🍂 வயது முதிர்ந்து
முதுகெழும்பு வளைந்து
கூனி குருகி நிற்கும் நிலை
அது தான் முதுமை
🍂 நேரம் பல இருந்தும்
பரிமாற துணையில்லா
துக்கத்துடன்
தூக்கம் அதிகரித்தால்
அது தான் முதுமை
🍂 எழுந்து நிற்க,
எகிறி குதிக்க
திராணி இல்லாமல்
திக்குமுக்காடும்
அது தான் முதுமை
🍂 வாச்சதும் போய்
வந்ததும் காணாமல் போய்
வறுமையில் வயிறு வாடும்
அது தான் முதுமை
🍂 நீக்கமற நினைவுகள்
நீர்ததும்ப வலிகள்
விழியோ துணை தேடும்
அதுதான் முதுமை
🍂 உண்ண உணவும்
உடுத்த உடையும்
இவையும் தனிமையும்
இருந்தால்
அது தான் முதுமை
🍂 சாப்பிட வாயும்
ருசிக்க சுவை புலனிருந்தும்
நோய் அதனை தடுத்தால்
அது தான் முதுமை
🍂 இன்னும் எத்தனை
இன்னல் கண்டு
இதயம் நோகுமோ
என்றிருந்தால்
அது தான் முதுமை
கவிதையின் ஆசிரியர்
சுஹைப் அக்தர்
இணையாசியர் நாகூர்ப் புராணம் மின்னிதழ்.
நன்றி!