எட்டுத்தொகை இலக்கியங்களில் வாழ்வியல் சிந்தனைகள்|திருமதி ந.கார்த்திகா

முன்னுரை
           

சங்கப்பாடல்கள் பொதுவாக அகத்திணை, புறத்திணை என இருவகையாகப் பகுக்கப்பட்டுள்ளன. அவற்றை  விரித்துக்கூறும் போக்கில் காதல், வீரம் பண்பாடு மட்டுமின்றிப் பல்வகை வாழ்வியல் கூறுகளும் அறவியல் சிந்தனைகளும் இடம் பெற்றுள்ளன. தன்மானம், ஊக்கம், கடமையுணர்வு, இறையுணர்வு, நம்பிக்கைகள், பழக்க வழக்கங்கள், மனிதநேயம், செய்நன்றியறிதல் போன்ற அக்கருத்துக்கள், சங்கப்பாடல்களின் வழியே ஆராயப்பட்டுள்ளன. சங்க இலக்கியங்கள் காலப் பழமை உடையவை எனினும் அதில் அறவியல் சிந்தனைகள் பழையனது என்று விட்டுவிடுவதற்கு இடமின்றி என்றும் நின்று நிலவுகின்ற சிறப்பினை உடையது. இவ்விலக்கியங்கள் அமைந்ததாலேயே “செவ்வியல் இலக்கியங்கள்” என போற்றப்படுகின்றன.


எட்டுத்தொகை நூல்கள்
           

பதிணென் மேற்கணக்கு நூல்களில் முதற்கண் தொகுக்கப் பெற்றது எட்டுத்தொகை நூல்களாகும். அதை,
           

“நற்றிணை நல்ல குறுந்தொகை ஐங்குநூறு
           

ஓத்த பதிற்றுப்பத்து ஓங்கு பரிபாடல் 
           

கற்றறிந்தார் ஏத்தும் கலியொடு அகம்புறமென்று
           

இத்திறந்த எட்டுத்தொகை”


என்று பழம்பாடல் படம் பிடிக்கிறது.
எட்டுத்தொகை நூல்களைப் பாடியோர் பல புலவர்கள் ஆவார்கள். அவர்கள் பல்வேறு ஊரினைச் சேர்ந்தவர்கள். பல்வேறு தொழில் புரிபவர்கள் பல்வேறு காலத்தவர்கள், அவர்களில் அரசவைப்புலவர்களாக சிலர் இருந்துள்ளனர். பெண்பாற் புலவர்களும் இடம்பெற்;றுள்ளனர். சங்கப் பாடல்கள் அகம், புறமெனும் இருதிணைகளில் அமைந்து ஒரே காலச் சூழலில் பொருள் பொதிந்து பாடியுள்ளதை காணமுடிகிறது. ஒரே வகை மரபு, இலக்கியப் போக்கு, நாகரிகம், பண்பாடு போன்றவை தமிழ்நாட்டில் சிறந்து விளங்கிய தன்மையை இப்பாடல்கள் நமக்கு எடுத்துக்காட்டுகின்றன. பரிபாடலும், கலித்தொகையும் போக எஞ்சிய ஆறு நூல்களும் ஆசிரியப் பாவிலும், அவற்றுள் சில வஞ்சியடிகள் கலந்தும் வருகின்றன என்பதை அறியமுடிகிறது. அனைத்துப்பாடல்களிலும் வாழ்வியல் சிந்தனைகள் மிகுந்திருக்கின்றன.


நற்றிணையில் வாழ்வியல் சிந்தனைகள்
           

செல்வம் எதுவென்பதை நற்றிணையிலுள்ள பாடல்களால் காணலாம். பிறர் நம்மைச் சிறப்பித்துக் கூறும் புகழுரைகளோ, விரைந்து செல்லும் சிறப்புமிக்க ஊர்திகளோ செல்வம் ஆகாது. அவரவர் செய்த நல்வினையின் பயனே செல்வம் ஆகும். சான்றோர் செல்வமெனக் கூறுவது தன்னைச் சார்ந்தோர் மனதைப் புண்படுத்தாததும், அவர்கள் துன்பம் கண்டு நெஞ்சுருகும் தன்மையுமே ஆகும். 
           

“நெடிய மொழிதலும் கடிய ஊர்தலும்
           

செல்வம் அன்று; தன் செய்வினைப்பயனே
           

சான்றோர் செல்வம் என்பது சேர்ந்தோர்
           

புன்கண் அஞ்சும் பண்பின்
           

மென்கண் செல்வம் செல்வம் என்பதுவே”1 (நற்.201)


செல்வத்தின் விளக்கத்தை இப்பாடல் படம் பிடித்துக் காட்டுகிறது. தலைவியின் தன்னிகரற்ற அன்பு, கற்பனை வளத்துடனும் கவி நயத்துடனும் கையாளப்பட்டிருக்கும் பாடல்களின் சிறப்பை காணமுடிகிறது.
           

“சாதல் அஞ்சேன் அஞ்சுவல் சாவில்
           

பிறப்புப் பிரிது ஆகுவது ஆயின
           

மறக்குவேன் கொல்லென் காதலன் எனவே”2 (நற்.397)


என்று அஞ்சும் தலைவியின் நிலையை இப்பாடலடிகள் படம் பிடித்துக் காட்டுபவையாக அமைந்துள்ளது. கற்புடைய பெண்கள் தங்கள் புகுந்த வீட்டில் எவ்வளவுதான் வறுமையால் வாடினாலும் ஏற்றமுடைய வளமிக்க வீட்டில் பிறந்தநிலையை என்றும் ஒரு போதும் நினைத்தில்லை இதனை,
           

“கொண்ட கொழுநன் குடிவறன் உற்றென்க
           

கொடுத்த தந்தை கொழுஞ் சோறு உள்ளாள்”


என்னும் வரிகளால் தெளிவாகக் காட்டுகிறது.
  தலைவன் தன் தேர்க்கால்களில் நண்டுகள் அகப்பட்டு நசுங்கா வண்ணம் தேரைச் செலுத்திய அருள் உணர்வினை,
           

“ஆழி மருங்கின் அலவன் ஓம்பி வரவன் வன்பாய்கர்”


என்ற பாடலடிகளால் காணமுடிகிறது.


குறுந்தொகையில் வாழ்வியல் சிந்தனைகள்
           

குறுகிய அடிகளால் ஆன பாடல்களின் தொகுப்பாதலின் இப்பெயர் பெற்றது. இது நல்ல என்ற அடைமொழியும், உரையாசிரியர்களால் மிகவும் மேற்கோள் காட்டிய சிறப்பும், தொகை நூல்களில் முதலில் தொகுக்கப்பெற்ற பெருமையும் உடையது. அஃறிணை உயிர்களைக் கொண்டு ஆறறிவு மனிதர்கள் தம் அகநிலையினைப் படம் பிடித்துக்காட்டும் இணையற்ற நூல். இறையனார் தருமிக்கு எழுதி கொடுத்ததாகக் கூறப்படும் “கொங்குத்தேர் வாழ்க்கை” எனும் பாடல் இந்நூலில் தான் அமைந்துள்ளது.


 ஆதிமந்தியார் போன்ற வரலாற்றுச் சிறப்பு மிக்க பெண்களும் பிற பெண்பாற்புலவர்களும் பாடிய பாடல்கள் இந்நூலில் இடம்பெற்றுள்ளன. அணிலாடு முன்றிலார், காக்கைப் பாடினியார், குப்பைக்கோழியார், விட்டகுதிரையர், மீனெரி தூண்டிலார் எனப் பாட்டின் சிறப்புமிக்க தொடரால் பெயர் பெற்ற புலவர்கள் இந்நூலில் உள்ளனர். 
           

குறுந்தொகைப் பாடல்கள் அனைத்தும் இன்பத்தைதரக் கூடியனவாக இருக்கின்றன. இரு நெஞ்சங்கள் எக்காரணமும் இல்லாமல் இணைந்து ஒன்றுபடும் இயல்பினை


“யாயும் ஞாயும் யாராகியறோ”3


எனத்தொடங்கும் பாடல் வரிகள் காட்டுகின்றன. திருமணமான புதுப்பெண் தீம்புளிப்பால் குழம்பு வைத்துத் தலைவனிடம் பாராட்டுப் பெறும் பாங்கினை,
 

“முளிதயிர் பிசைந்த காந்தள் மெல்விரல்” (குறுந்.107)


என்ற பாடலடிகள் படம்பிடித்துக்காட்டுகின்றன.
           

“உத்தியோகம் புருஷலட்சணம்”4

என்று வழங்கப்படும் கருத்து எல்லாக் காலத்துக்கும் பொருத்தமானது என்பதை


“வினையே ஆடவர்க்கு உயிரே”5 (குறுந்.135)


என்ற வரிகளில் காணமுடிகிறது.  அன்றாட வாழ்க்கை நிகழ்ச்சிகள் எளிமையும் இனிமையும் கலந்த சொற்களால் அனுபவ உணர்வோடு எடுத்துக் கூறி நம் உள்ளத்தோடு ஒட்டி உறவாடும் இயல்புடைய பாடல்கள் இருப்பதையும், குடும்ப சூழ்நிலைக்கேற்ப தன்னை மாற்றிக் கொள்ளும் பெண்களின் பண்பாட்டுச் சிறப்பினையும் காணமுடிகிறது.


ஐங்குறுநூறு காட்டும் வாழ்வியல் சிந்தனைகள்
           

ஐந்து திணைக்கும் தனித்தனியே நூறு நூறு பாடல்கள் கொண்டு குறைந்த அடிகளை உடைய பாடல்களால் இயற்றப்பட்டமையால் இத்தொகுப்பு இப்பெயர் பெற்றது. இது மூன்று முதல் ஆறு அடிவரையறையுடையது. ஒவ்வொரு நூறும் பத்துப் பத்தாக பிரிக்கப்பட்டு அதன் பொருள் பயின்று வரும் சொல்லால் பெயரிடப்பட்டுள்ளது. பாரதம் பாடிய பெருந்தேவனாரின் சிவன் பற்றிய கடவுள் வாழ்த்தைப் பெற்றது. இதனைத் தொகுத்தவர் புலத்துறை முற்றிய கூடலூர் கிழார். தொகுப்பித்தவன் யானைக்கட்சேய் மாந்தர்ஞ்சேரல் இரும்பொறை ஆவான். ஐந்து திணைகளும் தனித்தனிப் புலவர்களால் பாடப்பெற்றுள்ளன. 
           

பறவை, விலங்கினங்களைக் கொண்டு ஐந்திணை ஒழுக்க உணர்வுகளை அருமையாக விளக்கும் அழகும் இயற்கை எழிலையும் உலகப் பொருள்களின் இயல்பையும் எடுத்துரைக்கும் திறமும் இவற்றை தமிழ்ச்சுவையோடு கூறும் பாங்கும் கொண்டு விளங்கும் சிறந்த நூலாக அமைந்துள்ளது.
           

இந்நூலில் விலங்கு, பறவைகளைக் கருப்பொருளாகக் கொண்டு குரங்குபத்து, கேழற்பத்து, மயிற்பத்து, கிள்ளைப்பத்து எனப் பாக்களுக்குப் பெயரமைத்து அகப்பொருட் கருத்துக்களாக இடம் பெற்றுள்ளது.
  தலைவியை உடன் அழைத்துச் சென்று தன்னைத் திருமணம் செய்து கொள்கின்றான் தலைவன். தலைவியின் பெற்றோர் இருவரையும் தம் ஊருக்கு அழைக்கின்றனர். அவர்கள் இருவரும் வந்தனர். இதுவரை தலைவியை பிரிந்த தோழி அவளைத் தழுவி அவளது புது வாழ்வினைப் பற்றி அறிய ஆவல் மிகக் கொண்டு, “ஆமாம் தலைவி! உன் தலைவன் இருக்கின்ற நாட்டில் குடிப்பதற்கு நீர் கூட இல்லையாமே? உன்னால் எப்படி வாழ முடிந்தது?” என்றாள். தலைவியும் ஆம் தோழியே நீ கூறியது உண்மையே அங்கு வகையான நீர்நிலை கூட இல்லை! இருப்பவை கூட இழை தழை விழந்தமையால் அழுகியும், மான் போன்ற விலங்குகள் குடிப்பதால்  கலங்கியும் இருக்கின்றன. இருந்தாலும் அந்த அருவருக்கத்தக்க எச்சில் நீரும் எவ்வளவு இனிமையாக இருக்கின்றது தெரியுமா? நம் தோட்டத்துத் தேனினைத் தீம்பாலுடன் கலந்து உண்டால் எப்படி இருக்குமோ. அப்படி இனித்தது என்றாள். காதல், அன்பு இருக்குமிடத்தில் எல்லாமே இருக்கும் என்று இதயம் அன்பை வெளிப்படுத்திய பாடல்,
           

“அன்னாய் வாழிவே ண்டன்னை நதட படப்பைத்
           

தேன் மயங்கு பாலினும் இனிய அவர்நாட்டு
           

உவகைக் கூவற் கீழல்
           

மானுண் டெஞ்சிய கலுழி நீரே”6 (ஐங்குறு.203)


என்னும் பாடலடிகள் மானிட வாழ்க்கையை அறிய உதவுகின்றது.


அகநானூறு கூறும் வாழ்வியல் சிந்தனைகள்
           

“அகம்” எனவும், “அகப்பாட்டு” எனவும் இந்நூல் அழைக்கப்படுகின்றது. இதில் நீண்ட அடிகளால் அமைந்ததால் நெடுந்தொகை எனவும் பெயர் உண்டு. 13 அடி முதல் 31 அடிகளை உடையது. அகநானூற்றைத் தொகுத்தோர் மதுரை உப்பூரிக் குடிகிழார் மகன் உருத்திரசன்மன்; தொகுப்பித்தவன் பாண்டியன் உக்கிரப் பெருவழுதி, அகநானூற்றை 145 புலவர்கள் பாடியுள்ளனர்.  அகநானுற்றுத் தலைவியின் அன்புள்ளத்தை,
           

“செந்தார்ப் பைங்கிளி முன்கை ஏந்தி
           

இன்றுவரல் உரைமோ சென்றிசி னோர்திறந்து என
           

இல்லவர் அறிதல் அஞ்சி மெல்லென
           

முழலை இன்சொல் பயிற்றும்
           

நாணுடை அரிவை…….”7 (அகம்.31)


என்னும் பாடல் வரிகள் உளவியல் அடிப்படையில் அமைந்துள்ளது.


“பூத்த பொங்கர்த் துணையோடு பதிந்த
           

தாதுண் பறவை பேதுறல் அஞ்சி
           

மணிநா ஆர்த்த மாண்வினைத்தேரன்”8 (அகம் 4)


என்னும் பாடல் வரிகள் தேனருந்தும் வண்டுகள் அஞ்சி ஓடிவிடுமென்று தன் தேரில் அசைந்தாடும் மணியின் நாவினைக் கட்டிவிட்டு தேரில் விரைந்து வரும் தலைவனின் உளவியல் கருத்துக்களையும், உயிர் இரக்கத்தையும் படம் பிடித்துக் காட்டுகிறார்கள்.


கலித்தொகையில் வாழ்வியல் கூறுகள்
           

எட்டுத்தொகையின் மேற்குறித்த அகப்பொருள் நூல்கள் நான்கும் அகவற்பாவில் அமைய கலித்தொகை முழுவதும் கலிப்பாவால் அமைந்தது. தரவு, தாழிசை, கரிதகம், தனிச்சொல் என்னும் அமைப்பினைக் கொண்டு சிறப்புடன் விளங்குகிறது. 150 பாடல்கள் கொண்டது, கலிப்பாவும் பரிபாடலும் அகப்பொருள் பாட ஏற்ற யாப்பு வடிவங்கள் ஆகும்.
           

ஒருதலைக் காதல், பொருந்தாக் காதல், ஏவலர், அடிமைகள் பற்றிய உறவுகள் புராணக் கூறுகள் கொண்டுள்ள பாடல்கள் இதில் காணப்படுகின்றன. பாலைக்கலியில் 35 பாடல்கள் உள்ளன. தலைவன் பிரிவைத் தடுப்பதாக உள்ளது.


“உண்ணீர் வறப்பப் புலர்வாடு நாவிற்குத் தண்ணீர்
          

 பெறா அத் தடுமாற்றந்துயரம் கண்ணீர் நிலைக்கும் கருமைக்கும்”


என்னும் பாடலடிகள் பாலையின் கொடுமையை எடுத்துக்காட்டுகிறது. கடன் வாங்கும்போது மகிழ்ச்சியும் அதனைத் திருப்பிக் கொடுக்கும்போது துயரமும் தோன்றும் இதனை பின்வரும் பாடலில்,
           

“உண்கடன் வழிமொழிந்திரங்குங்கால் முகணம்தாங்
           

கொண்டது கொடுங்கால் முகணம் வேறாகுதல்
           

பண்டுமில் வுலகத்து இயற்கை அதின்றும்
           

புதுவ தன்றே புலனுடைய மாந்தர்” (கலி.22)
       

என்பது சிந்திப்பதற்குரிய கருத்துக்களையும், பிரிவினால் ஏற்படும் சிரமத்தையும், வழியில் உள்ள இடர்பாடுகளை அறிவியல் அடிப்படையில் கூறவதையும் காணலாம். இது இருபத்தொன்பது பாக்கள் கொண்டது. குறிஞ்சி நிலத்தின் இயற்கை எழிலை வருணிப்பதோடு தலைவியை திருமணம் புரிந்து கொள்ளுமாறு தலைவனை வற்புறுத்துவதை முக்கிய நோக்கமாகக் கொண்டதாகும். அது நாடகப் பாங்கோடு நகைச்சுவையும் பொருந்த அமைந்திருக்கும் பாங்கு அழுத்தத்தைக் காட்டுவதோடு அதிலிருந்து விடுபடுவதற்குரிய வழியையும் சுட்டுகிறது. மாலைப் பொழுது அழகுற வருணிக்கப்பட்டுள்ளது. நற்பண்புகள் பற்றிய அறகருத்துக்கள் சிந்தை கொள்ளும் இயல்புகளை தெளிவாக படம்பிடித்துக் காட்டுகிறது.


புறநானூறு காட்டும் வாழ்வியல் சிந்தனைகள்
           

பழந்தமிழ் புறப்பொருள் பற்றிப் பாடும் நூல்களில் ஒன்று புறநானூறு. புறநானூறு தமிழகத்தில் இருந்த பெருவேந்தர்கள். குறுநில மன்னர்கள், கொடைவள்ளல்கள், அரசமகளிர் வரலாறுகளை அறிவதற்குப் பயன்படும் அறிய கருவூலப் பெட்டகமாக உள்ளது.  இப்பாடல்கள் நான்கடிச் சிறுமையும் நாற்படிதடிப் பெருமையும் உடையன. புறநானூறு பண்டைய தமிழகத்தின் வரலாற்றினை அறியவும் மேலும் இது உழவுத்தொழில் பண்பாட்டுக் களஞ்சியமாகவும் திகழ்கின்றது. இதன்கண் தமிழத்தின் பெருநகரங்கள், துறைமுகங்கள், மலைகள், ஆறுகள், கடற்கரைகள், காடுகள் பற்றிய செய்திகள் உள்ளன. சங்ககாலத்துத் தமிழகத்தின் அரசியல், பொருளாதரம், சமுதாயநிலை, பழக்கவழக்கங்கள், நாகரிகம், கல்வி, கலைவளர்ச்சி முதலானவற்றை  அறிந்துகொள்வதற்கு புறநானூறு பெருந்துணை புரிகின்றது. மன்னர்களின் பழமையான மரபுகலையும் அவர்தம் புகழையும் வெளிப்படுத்தும் கதைக்கூறுகளும் தெய்வங்கள் தொடர்பான புராணச் செய்திகளும், வழிபாட்டு முறைகளும் பூமியின் ஏற்பாடு மாற்றங்களை சங்கப்பாடல்களால் கண்டறியப்படுகின்றது.
           

புறநானூற்றில் மகளிர் பற்றிய செய்திகள், மறக்குடிப் பண்பு, கையறுநிலை போன்ற பல்சுவைப்பாடல்கள் இடம் பெற்றுள்ளன. உலக மக்கள் அனைவருக்கும் ஏற்ற விதத்தில் பொதுவான சிந்தனைகளைப் பொதிந்து வைத்திருக்கும் பெட்டகமாகப் புறநானூறு விளங்குகிறது. புறநானூற்றில் இயற்கை பற்றிய செய்திகளும் ஏறத்தாழ நாற்பது வகை மலர்களைப் பற்றியும் ஆங்காங்கே குறித்துச் செல்கின்றது.
 சான்றோர்கள் சமுதாயச் சிறப்புக்குரிய பொதுமை ஒழுக்கத்தைக் கடைபிடித்து இருப்பதால் சமுதாயத்தில் ஏற்றத் தாழ்வுகள் வந்தாலும் தான் மட்டும் சமநிலையாக நின்று சமுதாய நோக்கில் மக்களைப் பாதுகாத்ததைத் தெளிவாகக் காணலாம்.
           

“ஈன்று புறந்தருதல் என்தலைக்கடனே
          

  சான்றோ னாக்குதல் தந்தையின் கடனே”


இப்பாடலில் பெற்றோரின் கடமையும், ஒழுக்கமும் தன்னிலை நிறைவு செய்யும் கருவிகளாக இருந்தனர் என்பதைக் கண்டறியலாம்.


புலவரின் செயல்கள்
           

பாரி மகளிரை அழைத்துச் சென்று மணம் வேண்டி கபிலர் தம்மை இளங்கோவேள் இகழ்ந்தமையால், “அரசே உனது ஆட்சி பீடம் அழிந்ததற்குன் காரணம் உன் முன்னோர்களில் ஒருவன் கழா அத்தலையார் என்னும் புலவரை இகழ்ந்துரைத்ததே” புறநானூறு எடுத்துரைக்கிறது. (புறம் 202). இப்பாடலில் சொல்வன்மை மிக்கவரிடம் பகைத்துக் கொள்ளுதல் அறிவின்மை ஆகுமென்ற கருத்தும் புலவர்கள் சொல்லாற்றலால் தெய்வத்திற்கு அடுத்தநிலையில் உள்ளவர்கள் என்னும் கருத்தும் ஆராய்ந்து விளக்கப்பட்டுள்ளது.
           

சங்ககாலப் பெண்கள் வீரத்தில் சிறந்து விளங்கினர் என்பதைப் பல்வேறு புறநானூற்றுப் பாடல்கள் பறைசாற்றுகின்றன. தந்தையும், கணவனும் போரில் இறந்த பின் தனது ஒரே மகனைப் போர்க் கோலத்துடன் களம் இறக்கும் துணிவுடைய பெண்ணை ஒக்கூர் மாசாத்தியார் (புறம்.279) பாடலில் படைத்துக் காட்டியுள்ளார்.  போர்க் களத்தில் உடல் வெட்டப்பட்டுக் கிடந்த மகனின் மறப்பண்பைக் கண்ட தாயின் உள்ளத்தை ஒளவையார்,
           

“சிறப்புடைய யாளன் மாண்புகண் டருளி
           

வாடுமுலை ஊறிச் சுரந்தன
           

ஓடாப்புட்கை விடலைத் தாய்க்கே”9


எனத் தெளிவாக எடுத்துக்காட்டியுள்ளார்.
 போர்க்களத்தில் தன் மகனின் நிலையைக் காவற்பெண்டு,
           

புலி சேர்ந்து போகிய கல் அளைபோல
           

ஈன்ற வயிறோ இதுவே
           

தோன்றவன் மாதோ, போர்கட களைத்தானே”10


என்ற உவமையோடு இளைஞரின் வீரச் செயல்களை தெளிவுபடுத்தியுள்ளார். மனித வாழ்க்கையில் பெண்களும் மறப்பண்புடையவராக இருத்தல் என்பது தேவை என இவை காட்டும். மக்களிடத்தில் பொருள் தேடலும், இன்பம் அலைவித்தலும் அறவழியில் நடைபெறல் வேண்டுமென்ற குறிக்கோள் இருந்தது. இதனை,
 

“செல்லாச் செல்வம் மிகுந்தனை வல்லே
           

விடுதல் வேண்டுவல் அத்தை படுதிரை
           

நீர்சூழ் நிலவரை உயரநின்
           

சீர்கெழு விழுப்புகழ் ஏத்துகப் பலவே”11


என்ற புறநானூற்றுப் பாடல்வழி அறியலாம்.
 விருந்தோம்பல் என்பது பண்டைக்காலம் முதல் இன்று வரை மகளிரின் பண்பாகவும் இல்லறத்தின் அறவாழ்வாகவும் போற்றப்படுகிறது. பெண்கள் மென்மையான தன்மையால் விருந்தோம்பல் பண்பிலும் நன்கு படம் பிடித்துக் காட்டுகிறார்.
           

“அமிழ்து அட்டு ஆனாக் கமழ்உய் அடிசில்
           

வருநர்க்கு வரையாக வசையில் வாழ்க்கை”12


என்ற பாடலடிகள் வழியாக விருந்தோம்பலின் பண்பினைக் காணலாம்.
 பொருள் அதிகமாக இருந்தாலும் அறத்தோடு வாழ வேண்டும். அவ்வாறு வாழ்ந்தால் தான் மனிதப் பிறவியி;ன் பயனாகும். “அறம் தவறி நடந்தால் குறையுடைய மனிதப் பிறவியிலிருந்து நினைப் பாதுகாத்துக் கொள்ளத் தவறியவனாய் ஆவாய்” என்பதை,
            “ஆடுகளங் கடுக்கும் அகநாட் டைவே
            அதனால் அறனும் பொருளும் இன்பமும் மூன்றும்
            ஆற்றும் பெரும நின் செல்வம்
            ஆற்றாமை நின் போற்றா மையே”13
என்ற பாடலில் புலவர் சுட்டிக்காட்டுகிறார்.


பதிற்றுப்பத்து காட்டும் வாழ்வியல் சிந்தனைகள்
           

இந்நூலில் தமிழர்களின் மரபும் பண்பாடும் விரவிய ஓர் பண்பாட்டுக் கருவூலமாகவும் செவ்வியலோடு அறிவியல் சிந்தனைகளையும் காண முடிகிறது. குறிஞ்சிக்கபிலன் என்னும் பெயர் பெற்ற இப்புலவர் செல்வக் கடங்கோ வாழியாதனை இப்பகுதியில் பாடியுள்ளார். பறம்பு நாட்டு மன்னன் வேள்பாரிக்கு உற்ற துணைவர் இவர். பாரியின் இறப்புக்குப் பின் அவன் மகளிரைத் தன் மகளிராகக் கொண்டு திருக்கோவில் மலையமான் மக்களுக்கு மணம் முடித்துக் கொடுத்த பெருமை கபிலருக்குண்டு.
உணர்ச்சியினைக் கூட இயல்பாக வெளிப்படுத்தும் பாங்கு இரண்டாம் பத்தில் காணப்படுகிறது இப்பாடலில் இயற்கை நிலையில் காட்சிகள் துல்லியமாக காட்டப்படுகின்றன.


“தொறுத்த வயல் ஆரல் பிறழ்நபும்


ஏறு பொருத செறுவுழாது வித்துநவும்”14
           

இப்பாடலடிகளில் ஆனிரைகள் மேயும் கொள்ளைப்புறம். ஆரல் மீன்கள் பிறந்துழாவும் கிண்டி புழுதியாக்கிய இடம் ஏர் கொண்டு உழவு செய்யாமல் காலால் உழவு செய்து விதைத்த விரை, வயல்கள் கரும்பு நிற்கும் பாத்திகளில் பூத்து மலர்ந்த நெய்தல் மலர்கள் என அந்நாட்டு இயற்கை வளக் காட்சிகள் இயல்பாய் அமைந்திருப்பதைக் காண முடிகிறது


“ஓதல் வேட்டல் அவை பிறர்ச் செய்தல்


ஈதல் ஏற்றல் என்று ஆறு பரிந்தொழுகும்


அறம்புரி அந்தணர் வழிமொழிந் தொழுகி


ஞால நின்வழி யொழுகப் பாடல் சான்று 


நாடுடன் விளங்கு நாடா நல்லிசைத்


திருந்திய வியன் மொழித் திருந்திழை”15
      

“முறை ஓதுதல், வேள்வி வேட்டல் இவையிரண்டையும் பிறரைச் செய்வித்தல், வறியவர்க்கு ஒன்றை ஈதல், தமக்கு ஒருவர் கொடுத்ததை ஏற்றல் என ஆறு தொழிலையும் செய்து வாழும் அறநூல்களின் பயனை விரும்பும் அந்தணர்கள் வழிபாடொழுகி இருக்க, அதனாலயே உலகத்தவரும் உன்னை வழிபடுகின்றனர். நீயே தேடிச் செல்லாது உன்னிடம் தேடி வருகின்ற நல்லிசை பண்பு என்றும் இயல்பு மாறாத நற்பேச்சு என  அனைத்தையும் கொண்ட எனது கணவனே” என மனித வாழ்வின் இயல்பு நிலைகள் மிகத் தெளிவாக படம் பிடித்துக் காட்டப்பட்டுள்ளன. மழையே ஒரு காற் பொய்த்தாலும் சேரலாதன் எக்காலமும் கொடை பொயப்பதில்லை என்பதனை 
 

“மாரி பொய்க்குவ தாயினும்


சேர லாதன் பொய்யலன் நசையே”16


என்னும் பாடலடிகளில் சேரலாதனின் கொடைச் சிறப்பைக் காணலாம் ஆற்றினை கடக்க உதவும் வேலக்கரும்பை விட வறுமை ஆற்றைக் கடக்க உதவும் சேரன் சிறந்தவன் என்பதனை அறவியலோடு,


“ஒய்யு நீர்வழிக் கரும்பினும்


பல்வேற் பொறையன் வல்லனால் அணியே”17


இப்பாடலில் சேரர் கொடை சிறப்பினை அறியமுடிகிறது.


பரிபாடல் காட்டும் வாழ்வியல் சிந்தனைகள்
           

மார்கழி நீராட்டு விழாவைப் பற்றியும் ஆற்றில் புது வெள்ளம் பொங்கி வரும் பொழுது நிகழும் செயல்களைப் பற்றியும் இந்நூல் புலப்படுத்திக் காட்டுகிறது. பொருட் சிறப்பாலும் நுண்மாண் நுழைபலச் செம்மையாலும் “ஓங்கு பரிபாடல்” என்று இந்நூல் சிறப்பாக கூறப்பட்டது. தமிழ் மக்களின் பழக்க வழக்கங்களும் அறம், பொருள், இன்பம், வீடு முதலிய உறுதிப் பொருட்களும் இயற்கைக் காட்சியின் இயல் நலன்களும், காதறசிறப்பும்,  வீரர் மேம்பாடும், அன்பும், பண்பும், ஆடலும் பாடலும் பிறவும் நெஞ்சை அள்ளும் வகையில் புலமைச் சான்றோர்களால் பொருள்; பொதிந்துள்ளதை பரிபாடல் படம் பிடித்து காட்டுகிறது. 
           

எட்டுத்தொகை நூல்களில் கடவுளைப் பற்றிய குறிப்புகளும் வழிபாடு பற்றிய குறிப்புகளும் பரிபாடலில் உள்ள சிறப்பை போன்று பிற பாடல்களில் அமையவில்லை. சொற்சுவை, பொருட் சுவைகளில் சிறந்து பொருள்களின் இயற்கை அழகு கலை நன்கு தெரிவிப்பது மதுரை வைகை ஆறு, திருமருதத்துறை, திருப்பரங்குன்றம், திருமால் இருஞ்சோலை மலை என்பனவற்றின் பண்டைக் கால நிலைகளையும் அக்கால நாகரீக முறையையும் வைதீக ஒழுக்கங்களையும் தெய்வ வழிபாட்டு முறையையும் பிற பழக்கங்களையும் தமிழ்நாட்டின் வரலாற்றையும் செவ்வனே தெரிந்து கொள்வதற்கு இந்நூல் கருவியாக அமைந்துள்ளது. இந்நூலுக்கு பரிமேலழகர் உரை எழுதியுள்ளார். பரிபாடலின் பல பாடல்களில் திருமாலும், செவ்வேறுமே பாடல் பொருளாகக் காட்சி தருகின்றனர் சமய சார்பான பூசல்களில் அதிகக் கவனம் செலுத்தாமல் எந்த பெயரால் எவ்வுருவத்தை வழிபட்டாலும் அந்த பெயரும் அவ்வுருவமும் வழிபாடும் ஒருவனாக கலந்து உலகந்து நிற்கின்ற ஒருவனையே சாரும் என்பதும் புராணக் கதைகளும் வேதங்களின் கருத்துக்களும் இந்நூலில் நிறைய காணப்படுகின்றன. பண்ணொடு பாடுவதோடு பக்தி நெறியை பரப்புவதிலும் பக்தி இலக்கியமான தேவார, திருவாசக திவ்ய பிரபந்தங்களுக்குப் பரிபாடல் வழிகாட்டியாக அமைந்துள்ளது. வீடுபேறு அடையத் திருமாலின் அருள் தேவை என் தேவையென்றும், இல்லையெனில் வீடுபேறு பெற இயலாது என்னும் கருத்தை இளம்பெருவழுதி,


“நாறிணர்த் தூழாயோன் நல்கின் அல்லரத


ஏறுதல் எளிதோ வீடு பேறு துறக்கம்”18
           

எனப் பாடுகிறார். முருகனிடம் வரம் வேண்டியது போல அன்பர்கள் திருமாலிடமும் வேண்டுகின்றனர் தமக்கும் சுற்றத்தாருக்கும் மெய்யுணர்வு வேண்டும் எனக் கூட்டு வழிபாடு செய்யும் முறையை 


கடும்பொடும் கடும்பொடும் பரவுதும்


கொடும்பாடு அறியற்க எம்மறிவு எனவே”19


என்னும் பாடலடிகளால் படம்பிடித்துக்காட்டுகிறார்.


தொகுப்புரை
           

எட்டுத்தொகை நூல்கள் சிறந்த செவ்வியல் இலக்கியத் தன்மை கொண்டு வேறெந்த மொழியிலும் இல்லாத தனித்தன்மையுடன் அமைந்துள்ள இலக்கியங்கள் ஆகும் இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பு தோன்றியதும் அக்காலத்திலேயே அகம், புறம் எனப் பகுத்தும் காணப்படுகின்ற தன்மைகொண்டு உள்ளதையும் பேச்சு வழக்கிலும் எழுத்து வழக்கிலும் எக்காலத்திற்கும் பயன்படும் மொழி பயன்பாடும் கொண்டு அமைந்துள்ளன. இவை இலக்கணச் செழுமை, இலக்கிய வளம், பொருள் ஆகியவை அருமையான உயிர்ப்புடன் இருப்பதையும் அறிவியல் நெறிகளையும் தெளிவாக கண்டறிய முடிகிறது. எட்டுத்தொகை நூல்களை தொகுத்தவர், தொகுப்பித்தோர் போன்றவை தெளிவாக விளக்கப்பட்டுள்ளன. வளம் பொருள் அருமையான உயிர்ப்புடன் இருப்பதையும் மானிடவியல் நெறிகளையும் தெளிவாகப் படம் பிடித்துக் காட்டியுள்ளதைக் கண்டறிய முடிகிறது. எட்டுத்தொகை இலக்கியங்களில் சில பண்புகள் பாடல் வரிகளை சுட்டிக்காட்டி ஆராயப்பட்டுள்ளன. அன்றைய உழவும் இயற்கைச் சூழலும் இன்றைய அறிவியலோடு ஒப்பிட்டு காட்டும் அளவிற்கு இருப்பதை காண முடிகின்றது.


சான்றெண் விளக்கம்


1. நற்றிணை பாடல் 210 வரி.அ-1


2. நற்றிணை பாடல் 397 வரிகள் 2,3,4


3. நற்றிணை பாடல் 397 வரிகள் 10-11


4. குறுந்தொகை பாடல் 107 வரி..5


5. குறுந்தொகை பாடல் 135 வரி.7


6. ஐங்குறுநூறு பாடல் 203 வரி.8


7. அகநானூறு பாடல் 33 வரி.9


8. அகநானூறு பாடல் 4 வரி.10


9. புறநானூறு பாடல் 295  வரிகள்.1-5


10. புறநானூறு பாடல் 86 வரிகள். 3-5


11. மேலது பாடல் 160 வரிகள்.23-26, 18


12. மேலது பாடல் 10 வரிகள்.7-8


13. மேலது பாடல் 28 வரிகள்.14-17


14. பதிற்றுப்பத்து வரிகள்.1-3, 21


15. மேலது மூன்றாம்பத்து 6, வரிகள். 1-6


16. மேலது ஏழாம் பத்து 7, வரிகள். 5-7


17. மேலது ஏழாம் பத்து வரிகள். 4-5


18. மேலது பாடல் 15 வரிகள். 15-16


19. மேலது பாடல் 2 வரிகள். 75-76

ஆய்வுக்கட்டுரையின் ஆசிரியர்

ஆய்வாளர்

 திருமதி ந.கார்த்திகா

பகுதிநேரமுனைவர் பட்டஆய்வாளர்

தமிழ்த்துறை

பி.கே.ஆர். மகளிர் கலைக் கல்லூரி

கோபிச்செட்டிபாளையம் – 638 476

நெறியாளர்

முனைவர் ஈ.யுவராணி

உதவிப்பேராசிரியர்

வேல் டெக் ரங்கராஜன் டாக்டர் சகுந்தலா ஆர் & டி

அறிவியல் மற்றும் தொழில்நுட்ப நிறுவனம் சென்னை-62