📜 மானிடரே
நான் தான் “காலம்” பேசுகிறேன்
எனக்கு நானே சுய அறிமுகம்..!
📜 ஏனெனில் காலம் அப்படி
எனக்கு கர்மா விதி
என்ற பெயரும் உண்டு !
எனக்கு ஆதி – அந்தம் இல்லை
என்பது கணக்கு !
நடுவில் மானிடருக்கு
இதில் ஏனோ? பிணக்கு !
எனக்கு உருவம் கிடையாது !
அருவமும் கிடையாது !
என்னை யூகிக்க முடியாது!
கணிக்கவும் முடியாது !
என்னை நிர்ணயிக்க இயலாது !
வரையறுக்க இயலாது !
எனக்கு எல்லைகள் இல்லை !
வரம்புகளும் இல்லை !
எனக்கென்று தனிமுகம்
தனி குணம் இல்லை !
எவரிடத்தும் பாரபட்சமும் இல்லை !
எவர்மீதும் பச்சாதாபமும் இல்லை!
📜 மானிடரே!
உங்கள் ஆட்டத்தின்
உச்சத்தையும் பார்த்திருக்கிறேன்.
எல்லாம் அடங்கிய
மிச்சத்தையும் பார்த்திருக்கிறேன்
சுயநலத்திற்காகப்
பொதுநலம் பேணுபவரையும்
பொதுநலத்திற்காக சு
யநலம் மறந்தவரையும்
ஒருசேர கண்டிருக்கிறேன்..!
📜 ஒவ்வொரு முறையும்
இயற்கை விதிகளை
நீங்கள் மீறத் துடிக்கும் போதெல்லாம்
உங்களை கபளீகரம் செய்திருக்கிறேன்..!
📜 அன்பின் பலம் – பலவீனம்
ஒருமித்துக் கண்டிருக்கிறேன்!
இறைமையையும்
இயற்கையையும்
விஞ்சியவர்களைக்
கர்மபலன் கொண்டு
தண்டித்திருக்கிறேன்..!
📜 அறம் பிழைத்தவர்களை
“அறமே கூற்றாகும்” என
அழித்திருக்கிறேன் !
📜 நீதி மறந்தவர்களையும்
நீதி மறுத்தவர்களையும்
சுடும் நாக்கொண்டு
தகித்திருக்கிறேன்..!
📜 காலப்போக்கு
காலக்கொடுமை
காலம் செய்த தவறு
என்றெல்லாம்
என்னை சுட்டுகிறீர்கள்
என் மீது பழிசுமத்துகிறீர்கள்..!
📜 மானிடரே
மனிதன் அறவழிச் செல்ல
நான் பதித்துக் கொண்டிருக்கும்
சுவடுகள் – ஆயிரம் ஆயிரம்..!
📜 சுவடுகளை ஆராய்வதில்
அறிவு மிளிர்கிறது!
பின்பற்றச் சொன்னால்
அறிவு மறைகிறது..!
📜 மீண்டும் மீண்டும்
நான் உணர்த்த
விரும்பியதை
கண்டுணர்ந்தவர் மிகக் குறைவு..!
📜 கேள்விகள் உங்களிடத்தில்
பதில் தேடுவது என்னிடத்தில்
குழப்பம் நீங்கள் உருவாக்குவது
தெளிவு தேடுவது என்னிடத்தில்
எவ்வாறு?
📜 இறைபடைத்த
இயற்கையாயினும்
இயற்கை படைத்த
இறையாயினும்
மாற்றம் செய்து
அதன்வழி
தடுமாற்றம் கொண்டு
“காலம் மாறிப்போச்சு” என
வீண் பழி என் மீது ?
நியாயமா..?
📜 நான் எப்போது மாறினேன்
மாற்றம் தடுமாற்றம்
ஏமாற்றம் போன்ற
மானிட இலக்கணங்கள் எனக்கேது?
📜 என்னை அடையாளப்படுத்தி
இலக்கியம் படைத்தீர்கள்!
ஆனால்?
படித்தது நான் அல்லவே
படிப்பினை கற்றுத் தரும்
நான் படித்தது எங்கே யாரிடம்?
📜 என்னிடம்
உங்களைப் போலவே
ஆயிரம் ஆயிரம்
கேள்விகள் உண்டு!
பதிலை என்னுள்ளே
தேடித்தேடி தோற்றுப் போகிறேன்..!
தோல்வி பல கண்டாலும்
என் ஓட்டத்தில்
சிறு துவளளும் இல்லை!
தோல்வி கண்டு
சலனமும் இல்லை!
வெற்றி மீது எனக்கு
சபலமும் இல்லை..!
📜 ஓடிக்கொண்டிருக்கிறேன்
ஓடுவேன் இன்னும்!
காலமாகிய நான்
யாருக்காகவும்
காத்திருக்க வேண்டியதில்லை..!
📜 யார் சென்ற பாதையையும்
திரும்பிப் பார்க்கத் தேவையில்லை
பிறர்செல்லும்
பாதை குறித்து
அச்சம் ஏதும் எனக்கு இல்லை..!
📜 என்னை சரியாகப்
பயன்படுத்தியதற்குப்
பரிசாக வெற்றி!
நழுவ விட்டவர்களுக்கு
வாய்ப்பாகக் காத்திருப்பு!
அலட்சியப்படுத்தியவர்களுக்கு
தண்டனையாக மன்னிப்பு!
📜 என் நோக்கம்
“என் கடன் பணி செய்து கிடப்பதே”
ஏனெனில்
நிகழ்பொழுதினை நம்புகிறேன் !
எஞ்சியவற்றை
இறையும் இயற்கையும் காக்கும்!
📜 நான் எந்நிலையிலும்
என் நிலையிலும்
சமநிலை தவறியதில்லை..!
📜 மானிடரே
தொழில்நுட்பத்தில்
தொலைவதை நிறுத்துங்கள்!
இறந்த காலத்தில்
புதைந்து போகாதீர்கள் !
எதிர்காலத்தை
எட்டிப் பிடிப்பதில்
குழம்பித் தவிக்காதீர் !
📜 நிகழ்காலத்தின்
நிதர்சனத்தை
அழகிய நினைவுகளால்
நிரப்புங்கள்..!
📜 அறம் மறவாதீர் !
அன்பினை கொடுத்துப் பெறுங்கள்!
இறைமையை உணருங்கள் !
இயற்கை தான்
நம்மை காத்துக் கொண்டிருக்கிறது
என்பதை மறவாதீர்கள் !
📜 சகமனிதனிடம்
மானுடம் பேணுங்கள்
உயிர்களிடத்தில்
உணர்வுடன் ஒன்றுங்கள்..!
📜 மானிடா!
வெற்றியில்
தன்னிலை மறக்காதே
தோல்வியில் துவண்டு அழியாதே..!
📜 வெற்றியைத் தலைக்கேற்றாதே
தோல்வியும் உன்னிடம்
தோற்றுப் போகும்
கிடைத்ததை கொடு
கொடுத்தவை கிடைக்கும்!
📜எப்போதும்
சிறு புன்னகையுடன் இரு !
சோகமும் சோர்ந்து போகும் !
இனிய வார்த்தைகள் பேசு!
பண்போடு பழகு !
நன்னடத்தை கொள் !
நல்லுறவு பேணு !
மாற்றத்தினை
உன்னிடத்தில் தொடங்கு!
📜 மாற மறுத்து
“காலம் மாறிவிட்டது”
என என்மீது பழி சுமத்தாதே!
📜 மானிடரே !
இறுதியாக எச்சரிக்கிறேன்…
இறைவகுத்த
மானுட நலம்
ஏற்று நடந்தால்
என்னால் மதிக்கப்படுவாய் – மறுத்தால்
“வாமன அவதாரத்தை”
நினைவில் கொள்..!
📜 இயற்கை வகுத்த
நியதிகளை பேணி நடந்தால்
என்னால் போற்றப்படுவாய்
இல்லையேல்
“நெற்றிக்கண்ணின்” – வழி
அழிக்கப்படவாய்….!
மீண்டும் பேசுவேன்
இப்படிக்கு காலம்..!
கவிதையின் ஆசிரியர்
முனைவர் சி. உமா சாரதா,
உதவிப்பேராசிரியர்,
தமிழ்த்துறை,
சோனா கலை மற்றும் அறிவியல் கல்லூரி,
சேலம் – 05.
