த காரமும் சாரமும் உடைய சோற்றின் மீது பேராசைக் கொண்டேனே யான் என் செய்வேன் என்பதை,


“சோற்றிலேவிருப்பஞ் சூழ்ந்திடில்ஒருவன் துன்னுநல்தவம் எலாஞ்சுரங்கி


ஆற்றிலே கரைத்தபுளிஎனப் போம்என்றறிஞர்கள் உரைத்திடல்சிறிதும்


போற்றிலேன் உன்னைப் போற்றிலேன் சுவையில் பொருந்திய காரசாரஞ்சேர்


சாற்றிலே கலந்தசோற்றிலே ஆசைதங்கினேன் என்செய்வேன் எந்தாய்”


                                                                                            (திருவருட்பா- அவா அறுத்தல்; 3354)


எனப் புலம்புகிறார். பேராசை அழிவைத் தரும்

‘தன் ஆசை அம்பாய் உள்புக்குவிடும்’ (பழமொழி-363)

உணவின் மீது கொண்ட பேரவாவினால் வீடுபேறு அடையமுடியாது.

“பற்று எனும் பாசத் தளையும் பல வழியும்,

பற்று அறாது ஓடும் அவாத்தேரும் தெற்றெனப்,

பொய்த்துரை என்னும் புகை இருளம் – இம்மூன்றும்,

வித்து அற வீடும் பிறப்பு”               (திரிகடுகம் – 22)

அதாவது ஆசை என்ற பாச விலங்கும் பல வழிகளிலும் பல பொருள்களிலும் விருப்பம் கொண்டு ஓடும் அவாத்தேரும் பொய் பேசுதலும் நீங்கினால் தான் வீடுபேறு கிட்டும் என்கிறது திரிகடுகம்.


உணவின் மீது அவா அறுத்தல்
               

திருவருட்பாவில் 3353- வது பாடல் முதல் 3365 – வது பாடல்கள் வரை 13 பாடல்கள் உணவின் மீது கொண்ட அவாவினை விளக்கிக் கூறுகிறது.உணவின் மீது பேரவா கொண்டு அளவுக்கு மீறி உணவு உண்டோமேயானால் அது மிகு துன்பத்தை விளைவிக்கும்.உணவின் மீதான ஆசையைக் குறைத்து அளவாக உண்டு உடலைப் பேணி பாதுகாத்தால் உயிர் வாழும் காலமும் நீளும் வாழும் காலத்தில் இன்பம் மட்டுமே கிட்டும். இதனை

‘இன்பம் வெய்யோர்க்குத் துன்பம் எளிது’  (முதுமொழிக்காஞ்சி (8:6)  

என்கிறது. அதுமட்டுமல்லாமல் தன் பகுதியும் அதற்கு ஏற்ற உணவும் காலமும் ஆராயாது வேண்டியதோர் உணவை வேண்டியதோர் காலத்து வயிற்றுத் தீ அளவு அன்றி ஒருவன் உண்ணுவானாயின் அவன் நோய்வாய்ப்படுவான் என்பதை, 

“தீயள வன்றித் தெரியான் பெரிதுண்ணின்,

நோயள வின்றிப் படும்”     (குறள்:மருந்து – 947) 

என்கிறது வள்ளுவம்.
உணவின் மீது உள்ள ஆசையால் கடவுளை மறந்ததாக வள்ளலார் புலம்பி பாடுகிறார். பசியோடு பலர் இருக்கையில் இரக்கமின்றி தான் நெய்யும் தயிரும் விரவிய நெற்சோறு உண்டதை வருந்திப்பாடியுள்ளார். தன் உணவுப் பண்பு நிலைத்து தவ உணர்வு சிதைந்தது இதனால்

‘அடிச்சிறுநாயேன் பேரையே உரைக்கில்

தவம் எலாம்ஓட்டம் பிடிக்கும் என்செய்வேன்’எந்தாய்  (திருவருட்பா – 3357) 

என்கிறார்.

‘வாலிலேன் இருக்கில் வனத்திலே இருக்க

வாய்ப்புள்ளேன்’ (திருவருட்பா -3358)

எனவும் இயம்புகின்றார். இதனால் சோற்றாசையும் செய்வதறியாமையாகிய குற்றமுடைமை தெரிவித்தவராகவும் விளங்குகின்றார். மேலும் துவையலும் பச்சடிசிலுமாகிய உண்டி வகைகளில் ஆசையுடைய குற்றத்தினையும் (திருவருட்பா – 3360) உண்டலும் மலம் கழித்தலுமே செயலாவது நினைந்து வருந்தியமையும் (திருவருட்பா – 3361) உள்ளே மலமும் ஊனாகிய புலாலும் நிறைந்துள்ளமையால் உடம்பை

‘மலப்புலைக் கூடு’ (திருவருட்பா – 3362)

என்றும் உணவின் ஆசையால்

‘துருப்பிடியிருப்புத் துண்டு போற்கிடந்து தூங்கினேன்’ (திருவருட்பா – 3363)

என பயன்படா நிலையும்

‘எனது முடிக்கடி புனைய முயன்றிலேன்’ (திருவருட்பா -3364)

என சிற்றுண்டி விளைவுற்று அலைந்தமையும் பாடியுள்ளார்.


வீடுபேற்றிற்கான வழி


மனிதன் தன் கர்மவினைகளிலிருந்து விடுபட அவா அறுத்தல் வேண்டும். இறைப்பற்று ஒழிய பிற பற்று கூடாது என சான்றோர் உரைத்ததை நாம் பின்பற்றுதல் அவசியம். நிலையில்லாது சுழல்வது வாழ்க்கை. நிலையாமையே உண்மை,

“என்பெற்ற தாயாரும் என்னைப் பிணம் என்று இகழ்ந்து விட்டார்

பொன்பெற்ற மாதரும் போவென்று சொல்லி புலம்பி விட்டார்

கொன்பெற்ற மைந்தரும் பின்வலம்

உன் பற்று ஒழிய ஒருபற்றும் இல்லை யுடையவனே”   (பட்டினத்தார்.பொதுப்பாடல் – 324)

     என்கிறார் பட்டினத்தார். அதே போல் இறைப்பற்று இல்லாமல் உணவின் மீதுக் கொண்ட ஆசையினால் தன்னை வள்ளலார் நாயினுக்கும் அடியேன் எனவும் சிற்றாசைக் கொண்டு அருளாசையை அதாவது இறையருளை பெறமுயற்சியின்றி வீணாகக்கிடந்தேன் எனவும் அழுதுபுலம்பியுள்ளார். உண்டி ஆசை பேரவாவாக இருப்பினும் எனைக்காப்பது இறைவா உன் கடன் என்பதை,


“உண்டியேவிழைந்தேன் எனினும் என்தன்னை உடையவ அடியனேன்

உனையே
அண்டியேஇருந்தேன் இருக்கின்றேன் இருப்பேன்அப்பநின்

ஆணைநின் தனக்கே
தொண்டுறாதவர் கைச்சோற்றினை விரும்பேன்தூயனே

துணைநினை அல்லால்
கண்டிலேன் என்னைக்காப்பதுன்

கடன்காண் கைவிடேல் கைவிடேல் எந்தாய்”
            (திருவருட்பா -3365)


உண்டியே விழுப்பம் என்றாலும் எனது உள்ளம் உனது திருவடியையே நினைந்து தோய்ந்திருந்தது என்றும் முக்காலத்தும் நீயே துணை. எனை காப்பது உன் கடன் என காப்பது உன் கடன் என இயம்புகிறார். இதனால் உண்டியாசை மிக்கோனாயினும் திருவருளாசை இல்லாதவன் அல்லன் என தன் பக்தி மாண்பை எடுத்துரைக்கிறார். சிற்றின்பங்களில் மனம் லயிக்காது பேரின்ப பேறான வீடுபேற்றினை அடைய இறைவனின் திருவருளாசை நமக்கு நிச்சயம் வேண்டும் என்கிறது திருவருட்பா. ஆசைக்கு அடிமைப்படுவதை

“ஆசைக் கடியா னகிலோ கத்தினுக்கும்

ஆசற்ற நல்லடியா னாவானே – ஆசை 

தனையடிமை கொண்டவனே தப்பாதுலகந்

தனையடிமை கொண்டவனே தான்” (நீதி வெண்பா -12)

என்று ஆசைக்கு அடிமைப்பட்டுக் கிடப்பவன் அனைத்து உலகத்திலும் மிகச்சிறந்த அடிமையாவான் மாறாக ஆசையை தனக்கு அடிமையாக்கி கொண்டவன் உலகத்தையே தன்கீழ் அடிமையாக்கிக் கொண்டவன் ஆவான் என்கிறது நீதி வெண்பா. திருமந்திரத்தில்,

“ஆசை அறுமின்கள் ஆசை அறுமின்கள்

ஈசனோடு ஆயினும் ஆசை அறுமின்கள்

ஆசைப் படப்பட ஆய்வரும் துன்பங்கள்

ஆசை விடவிட ஆனந்தம் ஆமே” (திருமந்திரம் – 2615) 

என திருமூலர் பாடியுள்ளார். ஈசனோடு ஆயினும் ஆசை கூடாது என்கிறது திருமந்திரம். அதாவது விடுவது வேட்கையெனில் பெறுவது ஞானமாகிய வீடுபேறாகும் என்கிறது திருமந்திரம். இனி பிறவாதிருக்க இறைவனை மறவாதிருக்க மனிதனுக்கு அவா அறுத்தல் அவசியமாகிறது. மனித உயிர் வீடுபேறு என்னும் ஞானநிலையை அடைய நிலைத்த வழி அவா அறுத்தல் ஆகும்.


நிறைவுரை
               

வள்ளலார் மரணமில்லாப் பெருவாழ்வு வாழ பசித்திரு தனித்திரு விழித்திரு என மூன்று மந்திரங்களை உபதேசித்துள்ளார். சுகித்திருக்க உண்ணாமல் உயிர் வாழ உண்டு சிவ சிந்தனையுடன் தனித்திருந்து நீண்ட தூக்கம் ஒழித்து விழித்திருந்து மனிதன் உயர்கதியை அடையவேண்டும். நதிகள் கடலில் கலப்பது போல் மனித ஆத்மா பரமாத்மாவுடன் ஒன்றிணைதல் வேண்டும். மனிதன் தான் வாழும் காலத்தில் சிற்றின்பங்களில் மகிழ்ந்து உழன்று கிடப்பானேயானால் உய்தல் என்பது அவனுக்கில்லையாம். ஆகவே தனிமனிதன் ஒவ்வொருவருக்கும் அகத்தே தோன்றும் அவா என்னும் அறியாமை இருளைப் போக்கிட இறைச்சிந்தனை தேவைப்படுகிறது. திருவருட்பாவில் வள்ளலார் குறிப்பிட்டது போல் அவாவினை புறம்தள்ளி அகம் முழவதும் இறைவனை நிறுத்தி வாழ்வாங்கு வாழ்ந்து மரணமில்லாப் பெருவாழ்விற்கான வழியை தேட முயல்வதே மனிதக் குலத்தின் நோக்கமாக அமைய வேண்டும்.


தொகுப்புரை
               

உலகத்து உயிர்கள் அனைத்தும் ஒன்றோடொன்று தொடர்புடையனவனாகும். நம் மனதில் தோன்றும் எண்ண அலைகளே சூழல்களை உருவாக்கும். மனித மனமானது நொடிக்கு நொடி எண்ணங்களை மாற்றிக் கொள்ளும் ஆற்றல் படைத்தது. ஆகவே மனதை நன்முறையில் பேணுதல் அவசியமாகிறது. மனதில் ஆசைகள் தோன்றுவது இயல்பே.அவற்றை அடைவதற்கு அறவழியே சிறந்ததாகும். ஆசைகளை வேகமாக நிறைவேற்றும் பொருட்டு தீய வழியை நாடினால் வாழ்வனைத்தும் அல்லல்பட வேண்டியிருக்கும். மனம் கொண்ட பேராசையால் செயல் அனைத்தும் தீய வினைகளையே தோற்றுவிக்கும். அதன் விளைவாக வாழ்வில் நிம்மதி கெடும். வினைப்பயன் தொடர்வதால் மனிதன் இறந்தப்பின்னும் மறுபிறப்பெடுத்து மீண்டும் துன்பமானது தொடர நேரிடும். ஆகவே, வாழும் காலத்தில் தேவையற்ற ஆசைகளைத் தவிர்த்து இறைச்சிந்தனையுடன் அறவழி சென்றால் வள்ளலார் வகுத்த வழியில் மரணமில்லாப் பெருவாழ்வு வாழலாம்.


பார்வை நூல்கள் :


1. முனைவர் ச.வே.சுப்பிரமணியன்(ப.ஆ)- திருவருட்பா- மெய்யப்பன் பதிப்பகம்


2. பரிமேலழகர் உரை – திருக்குறள்- சாரதா பதிப்பகம்


3. புலியூர் கேசிகன் – பழமொழி நானூறு – முல்லை நிலையம்


4. நல்லாதனார் (உரை)- திரிகடுகம் – சாரதா பதிப்பகம்


5. ச.மாணிக்கம் -நீதி நூல்கள் – நர்மதா பதிப்பகம்


6. ஞா.மாணிக்கவாசகன் (வி.உ)- திருமூலர் திருமந்திரம் – உமா பதிப்பகம்


7. அ.மாணிக்கம் – பட்டினத்தார் பாடல்கள் – வர்த்தமானன் பதிப்பகம்.


8.பேராசிரியர் ஐயன்பெருமாள் கோனார்-தமிழ்ச் செல்வம் (தொகுதி – 2)-பழனியப்பா பிரதர்ஸ்.


ஆய்வுக்கட்டுரையின் ஆசிரியர்


முனைவர் சி.உமா சாரதா, 


உதவிப் பேராசிரியர்,


தமிழ்த்துறை,


சோனா கலை மற்றும் அறிவியல் கல்லூரி,


சேலம் – 05.