📜 நீண்டு வளர்ந்த நெடும்பனைநான்
நிலையாய் நின்றேன் ஓரிடத்தில்
கண்டேன் என்றன் நிழல்தனிலே
கானில் வாழும் புள்பலவே
கொண்டேன் மகிழ்வே அதனாலே
கொடுத்தேன் இடமும் அவைகட்கே
உண்டே என்றன் பெயருடனே
உலவும் வண்ணப் புள்ளிரண்டே
📜 பண்டை மாந்தர் வாழ்வினிலே
பலவும் எழுதச் சுவடிதந்தேன்
கண்டார் தமிழர் மாநிலத்தின்
கனிந்த மரமாய் எனைக்கொண்டார்
உண்டார் என்றன் கள்தன்னை
ஊக்கம் மிகவும் பெற்றிடவே
கண்ட தில்லை கேடதனால்
கருத்தாய்த் தற்சார் பளித்தேனே
📜 பனையென் நுங்கை விஞ்சிடுமோ
பகட்டாய் இனிக்கும் பனிக்குழைவே
பனையென் வெல்லம், கற்கண்டைப்
பாரில் கரும்பும் வென்றிடுமோ
பனையென் கிழங்கும் பழங்களுமே
பசிக்கு விருந்தாய்க் கிடைத்திடுமே
பனையென் நுங்கை உண்டபின்னே
பலவும் மிஞ்சும் கால்நடைக்கே
📜 பனையென் நாரால் பலபொருள்கள்
படைத்தார் எளியோர் பட்டறிவால்
பனையென் தும்பும் பயனாகும்
பலவும் சொன்னால் மிகவிரியும்
பனைநான் சூழல் கெடுக்காமல்
பாழும் நெகிழிப் பயன்குறைப்பேன்
பனைநான் நீரைச் சுரண்டாமல்
பல்லாண் டுயிர்ப்பேன் வான்மழைக்கே
📜 வனைவார் என்றன் ஓலைகளை
வாழக் கூரை வேய்வதற்கே
வேனில் வெம்மை தணிப்பதற்கே
விரும்பும் நுங்கும் பதநீரும்
இன்னும் பலநான் கொடுத்தாலும்
ஏனோ மாந்தர் எனைமதியார்
இன்றோ அவர்கள் கையாலே
இறந்தேன் வாளால் வெட்டுண்டே!
இரண்டு பறவைகள்: பனங்காடை, பனை உழவாரன்.
பனிக் குழைவு: ice cream.
கவிதையின் ஆசிரியர்
அர. செல்வமணி
அஞ்சற்பெட்டி எண் : 21,
பாசக்குட்டைப் புதூர்,
சத்தியமங்கலம்,
ஈரோடு மாவட்டம்: 638401.
