💧 நெகிழிப் பையில்
தேனீரும் குலம்பியும்
நேற்றுச் சுட்ட
எண்ணையில் – பொறித்த
மசால்வடையும்
நாகரிகமாய் போனதடா…
💧 நாளை நம் ,
ஆயுளுக்குத் தீமையடா
அன்புடன் கேட்டுக்கோட
அழகுமர மென்றுசொல்லி
ஆலமரம் சின்னதாச்சு …
💧 விசமுள்ள கருவமரம்
விளைநிலத்தில்
வளர்ந்து பெரிதாச்சு
வெப்பங்களும் அதிகமாச்சு…
💧 இயற்கையின்
பருவநிலை மாறிப்போச்சு
விளைச்சலும்
வெறுமையாச்சு …
💧 கதராடை கனிந்திருக்க
பாலிஸ்டராடை பளபளக்குதுப்
பாரினில் பார்த்துகோடா…
💧 பிணிகளை உண்டாக்கும்
மஞ்சப்பை போயாச்சு
நெகிழிப்பையும் நெருக்கமாச்சு…
💧 கண்ணில்பட்ட இடங்களெங்கும்
மக்காத குப்பையாச்சு
குளிர்ந்தக் காற்றுடனும்
குளிர்சாதனப் பெட்டியுடனும்
குதுகுலமாக நாமிருக்க,
கார்பன் வெளியாச்சு
காற்றுமாசு அதிகமாச்சு…
💧 ஓசோனுக்குள் ஓட்டையடா
கதிரவ னொளியால்
உயிர்களுக்கது தீமையடா…
💧 மரங்களும் அழிந்துப்போச்சு
ஆற்றுமணலும் காணப்போச்சு
மழைநீரும் ஓடிப்போச்சு
குடிநீரும் பாட்டிலாச்சு
மண்ணின் வளமும் கெட்டுப் போச்சு
மண்ணுக்கது தீமையாடா
மறக்காம தெரிச்சுகோடா …
💧 ஆளுக்கொரு அலைப்பேசி
அதில்மயங்கும் மனசாட்சி
மனநிலையும் மாறிப்போச்சு
மனிதநேயம் தூரப்போச்சு
பழையசோறு மறந்துப்போச்சு
பாஸ்புட் அதிகமாச்சு
ஆயுள்காலம் குறைவதற்கு
அத்துனையும் காரணமாச்சு.. .
கவிதையின் ஆசிரியர்
க.பாக்கியராஜ்
தமிழ்த்துறை,
உதவிப்பேராசிரியர்,
ஜெ.ஜெ.பொறியியல் மற்றும் தொழில்நுட்பக் கல்லூரி,
செளடாம்பிகா குழு நிறுவனம்,
அம்மாப்பேட்டை,
திருச்சிராப்பள்ளி-620009.
Super